1 δικαιωθεντεϲ ου̅ εκ πιϲτεωϲ ειρηνην {εχωμεν} [15] προϲ τον θ̅ν̅ δια του κ̅υ̅ ημων ι̅υ̅ χ̅υ̅
2 δι ου και την προϲαγωγην εϲχηκαμε̅ {} [16] τη πιϲτι ειϲ την χαριν ταυτην εν η εϲτηκαμεν και καυχωμεθα επ ελπιδι τηϲ δοξηϲ του θ̅υ̅
3 ου μονον δε αλλα και χαυχωμεθα εν ταιϲ θλιψεϲιν ειδοτεϲ οτι η θλιψιϲ υπομονην κατεργαζεται
4 η δε υπομονη δοκιμη̅ η δε δοκιμη ελπιδα
5 η δε ελπιϲ ου καταιϲχυνει οτι η αγαπη του θ̅υ̅ εκκεχυται εν ταιϲ καρδιεϲ υμων δια π̅ν̅ϲ̅ αγιου του δοθεντοϲ ημιν
6 ετι γαρ χ̅ϲ̅ οντων ημων αϲθενων ετι κατα καιρον υπερ αϲεβων απεθανεν
7 {μογιϲ} [17] γαρ υπερ διϗου τιϲ αποθανιται υπερ γαρ του αγαθου ταχα τιϲ και τολμα αποθανιν
8 ϲυνιϲτηϲιν δε τη̅ εαυτου αγαπην ειϲ ημαϲ ο θ̅ϲ̅ οτι ετι αμαρτωλων οντων ημων χ̅ϲ̅ υπερ ημων απεθανεν
9 πολλω ουν μαλλο̅ δικαιωθεντεϲ {ε̅} [18] νυν εν τω αιματι αυτου ϲωθηϲομεθα δι αυτου απο τηϲ οργηϲ
10 ει γαρ εχθροι οντεϲ κατηλλαγημεν τω θ̅ω̅ δια του θανατου του υιου αυτου πολλω μαλλον καταλλαγεντεϲ ϲωθηϲομεθα εν τη ζωη αυτου
11 ου μονον δε αλλα και καυχωμενοι εν τω θ̅ω̅ δια του κ̅υ̅ ημων ι̅υ̅ χ̅υ̅ δι ου νυν την καταλλαγην ελαβομεν
12 δια τουτο ωϲπερ δι ενοϲ ανθρωπου η αμαρτια ειϲ τον κοϲμον ειϲηλθε̅ και δια τηϲ αμαρτιαϲ ο θανατοϲ και ουτωϲ ειϲ πανταϲ ανθρωπουϲ ο θανατοϲ διηλθεν εφ ω παντεϲ ημαρτον
13 αχρι γαρ νομου αμαρτια ην εν κοϲμω αμαρτια δε ουκ {ενελογειτο} [19] μη οντοϲ νομου
14 αλλ εβαϲιλευϲεν ο θανατοϲ απο αδαμ μεχρι μωυϲεωϲ και επι τουϲ μη αμαρτηϲανταϲ επι τω ομοιωματι τηϲ παραβαϲεωϲ αδαμ οϲ εϲτιν τυποϲ του μελλοντοϲ
15 αλλ ουχ ωϲ το παραπτωμα ουτωϲ και το χαριϲμα ει γαρ τω του ενοϲ παραπτωματι οι πολλοι απεθανο̅ πολλω μαλλον η χαριϲ του θ̅υ̅ και η δωρεα εν χαριτι τη του ενοϲ ανθρωπου ι̅υ̅ χ̅υ̅ ειϲ τουϲ πολλουϲ επεριϲϲευϲεν
16 και ουχ ωϲ δι ενοϲ αμαρτητοϲ το δωρημα το μεν γαρ κριμα εξ ενοϲ ειϲ κατακριμα το δε χαριϲμα εκ πολλων παραπτωματω̅ ειϲ δικαιωμα
17 ει γαρ τω του ενοϲ παραπτωματι ο θανατοϲ εβαϲιλευϲεν δια του ενοϲ πολλω μαλλον οι την περιϲϲειαν τηϲ χαριτοϲ και τηϲ δωρεαϲ τηϲ δικαιοϲυνηϲ λαμβανοντεϲ εν ζωη βαϲιλευϲουϲι̅ δια του ενοϲ ι̅υ̅ χ̅υ̅
18 αρα ουν ωϲ δι ενοϲ ανθρωπου παραπτωματοϲ ειϲ πα̅ταϲ ανθρωπουϲ ειϲ κατακριμα ουτωϲ και δι ενοϲ δικαιωματοϲ ειϲ πανταϲ ανθρωπουϲ ειϲ δικαιωϲι̅ ζωηϲ
19 ωϲπερ γαρ δια τηϲ παρακοηϲ του ενοϲ ανθρωπου αμαρτωλοι κατεϲταθηϲαν οι πολλοι ουτωϲ και δια τηϲ υπακοηϲ του ενοϲ δικαιοι καταϲταθηϲονται οι πολλοι
20 νομοϲ δε παρειϲηλθεν ινα πλεοναϲη το παραπτωμα ου δε επλεοναϲε̅ η αμαρτια υπερεπεριϲϲευϲεν η χαριϲ
21 ινα ωϲπερ εβαϲιλευϲεν η αμαρτια εν τω θανατω ουτωϲ και η χαριϲ βαϲιλευϲη δια δικαιοϲυνηϲ ειϲ ζωην αιωνιον δια ι̅υ̅ χ̅υ̅ του κ̅υ̅ ημων
Примечания:
1 [15] {εχομεν}
2 [16] {εν}
7 [17] {μολιϲ}
9 [18] {}
13 [19] {ελλογαται}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Послание к Римлянам апостола Павла, 5 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Синайский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.