1 Царств 18 глава

Первая книга Царств
Синодальный перевод → Пераклад Яна Станкевіча

Когда кончил Давид разговор с Саулом, душа Ионафана прилепилась к душе его, и полюбил его Ионафан, как свою душу.

Як скончыў гутарыць із Саўлам, то душа Ёнафанова зьвязалася з душою Давідавай, і палюбіў яго Ёнафан, як сваю душу.

И взял его Саул в тот день и не позволил ему возвратиться в дом отца его.

І ўзяў яго Саўла таго дня, і ня даў яму зьвярнуцца да дому айца ягонага.

Ионафан же заключил с Давидом союз, ибо полюбил его, как свою душу.

І ўчыніў Ёнафан із Давідам змову, бо палюбіў яго, як душу сваю.

И снял Ионафан верхнюю одежду свою, которая была на нём, и отдал её Давиду, также и прочие одежды свои, и меч свой, и лук свой, и пояс свой.

І ськінуў Ёнафан вопратку сваю, каторая была на ім, і аддаў яе Давіду, таксама й адзецьці свае, і аж да мяча свайго, і аж да лука свайго, і аж да пояса свайго.

И Давид действовал благоразумно везде, куда ни посылал его Саул, и сделал его Саул начальником над военными людьми; и это понравилось всему народу и слугам Сауловым.

І выходзіў Давід, куды яго пасылаў Саўла, і дзеяў разумна, і пастанавіў яго Саўла над ваеннымі людзьмі, і любы быў у вачох усяго люду і таксама ў вачох слугаў Саўлавых.

Когда они шли, при возвращении Давида с победы над Филистимлянином, то женщины из всех городов Израильских выходили навстречу Саулу царю с пением и плясками, с торжественными тимпанами и с кимвалами.

І сталася, як яны йшлі, як Давід зварачаўся ад забіцьця Пілішчаніна, што выходзілі жанкі з усіх местаў Ізраельскіх пяяць а скакаць наўпярэймы каралю Саўлу з бубнамі, зь весялосьцяй і з трыструннымі.

И восклицали игравшие женщины, говоря: Саул победил тысячи, а Давид — десятки тысяч!

І адказавалі граючыя жанкі, і гукалі: «Саўла пабіў свае тысячы, а Давід — дзесяць тысячаў!»

И Саул сильно огорчился, и неприятно было ему это слово, и он сказал: Давиду дали десятки тысяч, а мне тысячи; ему недостаёт только царства.

І Саўла дужа зьнемарасьціўся, і благім было гэтае слова ў ваччу ягоным, і ён сказаў: «Давіду далі дзесяткі тысячаў, а імне тысячы; яму не стаець адно гаспадарства».

И с того дня и потом подозрительно смотрел Саул на Давида.

І касавурыўся Саўла на Давіда адгэнуль і далей.

И было на другой день: напал злой дух от Бога на Саула, и он бесновался в доме своём, а Давид играл рукою своею на струнах, как и в другие дни; в руке у Саула было копьё.

І сталася назаўтрае, што зышоў ліхі дух ад Бога на Саўлу, і ён праракаў сярод дому, а Давід граў рукою сваёй, як і ў іншыя дні; і дзіда ў руццэ ў Саўлы.

И бросил Саул копьё, подумав: пригвожду Давида к стене; но Давид два раза уклонился от него.

І пусьціў Саўла дзіду, і сказаў: «Праб’ю Давіда аж да сьцяны». Але адхінуйся Давід двойчы ад яго.

И стал бояться Саул Давида, потому что Господь был с ним, а от Саула отступил.

І баяўся Саўла Давіда, бо СПАДАР быў ізь ім, а ад Саўлы адступіў.

И удалил его Саул от себя и поставил его у себя тысяченачальником, и он выходил и входил пред народом.

І аддаліў яго Саўла ад сябе, і пастанавіў яго ў сябе тысячнікам, і ён выходзіў і ўходзіў перад людам.

И Давид во всех делах своих поступал благоразумно, и Господь был с ним.

І Давід у вусіх дарогах сваіх дзеяў разумна, і СПАДАР ізь ім.

И Саул видел, что он очень благоразумен, и боялся его.

І бачыў Саўла, што ён дзее вельма разумна, і баяўся яго.

А весь Израиль и Иуда любили Давида, ибо он выходил и входил пред ними.

А ўвесь Ізраель а Юда любілі Давіда, бо ён выходзіў і ўходзіў перад імі.

И сказал Саул Давиду: вот старшая дочь моя, Мерова; я дам её тебе в жену, только будь у меня храбрым и веди войны Господни. Ибо Саул думал: пусть не моя рука будет на нём, но рука Филистимлян будет на нём.

І сказаў Саўла Давіду: «Во старшая дачка мая, Мерава; я дам табе яе за жонку, адно будзь у мяне харобрым і ваюй войны СПАДАРОВЫ»; бо Саўла гукаў сабе: «Хай не мая рука будзе на ім, а хай будзе на ім рука Пілішчан».

Но Давид сказал Саулу: кто я, и что жизнь моя и род отца моего в Израиле, чтобы мне быть зятем царя?

І сказаў Давід Саўлу: «Хто я, што жыцьцё маё й род айца майго ў Ізраелю, каб імне быць зяцям каралёвым?»

А когда наступило время отдать Мерову, дочь Саула, Давиду, то она выдана была в замужество за Адриэла из Мехолы.

І было ў часе адданьня Меравы Саўлішкі за Давіда, і вось, яна аддана Адрыелу Меголяніну за жонку.

Но Давида полюбила другая дочь Саула, Мелхола; и когда возвестили об этом Саулу, то это было приятно ему.

І закахалася Міхала Саўлішка ў Давіда; і сказалі Саўлу, і была гэта справа справядлівая ў аччу ягоным.

Саул думал: отдам её за него, и она будет ему сетью, и рука Филистимлян будет на нём. И сказал Саул Давиду: через другую ты породнишься ныне со мною.

І сказаў Саўла: «Аддам яе за яго, і яна будзе яму сеткаю, і будзе на ім рука Пілішчан». І сказаў Саўла Давіду другім наваратам: «Станеш імне зяцям сядні».

И приказал Саул слугам своим: скажите Давиду тайно: вот, царь благоволит к тебе, и все слуги его любят тебя; итак, будь зятем царя.

І расказаў Саўла слугам сваім: «Гукайце Давіду цішком: "Вось кароль зычлівы да цябе, і ўсі слугі ягоныя любяць цябе; дык будзь зяцям каралёвым"».

И передали слуги Сауловы в уши Давиду все слова эти. И сказал Давид: разве легко кажется вам быть зятем царя? я — человек бедный и незначительный.

І гукалі слугі Саўлавы ў вушы Давіду ўсі словы гэтыя. І сказаў Давід: «Ціж лёгка здаецца вам быць зяцям каралёвым? я — чалавек бедны а невялічкі».

И донесли Саулу слуги его и сказали: вот что говорит Давид.

І сказалі Саўлавы слугі яму, кажучы: «Гэтак казаў Давід».

И сказал Саул: так скажите Давиду: царь не хочет вена, кроме ста краеобрезаний Филистимских, в отмщение врагам царя. Ибо Саул имел в мыслях погубить Давида руками Филистимлян.

І сказаў Саўла: «Гэтак скажыце Давіду: "Кароль ня хоча вена, апрача сту канцавых скуркаў Пілісцкіх, каб памсьціць непрыяцелям каралёвым"». Бо Саўла думаў прычыніць упад Давіда рукамі Пілішчан.

И пересказали слуги его Давиду эти слова, и понравилось Давиду сделаться зятем царя.

І сказалі слугі ягоныя Давіду гэтыя словы, і люба было гэтае слова ў ваччу Давіда стаць зяцям каралёвым. Яшчэ ня мінулі дні,

Ещё не прошли назначенные дни, как Давид встал и пошёл сам и люди его с ним, и убил двести человек Филистимлян, и принёс Давид краеобрезания их, и представил их в полном количестве царю, чтобы сделаться зятем царя. И выдал Саул за него Мелхолу, дочь свою, в замужество.

І ўстаў Давід, і пайшоў сам і людзі ягоныя зь ім, і паразіў зь Пілішчан дзьвесьце чалавекаў, і прынёс Давід канцавыя скуркі іхныя, і даў іх у поўнай колькасьці каралю, каб стаць зацям каралёвым. І выдаў Саўла за яго Міхалу, дачку сваю, за жонку.

И увидел Саул и узнал, что Господь с Давидом и что Мелхола, дочь Саула, любила Давида.

І абачыў Саўла, і пазнаў, што СПАДАР із Давідам, дый Міхала Саўлішка любіла яго.

И стал Саул ещё больше бояться Давида и сделался врагом его на всю жизнь.

І яшчэ болей баяўся Саўла Давіда, і стаў Саўла непрыяцелям Давіда на ўсі дні.

И когда вожди Филистимские вышли на войну, Давид, с самого выхода их, действовал благоразумнее всех слуг Сауловых, и весьма прославилось имя его.

І выходзілі князі Пілісцкія; і было кажнага разу, як яны выходзілі, што Давід дзеяў разумней за ўсіх слугаў Саўлавых, і стала дарагім імя ягонае.

Примечания:

Синодальный перевод

25 вено — плата, выкуп, приданое, что дано невесте в дар, к венцу.

« 17 глава 19 глава »