1 η αγνοειτε αδελφοι γεινωϲκουϲιν γαρ νομον λαλω οτι ο νομοϲ κυριευει του ανθρωπου εφ οϲον χρονο̅ ζη
2 η γαρ υπανδροϲ γυνη τω ζωντι ανδρι δεδεται νομω εαν δε αποθανη ο ανηρ κατηργηται απο του νομου του ανδροϲ
3 αρα ουν ζωντοϲ του ανδροϲ μοιχαλιϲ χρηματιϲει εαν γενηται ανδρι ετερω εαν δε αποθανη ο ανηρ ελευθερα εϲτιν απο του νομου του μη ειναι αυτην μοιχαλιδα γενομενην ανδρι ετερω
4 ωϲτε αδελφοι μου και υμειϲ εθανατωθητε τω νομω δια του ϲωματοϲ του χ̅υ̅ ειϲ το γενεϲθαι υμαϲ ετερω τω εκ νεκρων εγερθεντι ινα καρποφορηϲωμε̅ τω θ̅ω̅
5 οτε γαρ ημεν ε̅ τη ϲαρκι τα παθηματα των αμαρτιων τα δια του νομου ενηργειτο εν τοιϲ μελεϲιν ημω̅ ειϲ το καρποφορηϲαι τω θανατω
6 νυνει δε κατηργηθημεν απο του νομου αποθανοντεϲ εν ω κατειχομεθα ωϲτε δουλευειν εν καινοτητι πνευματοϲ και ου παλαιοτητι γραμματοϲ
7 τι ουν ερουμεν ο νομοϲ αμαρτια μη γενοιτο αλλα την αμαρτιαν ουκ εγνων ει μη δια νομου την τε γαρ επιθυμιαν ουκ ηδειν ει μη ο νομοϲ ελεγεν ουκ επιθυμηϲειϲ
8 αφορμην δε λαβουϲα η αμαρτια δια τηϲ εντοληϲ κατηργαϲατο εν εμοι παϲαν επιθυμιαν χωριϲ γαρ νομου αμαρτια νεκρα
9 εγω δε εζην χωριϲ νομου ποτε ελθουϲηϲ δε τηϲ εντοληϲ η αμαρτια ανεζηϲεν
10 εγω δε απεθανον και ευρεθη μοι η εντολη η ειϲ ζωην αυτη ειϲ θανατον
11 η γαρ αμαρτια αφορμη̅ λαβουϲα δια τηϲ εντοληϲ εξηπατηϲεν με και δι αυτηϲ απεκτεινεν
12 ωϲτε ο μεν νομοϲ αγιοϲ και η εντολη αγια και δικαια και αγαθη
13 το ουν αγαθον εμοι εγενετο θανατοϲ μη γενοιτο αλλ η αμαρτια ινα φανη αμαρτια δια του αγαθου μοι κατεργαζομενη θανατο̅ ινα γενηται καθ υπερβολην αμαρτωλοϲ η αμαρτια δια τηϲ εντοληϲ
14 οιδαμεν γαρ οτι ο νομοϲ πνευματικοϲ εϲτιν εγω δε ϲαρκινοϲ ειμι πεπραμενοϲ υπο την αμαρτιαν
15 ο γαρ κατεργαζομαι ου γεινωϲκω ου γαρ ο θελω τουτο πραϲϲω αλλ ο μειϲω τουτο ποιω
16 ει δε ο ου θελω τουτο ποιω ϲυ̅φημι τω νομω οτι καλοϲ
17 νυνει δε ουκετι εγω κατεργαζομαι αυτο αλλα η ενοικουϲα εν εμοι αμαρτια
18 οιδα γαρ οτι ουκ οικει εν εμοι τουτ εϲτιν ε̅ τη ϲαρκι μου αγαθον το γαρ θελειν παρακειται μοι το δε κατεργαζεϲθαι το καλον ου
19 ου γαρ ο θελω ποιω αγαθον αλλα ο ου θελω κακον τουτο πραϲϲω
20 ει δε ο ου θελω τουτο ποιω ουκετι εγω κατεργαζομαι αυτο αλλα η οικουϲα εν εμοι αμαρτια
21 ευριϲκω αρα τον νομον τω θελοντι εμοι ποιειν το καλον οτι εμοι το κακον παρακειται
22 ϲυνηδομαι γαρ τω νομω του νοοϲ κατα τον εϲω ανθρωπο̅
23 βλεπω δε ετερον νομο̅ εν τοιϲ μελεϲιν μου αντιϲτρατευομενο̅ τω νομω του νοοϲ μου και αιχμαλωτιζοντα με εν τω νομω τηϲ αμαρτιαϲ τω οντι εν τοιϲ μελεϲιν μου
24 ταλαιπωροϲ εγω ανθρωποϲ τιϲ με ρυϲεται εκ του ϲωματοϲ του θανατου τουτου
25 χαριϲ τω θ̅ω̅ δια ι̅υ̅ χ̅υ̅ του κ̅υ̅ ημω̅ αρα ουν αυτοϲ εγω τω μεν νοι δουλευω νομω θ̅υ̅ τη δε ϲαρκι νομω αμαρτιαϲ
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Послание к Римлянам апостола Павла, 7 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.