1 Самуйлава 4 глава

Першая кніга Самуйлава
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

І вышла слова Самуйлава да ўсёга Ізраеля. І выступілі Ізраелцы супроці Пілішчан на вайну, і разьлягліся табарам ля Евен-Езэру, а Пілішчане разьлягліся ля Афеку.

И бысть во дни оны, и собрашася иноплеменницы противу израиля на брань: и изыде израиль во сретение им на брань, и ополчишася во авенезере, и иноплеменницы ополчишася во афеце:

І зладзіліся Пілішчане супроці Ізраелцаў, і пашырылася бітва, і зражаны быў Ізраель перад Пілішчанамі, і былі пабіты на полю бітвы каля чатырох тысячаў чалавекаў.

и сразишася иноплеменницы на брани со израилтяны, и преклонися брань, и падоша мужие израилевы пред иноплеменники, и убиени быша в брани на селе четыри тысящы мужей.

І прышоў люд да табару; і сказалі старцы Ізраелявы: «Чаму зразіў нас СПАДАР сядні перад Пілішчанамі? Возьмем сабе із Шыла скрыню змовы СПАДАРОВАЕ, і яна прыйдзе ўпрымеж нас, і выбаве нас ад рукі варагоў нашых».

И приидоша людие в полк, и реша старейшины израилевы: почто порази нас Господь днесь пред иноплеменники? возмем кивот Бога нашего от силома, и изыдет посреде нас и спасет ны от руки враг наших.

І паслаў люд да Шыла, і панесьлі стуль скрыню змовы СПАДАРА войскаў, Каторы сядзіць на херувах; і там два сыны Ілевы із скрыняю змовы Божае, Гофні а Фінегас.

И послаша людие в силом, и взяша оттуду кивот Господа седящаго на херувимех: и (быша) тамо оба сына илиина с кивотом Божиим, офни и финеес.

І як прыбыла скрыня змовы СПАДАРОВАЕ да табару, то падняў увесь Ізраель вялікі крык, і загудзела зямля.

И бысть егда прииде кивот Господень в полк, и возопи весь израиль гласом великим, и возшуме земля.

І пачулі Пілішчане гук гэнага крыку, і сказалі: «Што за гук вялікага крыку ў табару гэбрэйскім?» І яны сьцямілі, што скрыня СПАДАРОВА прыбыла та дабару.

И услышаша иноплеменницы глас вопля и реша: что сей вопль великий в полце еврейсте? И уразумеша, яко кивот Господень прииде в полк.

І спалохаліся Пілішчане, бо сказалі: «Бог прышоў да табару». І сказалі: «Бяда нам! бо ня было падобнага ані ўчорах, ані заўчора.

И убояшася иноплеменницы и реша: сии бози приидоша к ним в полк: горе нам, изми ны, господи, днесь: яко не бысть тако вчера и третияго дне:

Бяда нам! хто выбаве нас ад рукі гэтых дужых Багоў? Гэта тыя Багове, Каторыя зразілі Ягіпцян усялякімі карамі на пустыні.

горе нам, кто ны измет от руки богов крепких сих? сии суть бози, побившии египта всякими язвами и в пустыни:

Пасіліцеся а будзьце мужныя, Пілішчане, каб вам ня быць у няволі ў Гэбрэяў, як яны ў вас у няволі, і будзьце мужныя, і ваюйце».

укрепитеся и будите в мужы, иноплеменницы, яко да не поработаете евреом, якоже поработаша нам, будите убо в мужы и бийтеся с ними.

І ваявалі Пілішчане, і разьбіты былі Ізраелцы, і ўцяклі кажны да будану свайго, і была параза вельмі вялікая, і пала Ізраелцаў трыццаць тысячаў пяхотных.

И бишася с ними: и падоша мужие израилевы пред иноплеменники, и побеже кийждо в селение свое, и бысть язва велика зело: и паде от израиля тридесять тысящ чинов:

І скрыня Божая была ўзята, і два сыны Ілевы памерлі — Гофні а Фінегас.

и кивот Божий взят бысть, и оба сыны илиины умроша, офни и финеес.

І пабег адзін Венямінянін ізь месца бітвы, і прышоў да Шыла таго ж дня; і даўгія ўборы ягоныя разьдзертыя, і пыл на галаве ў яго.

И тече муж от брани иеминей, и прииде в силом в день он, и ризы своя растерзав, и персть бе на главе его.

І прышоў ён, і вось, Іль сядзеў на седаве ля дарогі й назіраў, бо сэрца ягонае дрыжэла за скрыню Божую. І чалавек тый прышоў наказаць у месьце, і загаласіла ўсе места.

И прииде, и се, илий седяше на престоле своем у дверий, смотря на путь, яко бе сердце его во ужасе (велице) о кивоте Божии. И человек вниде во град возвещая: и возопи весь град гласом великим:

І пачуў Іль гук галашэньня, і сказаў: «Што гэта за гук гому?» І чалавек пабарзьдзіў, і прышоў, і сказаў Ілю.

и слыша илий глас вопля и рече: что есть глас вопля сего? И человек потщався вниде и поведа илию.

Ілю было дзевяцьдзясят восьмі год, і вочы ягоныя зацьмелі, і ён ня мог бачыць.

И бе илий девятидесяти осми лет, и очи его изнемогоста, и не видяше.

І сказаў тый чалавек Ілю: «Я тый, што прышоў з поля бітвы, і я з поля бітвы ўцёк сядні». І ён сказаў: «Што сталася, сыну мой?»

И рече илий мужем предстоящым себе: что глас вопля сего? И муж потщався вниде ко илию и рече ему: аз есмь пришедый из полка, и аз прибежах от брани днесь. И рече илий: что бывший глагол, чадо?

І адказаў ганец, і сказаў: «Уцёк Ізраель перад Пілішчанамі, і таксама параза вялікая сталася ў людзе, і таксама абодвы сыны твае памерлі, Гофні а Фінегас, і скрыня Божая ўзята».

И отвеща отрочищь и рече: побежаша мужие израилевы от лица иноплеменников, и язва велия бысть в людех, и оба сыны твоя умроша, и кивот Божий взят есть.

І было, як менаваў ён скрыню Божую, то ўпаў Іль ізь седава плячыма на зямлю ля вугла брамы, зламіў сабе хрыбет і памер, бо ён быў стары й цяжкі. І ён судзіў Ізраеля сорак год.

И бысть егда помяну о кивоте Божии, и паде (илий) с престола взнак близ дверий, и сокрушися хребет его, и умре, яко стар бе человек и тяжек: и той суди израилеви четыредесять лет.

І нявестка ягоная, жонка Фінегасава, была цяжарная ўжо блізка раджэньня. І як учула яна ведамку праз узяцьця скрыні Божае і празь сьмерць сьвёкра свайго а мужа свайго, то ўклякла й нарадзіла, бо схапілі яе болі ейныя.

И сноха его жена финеесова заченшая родити, и слыша весть, яко взят бысть кивот Божий и яко умре свекор ея и муж ея, и восплакася (горько), и роди, яко обратишася на ню болезни ея.

І як памірала яна, то казалі стаячыя ля яе жанкі: «Ня бойся! бо сына ты нарадзіла». Але яна не адказала й ня брала да сэрца свайго.

И во время, внегда умираше, реша ей жены предстоящыя ей: не бойся, яко сына родила еси. И не отвеща, и не разуме сердце ея.

І назвала дзецянё: Іхавод, кажучы: «Палонена слава ад Ізраеля» — з узяцьцям скрыні Божае і сьвёкра ейнага й мужа ейнага.

И нарече отрочища уехавоф: и реша о кивоте Божии и о свекре ея и о мужи ея: преселися слава от израиля, яко взятся кивот Господень, и яко умре свекор ея и муж ея.

Яна сказала: «Палонена слава ад Ізраеля, бо ўзята скрыня Божая».

И рече: преселися слава израилева, яко взят бысть кивот Божий.

« 3 глава 5 глава »