От Иоанна 17 глава

Евангелие от Иоанна
Синодальный перевод → Пераклад Анатоля Клышкi

После сих слов Иисус возвёл очи Свои на небо и сказал: Отче! пришёл час, прославь Сына Твоего, да и Сын Твой прославит Тебя,

Ісус прамовіў гэта і, узвёўшы свае вочы ў неба, сказаў: Татухна, надышла гадзіна; праслаў Твайго Сына, каб Сын праславіў Цябе,

так как Ты дал Ему власть над всякою плотью, да всему, что Ты дал Ему, даст Он жизнь вечную.

як Ты даў Яму ўладу над усякім целам, каб усяму, што Ты даў Яму, Ён даў вечнае жыццё.

Сия же есть жизнь вечная, да знают Тебя, единого истинного Бога, и посланного Тобою Иисуса Христа.

І гэта — жыццё вечнае, каб пазналі Цябе, адзінага праўдзівага Бога, і Таго, Каго Ты паслаў: Ісуса Хрыста.

Я прославил Тебя на земле, совершил дело, которое Ты поручил Мне исполнить.

Я праславіў Цябе на зямлі, скончыўшы работу, якую Ты даў Мне зрабіць.

И ныне прославь Меня Ты, Отче, у Тебя Самого славою, которую Я имел у Тебя прежде бытия мира.

І цяпер праслаў Мяне Ты, Татухна, у Цябе Самога славаю, якую Я меў у Цябе раней, чым быў свет.

Я открыл имя Твоё человекам, которых Ты дал Мне от мира; они были Твои, и Ты дал их Мне, и они сохранили слово Твоё.

Я адкрыў Тваё імя людзям, якіх Ты даў мне ад свету. Яны былі Твае, і Ты іх даў Мне, і Тваё слова яны збераглі.

Ныне уразумели они, что всё, что Ты дал Мне, от Тебя есть,

Цяпер яны зразумелі, што ўсё, што Ты даў Мне, — ад Цябе;

ибо слова, которые Ты дал Мне, Я передал им, и они приняли, и уразумели истинно, что Я исшёл от Тебя, и уверовали, что Ты послал Меня.

бо словы, якія Ты даў Мне, Я даў ім, і яны прынялі і зразумелі праўдзіва, што Я ад Цябе выйшаў, і ўверавалі, што Ты Мяне паслаў.

Я о них молю: не о всём мире молю, но о тех, которых Ты дал Мне, потому что они Твои.

Я за іх малю, не за ўвесь свет малю, але за тых, каго Ты даў Мне, бо яны — Твае.

И всё Моё — Твоё, и Твоё — Моё; и Я прославился в них.

І ўсё Маё — Тваё, і Тваё — Маё, і Я праславіўся ў іх.

Я уже не в мире, но они в мире, а Я к Тебе иду. Отче Святой! соблюди их во имя Твоё, тех, которых Ты Мне дал, чтобы они были едино, как и Мы.

І Я ўжо не ў свеце, а яны ў свеце, і Я да Цябе іду. Татухна Святы, зберажы іх у Тваім імені, якое42 Ты даў Мне, каб яны былі адно, як [і] Мы.

Когда Я был с ними в мире, Я соблюдал их во имя Твоё; тех, которых Ты дал Мне, Я сохранил, и никто из них не погиб, кроме сына погибели, да сбудется Писание.

Калі Я быў [у свеце] з імі, Я бярог іх у Тваім імені, якое42 Ты даў Мне, і збярог, і ніхто з іх не загінуў, акрамя сына пагібелі, каб спраўдзілася Пісанне.

Ныне же к Тебе иду, и сие говорю в мире, чтобы они имели в себе радость Мою совершенную.

А цяпер да Цябе іду і кажу гэта ў свеце, каб яны мелі Маю радасць у сабе поўную.

Я передал им слово Твоё; и мир возненавидел их, потому что они не от мира, как и Я не от мира.

Я даў ім Тваё Слова, і свет зненавідзеў іх, бо яны не ад свету, як Я не ад свету.

Не молю, чтобы Ты взял их из мира, но чтобы сохранил их от зла.

Я не малю, каб Ты ўзяў іх са свету, а каб збярог іх ад ліхога.

Они не от мира, как и Я не от мира.

Яны не ад свету, як Я не ад свету.

Освяти их истиною Твоею; слово Твоё есть истина.

Асвяці іх [Тваёю] праўдаю: Тваё слова — праўда.

Как Ты послал Меня в мир, так и Я послал их в мир.

Як Ты паслаў Мяне ў свет, і Я паслаў іх у свет;

И за них Я посвящаю Себя, чтобы и они были освящены истиною.

і за іх Я прысвячаю Самога Сябе, каб і яны былі асвечаны праўдаю.

Не о них же только молю, но и о верующих в Меня по слову их,

І не толькі за іх малю, але і за тых, што ўверавалі ў Мяне паводле іх слова,

да будут все едино, как Ты, Отче, во Мне, и Я в Тебе, так и они да будут в Нас едино, — да уверует мир, что Ты послал Меня.

каб усе яны былі адно, як Ты, Татухна, ува Мне, і Я ў Табе, каб і яны ў Нас былі [адно], каб увераваў свет, што Ты Мяне паслаў.

И славу, которую Ты дал Мне, Я дал им: да будут едино, как Мы едино.

І славу, якую Ты даў Мне, Я ім даў, каб яны былі адно, як Мы адно;

Я в них, и Ты во Мне; да будут совершены воедино, и да познает мир, что Ты послал Меня и возлюбил их, как возлюбил Меня.

Я ў іх, і Ты ўва Мне, каб яны былі ў дасканаласці адно, каб пазнаў свет, што Ты Мяне паслаў і палюбіў іх, як Мяне палюбіў.

Отче! которых Ты дал Мне, хочу, чтобы там, где Я, и они были со Мною, да видят славу Мою, которую Ты дал Мне, потому что возлюбил Меня прежде основания мира.

Татухна, хачу, каб тыя, каго даў Ты мне, са Мною былі, дзе Я, каб яны бачылі Маю славу, якую Ты даў Мне, бо палюбіў Мяне яшчэ да заснавання свету.

Отче праведный! и мир Тебя не познал; а Я познал Тебя, и сии познали, что Ты послал Меня.

Татухна Праведны, і свет Цябе не пазнаў, а Я пазнаў Цябе, і яны пазналі, што Ты Мяне паслаў;

И Я открыл им имя Твоё и открою, да любовь, которою Ты возлюбил Меня, в них будет, и Я в них.

І Я абвясціў ім Тваё імя і буду абвяшчаць, каб любоў, якою Ты палюбіў Мяне, у іх была, і Я ў іх.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

12 42: У некат. рукап.: якіх.

« 16 глава 18 глава »