От Иоанна 17 глава

Евангелие от Иоанна
Синодальный перевод → Пераклад Сабілы і Малахава

После сих слов Иисус возвёл очи Свои на небо и сказал: Отче! пришёл час, прославь Сына Твоего, да и Сын Твой прославит Тебя,

Гэтае сказаў Ісус і падняў вочы Свае да Неба і сказаў: Тата Мой! надыйшла гадзіна: услаў Сына Твайго, каб і Сын Твой уславіў Цябе;

так как Ты дал Ему власть над всякою плотью, да всему, что Ты дал Ему, даст Он жизнь вечную.

бо Ты даў Яму ўладу над усякім целам, каб Ён усім, якіх Ты даў Яму, даў бы ім Жыцьцё Вечнае.

Сия же есть жизнь вечная, да знают Тебя, единого истинного Бога, и посланного Тобою Иисуса Христа.

Гэтае ж Жыцьцё Вечнае ёсьць (у тым), каб пазналі Цябе, Адзінага Сапраўднага Бога і Ісуса Хрыста, Якога Ты паслаў.

Я прославил Тебя на земле, совершил дело, которое Ты поручил Мне исполнить.

Я ўславіў Цябе на зямлі, завяршыў Справу, якую Ты даў Мне, каб Я зрабіў.

И ныне прославь Меня Ты, Отче, у Тебя Самого славою, которую Я имел у Тебя прежде бытия мира.

І цяпер услаў Мяне Ты, Тата Мой, у Цябе Самога тэй Славаю, якую Я меў у Цябе раней існаваньня сьвету.

Я открыл имя Твоё человекам, которых Ты дал Мне от мира; они были Твои, и Ты дал их Мне, и они сохранили слово Твоё.

Я зрабіў вядо́мым Імя Тваё людзям, якіх Ты даў Мне ад сьвету; (яны) былі Твае, і Ты іх даў Мне, і (яны) захавалі Слова Тваё.

Ныне уразумели они, что всё, что Ты дал Мне, от Тебя есть,

Цяпер уразумелі (яны), што ўсё, што Ты даў Мне, ёсьць ад Цябе.

ибо слова, которые Ты дал Мне, Я передал им, и они приняли, и уразумели истинно, что Я исшёл от Тебя, и уверовали, что Ты послал Меня.

Бо Словы, якія Ты даў Мне, Я перадаў ім, і яны прынялі, і правільна ўразумелі, што Я ад Цябе зыйшоў, і паверылі, што Ты Мяне паслаў.

Я о них молю: не о всём мире молю, но о тех, которых Ты дал Мне, потому что они Твои.

Я за іх прашу, ня за (ўве́сь) сьвет прашу, але за тых, якіх Ты даў Мне, бо яны — Твае.

И всё Моё — Твоё, и Твоё — Моё; и Я прославился в них.

І ўсе Мае — Твае, і Твае — Мае; і ў іх Я ўславіўся.

Я уже не в мире, но они в мире, а Я к Тебе иду. Отче Святой! соблюди их во имя Твоё, тех, которых Ты Мне дал, чтобы они были едино, как и Мы.

І Я ўжо — ня на сьве́це, але яны — на сьвеце, Я ж да Цябе іду. Тата Мой Сьвяты! Захавай іх у Імя Тваё, тых, якіх Ты Мне даў, каб (яны) былі адно, як (і) Мы.

Когда Я был с ними в мире, Я соблюдал их во имя Твоё; тех, которых Ты дал Мне, Я сохранил, и никто из них не погиб, кроме сына погибели, да сбудется Писание.

Калі Я быў на сьвеце зь імі, Я захоўваў іх у Імя Тваё, тых, якіх Ты даў Мне, Я зьбяро́г, і ніхто зь іх ня загíнуў, апрача сына загубы, каб збылося Пісаньне. (Пс. 109:17).

Ныне же к Тебе иду, и сие говорю в мире, чтобы они имели в себе радость Мою совершенную.

Цяпе́р жа да Цябе іду і гэтае кажу на сьвеце, каб (яны) мелі Радасьць Маю поўную ў сабе.

Я передал им слово Твоё; и мир возненавидел их, потому что они не от мира, как и Я не от мира.

Я перадаў ім Слова Тваё, і сьвет зьнянавідзіў іх, бо яны — ня ад сьве́ту, як і Я — ня ад сьве́ту.

Не молю, чтобы Ты взял их из мира, но чтобы сохранил их от зла.

Я ня прашу́, каб Ты ўзяў іх ізь сьвету, але каб захаваў іх ад зла.

Они не от мира, как и Я не от мира.

Яны — ня ад сьве́ту, як і Я — ня ад сьве́ту.

Освяти их истиною Твоею; слово Твоё есть истина.

Асьвяці іх у Праўдзе Тваёй: Слова Тваё ёсьць Праўда.

Как Ты послал Меня в мир, так и Я послал их в мир.

Як Ты паслаў Мяне ў сьвет, гэтак і Я паслаў іх у сьвет.

И за них Я посвящаю Себя, чтобы и они были освящены истиною.

І за іх Я пасьвячаю Сябе, каб і яны былі пасьвенчаны Праўдаю.

Не о них же только молю, но и о верующих в Меня по слову их,

Ня за іх жа толькі прашу, але й за тых, што будуць верыць у Мяне па слову іхнаму.

да будут все едино, как Ты, Отче, во Мне, и Я в Тебе, так и они да будут в Нас едино, — да уверует мир, что Ты послал Меня.

Каб усе былі адно: як Ты, Тата Мой, ува Мне, і Я ў Табе, каб і яны былі адно ў Нас, каб уверыў сьвет, што Ты паслаў Мяне.

И славу, которую Ты дал Мне, Я дал им: да будут едино, как Мы едино.

І Славу, якую Ты даў Мне, Я даў ім, каб былі адно, як Мы — Адно.

Я в них, и Ты во Мне; да будут совершены воедино, и да познает мир, что Ты послал Меня и возлюбил их, как возлюбил Меня.

Я ў іх, і Ты ўва Мне; каб былі злучаны ў адно, і каб сьвет пазнаў, што Ты паслаў Мяне і палюбіў іх, як палюбіў Мяне.

Отче! которых Ты дал Мне, хочу, чтобы там, где Я, и они были со Мною, да видят славу Мою, которую Ты дал Мне, потому что возлюбил Меня прежде основания мира.

Тата Мой! каго Ты Мне даў, хачу, каб і яны былі са Мною, там, дзе Я, каб бачылі Славу Маю, якую Ты Мне даў, бо палюбіў Мяне раней заснаваньня сьвету.

Отче праведный! и мир Тебя не познал; а Я познал Тебя, и сии познали, что Ты послал Меня.

Тата Мой Справядлівы! і сьвет Цябе ня пазна́ў, але Я пазна́ў Цябе, і яны пазналі, што Ты паслаў Мяне.

И Я открыл им имя Твоё и открою, да любовь, которою Ты возлюбил Меня, в них будет, и Я в них.

І Я адкрыў ім Імя Тваё і (больш) адкрыю, каб Любоў, якою Ты палюбіў Мяне, у іх была, і Я ў іх.

« 16 глава 18 глава »