Деяния 28 глава

Деяния Апостолов
Открытый перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

И тогда спасённые узнали, что остров называется Мелит.

Уратаваўшыся, даведаліся мы, што востраў называецца Меліта.

Туземцы проявили к нам необычайное человеколюбие, ибо они, из-за непрекращавшегося дождя и холода, разведя огонь, приняли всех нас,

Барбары ж выявілі да нас немалую людскасць; распалілі агонь дзеля таго, што церушыў дождж, ды сабралі нас усіх пры ім, бо было холадна.

Когда же Павел набрал много хвороста и положил в огонь, гадюка, высунувшись от жара, впилась ему в руку.

Калі Паўла назбіраў бярэмя ламачча і ўсклаў на агонь, тады гад, вылезшы ад гарачыні, прычапіўся да яго рукі.

И когда туземцы увидели висящую на его руке тварь, они говорили друг другу: — Ясно, этот человек — убийца, когда ему, спасённому от моря, Правосудие не позволило жить.

Калі барбары ўбачылі гада, што звісаў з яго рукі, гаварылі між сабой: «Гэты чалавек хіба забойца, бо, хоць уратаваўся ад мора, усё ж такі багіня помсты не дае яму жыць».

Но он, стряхнув тварь в огонь, не не испытал ничего дурного.

А ён абтрос гада ў агонь і не дазнаў нічога благога.

Они же ожидали, что он распухнет или внезапно упадет мёртвым. Но так как они ждали долго и видели, что ничего плохого с ним не происходит, то, переменившись, говорили, что он бог.

Яны думалі, што ён пачне пухнуць і раптам упадзе і памрэ. Але калі яны доўга чакалі і бачылі, што яму нічога благога не робіцца, змяніўшы думкі, гаварылі, што ён — бог.

В окрестностях того места были поместья главы острова, по имени Публий, который, приняв нас, три дня любезно угощал.

Каля таго месца быў маёнтак гаспадара таго вострава, на імя Публій. Ён прыняў нас ласкава, і мы тры дні гасцілі ў яго.

Случилось, что отец Публия лежал, страдая жаром и дизентерией. Павел, войдя к нему и помолившись возложив на него руки, исцелил его.

Бацька ж Публія ляжаў хворы на гарачку і крываўку. Паўла пайшоў да яго і, памаліўшыся, усклаў на яго рукі, і аздаравіў яго.

И после случившегося, прочие на острове, имевшие болезни, приходили и были исцеляемы.

Па такой падзеі прыходзілі таксама іншыя хворыя, што былі на востраве, ды аздараўляліся.

Они оказали нам много почестей и, при отъезде, снабдили необходимым.

Дык яны ставіліся да нас з вялікай пашанай і, калі мы адплывалі, далі нам усяго, у чым мы мелі патрэбу.

А через три месяца мы отплыли на перезимовавшем на острове александрийском корабле, носившем имя «Диоскуры».

Па трох месяцах на александрыйскім караблі, які зімаваў на востраве і быў пазначаны Дыяскурамі, мы адплылі.

И пристав в Сиракузах, пробыли три дня.

Даплыўшы ў Сіракузы, прабылі мы там тры дні.

Откуда, идя вдоль берега, прибыли в Ригий. И так как через день поднялся южный ветер, мы прибыли на второй день в Путеол,

Адплыўшы адтуль, прыбылі мы ў Рэгію праз адзін дзень, і, калі падзьмуў паўднёвы вецер, на другі дзень прыбылі мы ў Путэолі.

где, найдя братьев, поддались уговорам остаться у них семь дней. И так пришли в Рим.

Там спаткалі братоў і па іх просьбе забавіліся ў іх сем дзён. І нарэшце прыбылі мы ў Рым.

И оттуда братья, услышав о нас, пошли к нам навстречу до Аппиева Форума и Трёх Таверн. Увидев их, Павел возблагодарил Бога и ободрился.

Тамтэйшыя браты, дачуўшыся пра нас, выйшлі нам насустрач да Апіевай плошчы і Трох Гасцініц. Убачыўшы іх, Паўла падзякаваў Богу і набраўся адвагі.

Когда же мы вошли в Рим, Павлу позволено было жить отдельно, с охраняющим его солдатом.

Калі ж прыбылі мы ў Рым, сотнік перадаў вязняў начальніку войска, а Паўлу было дазволена жыць прыватна пад наглядам жаўнераў.

Спустя три дня он созвал тех, кто были первыми среди евреев, и когда они собрались, говорил им: — Я, мужи братья, не сделав ничего против народа или обычаев отцов, в оковах был из Иерусалима предан в руки римлян,

Па трох днях запрасіў Паўла да сябе паважаных юдэяў. І, калі яны сабраліся, казаў ім: «Мужы браты! Не зрабіў я нічога ані супраць народа, ані супраць бацькоўскіх звычаяў, але як вязень быў выдадзены з Ерузаліма ў рукі рымлянаў,

которые, допросив меня, хотели отпустить, потому что нет на мне вины, достойной смерти.

якія, учыніўшы мне допыт, хацелі мяне выпусціць, бо не было ўва мне ніякай смяротнай віны.

Но так как Иудеи возражали, был вынужден апелировать к Цезарю, но не с тем, чтобы обвинять в чем-либо мой народ.

Калі, аднак, юдэі працівіліся гэтаму, я змушаны быў апеляваць да цэзара, але не каб вінаваціць у чым-колечы свой народ.

По этой-то причине я и позвал вас, чтобы увидеть и поговорить с вами, ибо за надежду Израиля я скован этой цепью.

Таму, вось, запрасіў я вас, каб з вамі пабачыцца і пагаварыць, бо дзеля спадзявання Ізраэля я апутаны гэтымі кайданамі».

Они же сказали ему: — Мы никаких писем о тебе не получили из Иудеи, и никто из братьев, придя, не сообщил и не сказал о тебе что-либо дурное.

А яны сказалі яму: «Мы пра цябе не атрымалі ані лістоў з Юдэі, ані таксама ніхто з братоў не прыбыў і не паведаміў, ды ніхто нічога благога не сказаў пра цябе.

Но считаем уместным услышать от тебя, что ты считаешь, ведь нам известно, что об этом учении спорят повсюду.

Дык просім пачуць ад цябе, што ты думаеш, бо нам ведама аб гэтай гарэзіі, што ўсюды працівяцца ёй».

И назначив ему день, многие пришли к нему в гости, и он с утра до вечера возвещал о Царстве Божьем, приводя доказательства об Иисусе из Закона Моисея и Пророков.

І, прызначыўшы яму дзень, вельмі многія прыйшлі да яго ў гатэль. І ён ім выкладаў, сведчачы пра Валадарства Божае, ад рана да вечара пераконваючы іх пра Ісуса на падставе Майсеева закону і прарокаў.

И одни были убеждены тем, что говорилось, а другие не верили.

І адны былі перакананы тым, што гаварыў, а другія не верылі.

Будучи же не согласны между собой, они стали уходить после того, как Павел сказал им одно слово: — Хорошо изрек Дух Святой вашим отцам через пророка Исаию,

І, будучы ў нязгодзе між сабой, сабраліся адысці. Тады Паўла сказаў ім адно слова: «Добра Дух Святы сказаў бацькам нашым праз прарока Ісаю,

говоря: «Пойди к народу этому и скажи: Слухом будете слышать и не уразумеете, и глазами смотреть будете и не увидите.

кажучы: “Ідзі да народа гэтага і скажы ім: “Слыхам пачуеце — і не зразумееце, глядзець будзеце — і не ўбачыце.

Ибо ожирело сердце этого народа, и ушами они едва слышат, и глаза свои они закрыли, чтобы не увидеть глазами и ушами не услышать и сердцем не уразуметь и не обратиться. И Я исцелю их».

Бо закамянела сэрца народа гэтага, і вушамі слаба чуюць, і вочы свае заплюшчылі, каб часам не пабачыць вачамі, і не пачуць вушамі, і не зразумець сэрцам, ды не навярнуцца, і каб Я іх не аздаравіў”.

Итак, да будет вам известно, что это Божье спасение послано иноверцам: они и услышат.

Дык няхай будзе вам вядома, што гэтае збаўленне Божае паслана паганам, і яны будуць слухаць».

[ отсутствует в NA ]

Пасля гэтых слоў юдэі разышліся, горача спрачаючыся адзін з адным.

И прожил Павел целых два года в нанятом им самим помещении и принимал всех приходивших к нему,

Паўла ж цэлых два гады пражываў у нанятай кватэры і прымаў усіх, хто да яго прыходзіў,

возвещая Царство Божье и уча о Господе Иисусе Христе беспрепятственно, со всей смелостью.

абвяшчаючы Валадарства Божае і вучачы пра Госпада Ісуса Хрыста з усёй адвагай без перашкод.

« 27 глава 1 глава »