Деяния 23 глава

Деяния святых апостолов
Синодальный перевод → Пераклад Сабілы і Малахава

Павел, устремив взор на синедрион, сказал: мужи братия! я всею доброю совестью жил пред Богом до сего дня.

Паўла ж, паўзіраўшыся на сынэдрыён, сказаў: мужчыны браты! ува ўсім добрым сумленьні жыў я перад Богам ажно да сягоньняшняга дня.

Первосвященник же Анания стоявшим перед ним приказал бить его по устам.

Архірэй жа Гананя загадаў тым, што стаялі каля яго, біць яго ў вусны.

Тогда Павел сказал ему: Бог будет бить тебя, стена подбелённая! ты сидишь, чтобы судить по закону, и, вопреки закону, велишь бить меня.

Тады Паўла сказаў да яго: Бог будзе біць цябе, падбе́леная сьцяна! І ты сядзіш судзячы мяне паводля Закону, і парушаючы Закон загадваеш мяне біць.

Предстоящие же сказали: первосвященника Божия поносишь?

А тыя, што стаялі побач, сказалі: архірэя Бога зьняважаеш?

Павел сказал: я не знал, братия, что он первосвященник; ибо написано: «начальствующего в народе твоём не злословь».

Паўла ж сказаў: ня ведаў (я) браты, што ён архірэй. Бо напісана: на кіраўніка народу твайго ня кажы блага.

Узнав же Павел, что тут одна часть саддукеев, а другая фарисеев, возгласил в синедрионе: мужи братия! я фарисей, сын фарисея; за чаяние воскресения мёртвых меня судят.

І даведаўшыся што адна часьціна ёсьць саддукеі, а другая хварысэі, загаласіў Паўла ў сынэдрыёне: мужчыны браты! я — хварысэй, сын хварысэявы. За надзею на ўскрасеньне мёртвых судзяць мяне!

Когда же он сказал это, произошла распря между фарисеями и саддукеями, и собрание разделилось.

Калі ж гэтае ён сказаў, узьнялася спрэчка паміж хварысэямі і саддукеямі, і разьдзялілася грамада.

Ибо саддукеи говорят, что нет воскресения, ни Ангела, ни духа; а фарисеи признают и то и другое.

Бо саддукеі кажуць, што няма ўваскрасеньня ані Ангела ні духа, хварысэі ж прызнаюць і тое і другое.

Сделался большой крик; и, встав, книжники фарисейской стороны спорили, говоря: ничего худого мы не находим в этом человеке; если же дух или Ангел говорил ему, не будем противиться Богу.

І ўзьняўся вялікі крык. І ўстаўшы, кніжнікі хварысэйскай часткі спрачаліся, кажучы: нічога благога ня знаходзім (мы) у чалавеку гэтым. Калі ж дух сказаў яму, ці Ангел, ня змагаймася з Богам.

Но как раздор увеличился, то тысяченачальник, опасаясь, чтобы они не растерзали Павла, повелел воинам сойти взять его из среды их и отвести в крепость.

Калі ж спрэчка ўзмацнілася дык тысячнік, баючыся каб Паўла ня быў імі разарваны, загадаў жаўнерам, зыйшоўшы, узяць яго спасярод іх ды весьці ў крэпасьць.

В следующую ночь Господь, явившись ему, сказал: дерзай, Павел; ибо, как ты свидетельствовал о Мне в Иерусалиме, так надлежит тебе свидетельствовать и в Риме.

У наступную ноч зьявіўшыся яму Госпад сказаў: будзь мужны Паўла! бо як ты засьведчыў аба Мне ў Ярузаліме, гэтак мусіш засьведчыць і ў Рыме.

С наступлением дня некоторые Иудеи сделали умысел, и заклялись не есть и не пить, доколе не убьют Павла.

А як настаў дзень, нікаторыя жыды, зрабіўшы змову, да́лі зарок ка́жучы і ня есьці, і ня піці пакуль ня заб’юць Паўлу.

Было же более сорока сделавших такое заклятие.

Было ж (іх) больш за сорак, што да́лі гэткі зарок.

Они, придя к первосвященникам и старейшинам, сказали: мы клятвою заклялись не есть ничего, пока не убьём Павла.

Яны, прыступіўшы да архірэяў і старэйшынаў, сказалі: мы пакляліся клятваю нічога ня зьесьці пакуль ня заб’ём Паўлу.

Итак, ныне же вы с синедрионом дайте знать тысяченачальнику, чтобы он завтра вывел его к вам, как будто вы хотите точнее рассмотреть дело о нём; мы же, прежде нежели он приблизится, готовы убить его.

Вы ж цяпер павядомце тысячніку разам з сынэдрыёнам, каб заўтра вывеў яго да вас быццам хочаце больш дакладней даведацца пра яго, а мы, перш чым ён падыйдзе, гатовы забіць яго.

Услышав о сём умысле, сын сестры Павловой пришёл и, войдя в крепость, уведомил Павла.

Пачуўшы ж пра гэтую засаду сын сястры Паўлавае прыйшоў і, увайшоўшы ў крэпасьць, паведаміў Паўлу.

Павел же, призвав одного из сотников, сказал: отведи этого юношу к тысяченачальнику, ибо он имеет нечто сказать ему.

Паўла ж паклікаўшы аднаго із сотнікаў, сказаў: гэтага юнака завядзі да тысячніка, бо (ён) мае нешта сказаць яму.

Тот, взяв его, привёл к тысяченачальнику и сказал: узник Павел, призвав меня, просил отвести к тебе этого юношу, который имеет нечто сказать тебе.

І той, узяўшы яго, завёў да тысячніка і сказаў: вязень Паўла, паклікаўшы мяне папрасіў завесьці да цябе гэтага юнака, які мае нешта сказаць табе.

Тысяченачальник, взяв его за руку и отойдя с ним в сторону, спрашивал: что такое имеешь ты сказать мне?

Тысячнік, узяўшы ж яго за руку́ і адыйшоўшыся набок, запытаўся: што (ты) маеш сказаць мне?

Он отвечал, что Иудеи согласились просить тебя, чтобы ты завтра вывел Павла пред синедрион, как будто они хотят точнее исследовать дело о нём.

І (ён) сказаў: жыды пастанавілі папрасіць цябе, каб заўтра вывеў Паўлу да сынэдрыёну, быццам (яны) хочуць уважлівей распытацца аб ім.

Но ты не слушай их; ибо его подстерегают более сорока человек из них, которые заклялись не есть и не пить, доколе не убьют его; и они теперь готовы, ожидая твоего распоряжения.

Ты ж ня паддавайся іхным довадам: бо яго падпільноўваюць больш за сорак мужчын зь іх, якія пакляліся ня есьці і ня піць пакуль ня заб’юць яго, і цяпер яны гатовы, чакаючы ад цябе распараджэньня.

Тогда тысяченачальник отпустил юношу, сказав: никому не говори, что ты объявил мне это.

Дык тысячнік адпусьціў юнака, загадаўшы: нікому ня скажы, што гэта данёс да мяне.

И, призвав двух сотников, сказал: приготовьте мне воинов пеших двести, конных семьдесят и стрелков двести, чтобы с третьего часа ночи шли в Кесарию.

І паклікаўшы нейкіх двух сотнікаў сказаў: прыгатуйце дзьвесьце жаўнераў, каб прыйсьці да Кесары, ды коньнікаў семдзясят, ды стральцоў дзьвесьце — на трэйцюю гадзіну ночы.

Приготовьте также ослов, чтобы, посадив Павла, препроводить его к правителю Феликсу.

Прыгатуйце і жывёлаў, каб пасадзіўшы Паўлу, адвесьці ў цэласьці да правіцеля Хвэлікса.

Написал и письмо следующего содержания:

Напісаў ліст гэткага зьместу:

«Клавдий Лисий достопочтенному правителю Феликсу — радоваться.

Клаўдзі Лізі вяльможнаму правіцелю Хвэліксу: радавацца!

Сего человека Иудеи схватили и готовы были убить; я, придя с воинами, отнял его, узнав, что он Римский гражданин.

Мужчыну гэтага, схопленага жыдамі, якія маніліся (яго) забіць, я, напаўшы на іх з войскам, адабраў яго, даведаўшыся, што ён рымскі грамадзянін.

Потом, желая узнать, в чём обвиняли его, привёл его в синедрион их

Хочучы ж даведацца прычыну, за што вінавацяць яго, (я) прывёў яго ў іхны сынэдрыён

и нашёл, что его обвиняют в спорных мнениях, касающихся закона их, но что нет в нём никакой вины, достойной смерти или оков.

і знайшоў, што вінавацяць яго ў спрэчных пытаньнях іхняга закону, ды што няма (у ім) ніякай віны вартай сьмерці ці кайданоў.

А как до меня дошло, что Иудеи злоумышляют на этого человека, то я немедленно послал его к тебе, приказав и обвинителям говорить на него перед тобою. Будь здоров».

Калі ж я выкрыў змову супраць гэтага мужчыны, што мела стацца ад жыдоў, (я) ураз паслаў (яго) да цябе, загадаўшы і абвінавальнікам (ягоным) гаварыць супраць яго перад табою. Бывай здароў.

Итак, воины, по данному им приказанию, взяв Павла, повели ночью в Антипатриду.

Дык жаўнеры, як ім было зага́дана, узяўшы Паўлу павялі ўначы ў Антыпатрыду;

А на другой день, предоставив конным идти с ним, возвратились в крепость.

а назаўтрае, пакінуўшы коньнікаў ісьці зь ім, вярнуліся ў крэпасьць.

А те, придя в Кесарию и отдав письмо правителю, представили ему и Павла.

Тыя, прыйшоўшы ў Кесару і аддаўшы пісьмо правіцелю, паставілі перад ім і Паўлу.

Правитель, прочитав письмо, спросил, из какой он области, и, узнав, что из Киликии, сказал:

Правіцель прачытаўшы і спытаўшы, зь якой ён правінцыі, ды даведаўшыся, што з Кілікі,

я выслушаю тебя, когда явятся твои обвинители. И повелел ему быть под стражею в Иродовой претории.

сказаў: (я) выслухаю цябе, як зьявяцца і твае абвініцелі. І загадаў пільнаваць яго ў прэторыі Гірада.

« 22 глава 24 глава »