Міхея 7 глава

Кніга прарокі Міхея
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

Бяда імне! Я — як зьбіраньнікі летнае садавіны, астачаў ад віннога збору, нямаш гранкі на ежу; сьпелае садавіны жадае душа мая.

И, люте мне! понеже бых аки собираяй сламу на жатве, и яко пародок во оымании винограда не сущу гроздию, еже ясти первоплодная, яже вожделе душа моя.

Багабойлівы загінуў ізь зямлі, і нямаш пасьцівага меж людзтва; усі цікуюць на кроў; кажны палюе сецьцю на брата свайго.

И, люте мне, душе! яко погибе благочестивый от земли, и исправляющаго в человецех несть: вси во кровех прятся, кийждо ближняго своего озлобляет озлоблением,

Улегліва робяць абедзьвіма рукамі ліха, князь вымагае, і судзьдзя вымагае заплаты, і вялікі выказуе шкоднае жаданьне сваё, і глыбяць гэта.

на зло руки своя уготовляют: князь просит, и судия мирная словеса глаголет, желание души его есть: и отиму благая их,

Найлепшы зь іх — як дзядоўнік, найпасьціўшы — як церневы плот; дзень вартаўнікоў Тваіх і даведаньня Твайго настаець; цяпер будзе сумятня ў іх.

яко моль поядаяй, и ходяй по правилам в день стражбы. У, люте! у, люте! отмщения твоя приспеша, ныне будут плачы их.

Ня верце прыяцелю, не давярайце правадыру; ад ляжачае на ўлоньню тваім сьцеражы дзьверы вуснаў сваіх;

Не верите другом, ни надейтеся на старейшины, и от сожителницы твоея хранися, еже сказати ей что:

Бо сын ганьбе айца, дачка паўстаець супроці маці свае, нявестка супроці сьвякрыві свае: непрыяцелі людзіне хатнія ейныя.

понеже сын безчестит отца, дщерь востанет на матерь свою и невеста на свекровь свою, врази вси мужу домашнии его.

А я буду глядзець на СПАДАРА, буду спадзявацца на Бога спасеньня свайго; Бог мой пачуе мяне.

Аз же ко Господеви воззрю, потерплю Бога спаса моего, услышит мя Бог мой.

Ня цешся зь мяне, непрыяцелка мая! як я ўпаў, я ўстану; як я ў цемры, СПАДАР сьвятліня імне.

Не радуйся о мне, враждебница моя, яко падох, и востану: зане аще сяду во тме, Господь осветит мя.

Абурэньне СПАДАРОВА я буду насіць, бо я ізграшыў супроці яго, пакуль Ён не разьвяжа справы мае і ня ўчыне суду майго; Ён вывядзе мяне на сьвятліню, я буду глядзець на справядлівасьць Ягоную.

Гнев Господень стерплю, яко согреших ему, дондеже оправдит прю мою и сотворит суд мой: и изведет мя на свет, и узрю правду его.

І абача непрыяцелка мая, і пакрые сорам тую, што сказала імне: «Ідзе СПАДАР, Бог твой?» Вочы мае будуць глядзець на яе, цяпер яна будзе на таптаньне, як балота на вуліцах.

И узрит враждебница моя, и облечется в студ глаголющая ко мне: где есть Господь Бог твой? Очи мои воззрят на ню, ныне будет в попрание аки кал на путех.

Дня, калі агарожа твая будзе збудавана, таго дня далёка пашырыцца права.

День глаждения плинфа: изглаждение твое день оный, и сотрет законы твоя день оный.

Таго дня прыйдуць і да цябе з Асыры, і з абаронных местаў, і з гарадоў аж да Ракі, і ад мора аж да мора, і ад гары аж да гары.

И гради твои приидут на поравнение и в разделение ассирийско, и гради твои твердии в разделение от тира даже до реки сирския, и от моря даже до моря, и от горы даже до горы, дние воды и молвы.

І будзе зямля на спустошаньне за жыхараў яе, за плады ўчынкаў іхных.

И будет земля в пагубу со живущими на ней, от плодов начинаний их.

Пасьві ж люд Свой ськіпетрам Сваім, чараду спадку Свайго, што жывець на аднаселі ў лесе, сярод Кармілу, няхай яны пасьвяцца ў Вашане а Ґілеадзе, як за дзён даўнейшых.

Паси люди твоя жезлом твоим, овцы наследия твоего, вселяющыяся едины в дубраве среде кармила, попасут васанитиду и галаадитиду, якоже дние века.

«Як за дзён выхаду твайго ізь зямлі Ягіпецкае, пакажу яму чудосы».

И по днем исхода твоего из египта узрите чудесная.

Народы будуць бачыць і сароміцца з усяе моцы свае; паложаць руку на вусны, вушы іхныя будуць глухія;

Узрят языцы и усрамятся от всея крепости своея, руце возложат на уста своя, и уши их оглохнут,

Будуць лізаць пыл, як гад, як паўзуны земныя; як паўзуны земныя, будуць спуджаны з нораў сваіх; СПАДАРА, Бога нашага, будуць лякацца, і будуць баяцца Цябе.

полижут персть яко змиеве плежуще по земли, смятутся во облежении своем: о Господе Бозе нашем ужаснутся и убоятся от тебе.

Які Бог падобны да Цябе, што даруе бяспраўе і абмінае выступ астачы спадку Свайго? Ён не задзержуе на векі гневу Свайго, бо любуе міласэрдзе.

Кто Бог якоже ты, отемляй беззакония и оставляяй нечестия останком наследия своего? и не удержа гнева своего во свидение, яко волитель милости есть.

Абернецца, паспагадае нам, услыша бяспраўі нашы, і кіне ў глыбіні морскія ўсі грахі вашы.

Той обратит и ущедрит ны, и погрузит неправды нашя и ввержет в глубины морския вся грехи нашя,

Ты дасі праўду Якаву, міласэрдзе Абрагаму, як прысягнуў айцом нашым ад дзён даўнейшых.

даст истину иакову, (и) милость аврааму, якоже клялся еси отцем нашым во дни первыя.

« 6 глава 1 глава »