1 Самуйлава 19 глава

Першая кніга Самуйлава
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

І гукаў Саўла Ёнафану, сыну свайму, а ўсім слугам сваім, каб забіць Давіда; але Ёнафан Саўлянок прыяў Давіду.

И глагола саул к ионафану сыну своему и ко всем отроком своим, да умертвят давида. Ионафан же сын саулов любяше давида зело.

І абясьціў Ёнафан Давіду, кажучы: «Шукае ацец мой Саўла, забіць цябе; дык, вось, цяпер сьцеражыся ж нараніцы; сядзі ў схове і схавайся.

И возвести ионафан давиду, глаголя: отец мой саул ищет тя убити: сохранися убо заутра рано, и скрыйся, и сяди втайне:

А я выйду й стану ля айца свайго на полю, ідзе ты будзеш, і пагутару празь цябе айцу свайму, і, што абачу, скажу табе».

и аз изыду, и стану при отце моем на селе, идеже еси ты: и аз возглаголю отцу моему о тебе, и узрю, что будет, и возвещу тебе.

І гукаў Ёнафан праз Давіда добрае Саўлу, айцу свайму, і сказаў яму: «Хай ня ізгрэша кароль супроці слугі свайго Давіда, бо ён нічым не ізграшыў супроці цябе, і справы ягоныя вельма добрыя табе:

И глагола ионафан о давиде благая к саулу отцу своему, и рече к нему: да не согрешает царь на раба своего давида, яко не согреши пред тобою, и дела его блага суть зело:

Ён паддаваў у небясьпечнасьць душу сваю, і паразіў Пілішчаніна, і СПАДАР учыніў вялікае выбаўленьне ўсяму Ізраелю; ты бачыў і цешыўся; чаму ж ты хочаш ізграшыць супроці нявіннае крыві, каб зрабіць сьмерць Давіду бяз прычыны?»

и положи душу свою в руце своей и победи иноплеменника, и сотвори Господь спасение велико всему израилю, и вси видеша и возрадовашася: и почто согрешаеши в кровь неповинну, еже убити давида туне?

І паслухаў Саўла голасу Ёнафановага, і прысяг Саўла: «Жыў СПАДАР! не памрэць».

И послуша саул гласа ионафаня: и клятся саул, глаголя: жив Господь, яко не умрет (давид).

І гукнуў Ёнафан Давіда, і паведаміў яму Ёнафан усі словы гэтыя, і прывёў Ёнафан Давіда да Саўлы, і ён быў пры ім, як учорах а заўчора.

И призва ионафан давида и возвести ему вся глаголы сия, и введе ионафан давида к саулу, и бе пред ним яко вчера и третияго дне.

І ўзноў пачалася вайна, і вышаў Давід, і вышаў зь Пілішчанмі, і паразіў іх вялікаю паразаю, і яны ўцяклі ад яго.

И приложися брань быти на саула, и укрепися давид, и победи иноплеменники, и изби язвою великою зело, и бежаша от лица его.

І быў ліхі дух ад Бога на Саўлу, і ён сядзеў у доме сваім, і дзіда ягоная была ў руццэ ў яго, а Давід граў рукою сваёю.

И бысть от Бога дух лукавый на сауле, и той в дому своем седяше, и копие в руце его, давид же играше руками своими:

І шукаў Саўла прыбіць Давіда дзідаю да сьцяны, але Давід адхінуўся ад Саўлы, і дзіда выцяла ў сьцяну; Давід жа ўцёк і ўратаваўся тае ночы.

и искаше саул копием поразити давида, и отступи давид от лица сауля, и удари саул копием в стену: давид же отшед спасеся в нощь ту.

І паслаў Саўла слугаў да дому да Давіда, каб сьцерагчы яго й забіць нараніцы. І сказала Давіду Міхала, жонка ягоная, кажучы: «Калі ты не ўратуеш душы свае гэтае ночы, то заўтра будзеш забіты».

И посла саул вестники в дом давидов стрещи его, еже убити его рано. И возвести давиду мелхола жена его, глаголющи: аще ты не спасеши души твоея в нощь сию, заутра умреши.

І ўзяла Міхала абразы, і палажыла іх у ложак, і палажыла падушку з казінае поўсьці на ўзгалоўе, і накрыла адзежаю.

И свеси мелхола давида оконцем, и отиде, и убежа, и спасеся:

І спусьціла Міхала Давіда з акна, і ён пайшоў, і ўцёк, і ўратаваўся.

и прият мелхола тщепогребалная, и положи на одре, и печень козию положи на возглавии его, и покры я ризами.

І паслаў Саўла слугаў, узяць Давіда, але сказала: «Ён хворы».

И посла саул вестники, да имут давида, и рекоша, яко болен есть.

І паслаў Саўла слугаў, агледзець Давіда, кажучы: «Прынясіце яго да мяне на пасьцелі, каб забіць яго».

И посла саул, да оглядают давида, глаголя: принесите его на одре ко мне, еже умертвити его.

І прышлі пасланцы, і вось, у ложку абразы з падушкаю з казінае поўсьці на ўзгалоўю.

И приидоша слуги, и се, тщепогребалная на одре и козия печень при возглавии его.

І Саўла сказаў Міхале: «Чаму ты ашукала мяне і адпусьціла злосьніка майго, каб ён уцёк?» І сказала Міхала Саўлу: «Ён сказаў імне: "Адпусьці мяне, нашто імне забіць цябе?"»

И рече саул к мелхоле: почто тако обманула мя еси, и отпустила еси врага моего, и гонзе мене? И рече мелхола саулу: сам ми рече: отпусти мя: аще же ни, погублю тя.

І ўцёк Давід, і ўратаваўся, і прышоў да Самуйлы да Рамы, і сказаў яму ўсе, што ўчыніў яму Саўла. І пайшоў ён із Самуйлам, і жылі яны ў Наёфе.

И давид убежа и спасеся, и иде к самуилу во армафем и поведа ему вся, елика сотвори ему саул. И идоста давид и самуил и седоста в навафе в раме.

І наказалі Саўлу, кажучы: «Вось, Давід у Наёфе ў Раме».

И возвестиша саулу, глаголюще: се, давид в навафе в раме.

І паслаў Саўла слугаў сваіх, узяць Давіда, і абачылі яны груд прарокаў праракаючых, і Самуйла на чале іх, і быў на слутах Саўлавых Дух Божы, і праракалі таксама й яны.

И посла слуги саул яти давида, и видеша собор пророков, и самуил стояше настоятель над ними: и бысть дух Божий на слугах саулих, и начаша прорицати.

Наказалі Саўлу, і ён паслаў іншых пасланцоў, і праракалі таксама й гэтыя. І паслаў Саўла слугаў яшчэ трэйцім наваратам, і праракалі таксама й гэтыя.

И возвестиша саулу, и посла другия слуги, и прорицати начаша и тии. И приложи саул послати слуги третия, и начаша и тии прорицати.

І пайшоў таксама ён да Рамы, і дайшоў да вялікага вадазбору, каторы ў Сэсе, і папытаўся, кажучы: «Ідзе Самуйла а Давід?» І сказалі: «Вось, у Наёфе ў Раме».

И разгневася гневом саул, и иде и сам во армафем, и прииде даже до кладязя гумна, еже есть в сефе, и вопроси и рече: где есть самуил и давид? И реша: се, в навафе в раме.

І пайшоў ён туды да Наёфу ў Раме, і быў на ім, таксама на ім, Дух Божы, і ён пайшоў, ідучы й праракаючы, пакуль ня прышоў да Наёфу ў Раме.

И иде оттуду в наваф (иже) в раме: и бысть и на нем дух Божий, и идяше идый и прорицая, дондеже приити ему в наваф иже в раме.

І зьняў ён, таксама ён, адзецьці свае, і праракаў таксама ён перад Самуйлам, і паўшы, быў голы ўвесь тый дзень і ўсю ноч; затым кажуць: «Няго ж і Саўла ў прароках?»

И совлече ризы своя и прорицаше пред ними: и паде наг весь день той и всю нощь. Того ради глаголаху: еда и саул во пророцех?

« 18 глава 20 глава »