Деяния 8 глава

Деяния апостолов
Русского Библейского Центра → Пераклад Л. Дзекуць-Малея

Савл оправдывал это убийство. С того дня в Иерусалиме началось жестокое гонение на церковь. Люди бежали в Иудею, в Самарию. Остались одни апостолы.

І сталася ў той дзе́нь вялікае перасьле́даваньне царквы ў Ерузаліме. Дык усе́, апрача Апосталаў, расьцярушыліся па зе́млях Юдэі й Самарыі.

Стефана с великим плачем похоронили богобоязненные люди.

А Сьцяпана пахавалі багабойныя людзі ды ўчынілі па ім галошаньне вялікае.

Савл терзал церковь. Переходя из дома в дом, он выволакивал мужчин, женщин и гнал их в тюрьму.

Саўл жа нішчыў царкву і, уваходзячы ў дамы́ ды цягнучы мужчын і жанчын, аддаваў у вязьніцу.

Тем временем бежавшие ходили по городам с проповедью Слова.

А тыя, што паразьбягаліся, хадзілі і абвяшчалі слова.

Филипп пришел в Самарию и возвещал Христа горожанам.

Піліп жа, прыйшоўшы ў ме́ста Самарыйскае, абвяшчаў ім Хрыста.

Толпа слушала. Люди видели, какие чудеса совершает Филипп, и прониклись к нему доверием.

І грамады народу аднадушна прыслухоўваліся да прамоваў Піліпавых, чуючы й бачучы знаме́ньні, якія рабіў.

С неистовым воплем выходили из одержимых нечистые духи и к паралитикам и хромым калекам возвращалось здоровье.

Бо нячыстыя духі із многіх, што ме́лі іх, выходзілі, моцным голасам галосячы, ды многа спараліжаваных і храмых паздараве́ла.

В городе поселилась великая радость.

І сталася радасьць вялікая ў ме́сьце гэным.

Там все знали мага Симона. Он выдавал себя за какого-то божка, и до последнего времени его искусство повергало в изумление весь самаритянский люд.

Быў-жа пе́рш у ме́сьце тым адзін чалаве́к, на ймя Сымон, які чараваў ды задзіўляў народ Самарыйскі, удаючы не́кага вялікага.

Стар и млад, все доверчиво слушали его и говорили: «Вот она, великая Божья сила».

І ўзіраліся на яго ўсе́ ад малога да вялікага, кажучы: Гэты ёсьць вялікая моц Божая.

Колдовское искусство Симона пользовалось успехом уже много лет, и до сих пор его авторитет был непререкаем.

А ўзіраліся на яго затым, што даволі часу чарамі іх задзіўляў.

Но когда Филипп возвестил о Божьем Царстве и Иисусе Христе, поверили Филиппу. Мужчины и женщины стали приходить и принимать крещение.

Калі-ж паве́рылі Піліпу, які абвяшчаў ім Царства Божае ды ймя Ісуса Хрыста, мужчыны й жанчыны хрысьціліся.

Поверил и Симон, принял крещение и больше уже не отходил от Филиппа. Он все забывал, когда на его глазах происходили явления нездешней силы и чудеса.

Дый Сымон і той паве́рыў і, ахрысьціўшыся, быў пры Піліпе. Бачучы-ж знакі й цуды вялікія, што рабіліся, здумяваўся.

Апостолам в Иерусалиме стало известно, что Самария приняла Божье Слово, и они послали туда Петра и Иоанна.

Апосталы-ж, што ў Ерузаліме былі, пачуўшы, што Самарыя прыняла слова Божае, паслалі ім Пятра ды Іоана,

Те пришли и стали в молитвах просить за самаритян о даровании им Святого Духа:

якія, прыйшоўшы, памаліліся за іх, каб прынялі Духа Сьвятога,

После крещения во имя Господа Иисуса ни на кого из самаритян Дух еще не сходил.

(бо Ён ня быў на нікога з іх зыйшоўшы, а толькі былі яны ахрышчаны ў імя Госпада Ісуса).

Петр и Иоанн возложили на них руки — и людям был дарован Святой Дух.

Тады яны паўскладалі на іх рукі, і тыя прынялі Духа Сьвятога.

Симон увидел, что возложением апостольских рук дается Святой Дух, принес им денег

Сымон-жа, убачыўшы, што праз ускладаньне рук Апосталавых дае́цца Дух Сьвяты, прынёс ім грошы,

И говорит: «Дайте и мне такие полномочия. Пусть при возложении моих рук людям даруется Святой Дух».

кажучы: Дайце і мне́ гэткую ўладу, каб той, на каго палажу рукі, прыняў Духа Сьвятога.

Но Петр сказал ему: «На погибель тебе твое серебро, потому что задумал приобрести Божий дар за деньги.

Пётр жа сказаў да яго: Няхай серабро твае́ будзе з табой на загубу, бо дар Божы ты маніўся за грошы здабыць.

Тут тебе не рынок и не прилавок. Ты насквозь неправ перед Богом.

Нямашака табе́ часьціны й долі ў слове гэтым, бо сэрца твае́ ня правае перад Богам.

Покайся в своем бесчинстве и моли Господа: может быть, отпустится тебе недомыслие разума.

Дык пакайся ў гэтай нягоднасьці тваёй ды малі Бога: мо́ думка сэрца твайго будзе табе́ даравана.

Вижу в тебе горькую желчь, а сам ты в узах неправды».

Бо бачу цябе́ ў гарчыні жоўці ды ў путах няпраўды.

Тогда Симон сказал: «Помолитесь и вы за меня Господу, чтобы ничего из сказанного вами со мной не случилось».

І Сымон, адказываючы, сказаў: Памаліцеся Госпаду за мяне́ вы, каб нішто на мяне́ не найшло з таго, аб чым вы казалі.

Петр и Иоанн до всех донесли весть — Слово Господне — и на обратном пути в Иерусалим прошли с проповедью евангелия по многим селам Самарии.

Яны-ж, пасьве́дчыўшы й расказаўшы слова Гасподняе, вярнуліся ў Ерузалім ды шмат дзе́ ў вёсках Самарыйскіх абвяшчалі Эвангельле.

А Филиппу ангел Господень сказал: «Знаешь на юге дорогу из Иерусалима на Газу? Ступай сейчас туда». (Этой дороги теперь нет).

І Ангел Гасподні прамовіў да Піліпа, гаворачы: Устань ды йдзі напаўдзён па дарозе, што йдзе́ з Ерузаліму ў Газу; яна пустая.

Филипп тут же пошел. Тем временем евнух-эфиоп, вельможа эфиопской царицы Кандаки и ее казначей, приезжавший в Иерусалим на поклонение,

І, устаўшы, пайшоў. І вось муж Эфіопскі, е́ўнух, вяльможа Кандакіі, царыцы Эфіопаў, што быў над усімі скарбамі яе́ ды е́зьдзіў у Ерузалім пакланіцца,

Ехал домой и, сидя в колеснице, читал пророка Исайю.

варочаўся назад і, се́дзячы на возе сваім, чытаў прарока Ісаю.

И Дух сказал Филиппу: «Поравняйся и иди рядом с колесницей».

І сказаў Дух Піліпу: Падыйдзі й прыстань да возу гэтага.

Подбежав, Филипп услышал, что эфиоп читает пророка Исайю. Филипп спрашивает: «А ты все понимаешь, что читаешь?».

Прыбе́гшы-ж, Піліп пачуў, што той чытае Ісаю, дый сказаў: Ці разуме́еш тое, што чытаеш?

Тот ответил: «Куда мне! Разве что кто-нибудь подскажет» — и попросил Филиппа взобраться к нему и сесть рядом.

Той-жа сказаў: Як здолею, калі хто не давядзе́ мне́? Дый папрасіў Піліпа ўзьлезьці й се́сьці з ім.

Место из Писания, которое читал евнух, было такое: «Как овца, Он был приведен на заклание. И как агнец в руках стригущего безгласен, так и Он не разомкнул Своих уст.

Ме́сца-ж Пісаньня, што ён чытаў, было гэткае: Як аве́чку на ўбой, вялі Яго; і як ягня ёсьць безгалосае перад тым, хто стрыжэ яго, гэтак і Ягоныя вусны не расчыняцца.

Ему, уничиженному, было отказано в правосудии. Что будет с Его родословным древом? Пресеклась жизнь Его на земле».

У паніжэньні Яго суд Ягоны ўзяты. Род-жа Ягоны хто вы́вядзе? Бо жыцьцё Ягонае ўзята будзе ад зямлі (Ісая 53:7−8).

И евнух спрашивает: «Скажи, о ком говорит пророк? О себе или о ком другом?».

І, адказваючы, сказаў е́ўнух Піліпу: Прашу цябе́: аб кім прарок гавора гэтае? Аб самым сабе́, ці аб кім іншым?

Филипп ответил и начиная с этого места Писания подвел его к евангелию Иисуса.

Піліп-жа, расчыніўшы вусны свае́ ды пачаўшы ад пісаньня гэнага, абвяшчаў яму Ісуса.

Так они ехали, пока не показался водоем. Евнух сказал: «Вот и вода. Почему бы нельзя мне креститься?» —

Едучы-ж па дарозе, прыйшлі к вадзе́; і сказаў е́ўнух: Вось вада; што-ж перашкаджае мне́ ахрысьціцца?

[ отсутствует ]

І сказаў Піліп: Калі ве́руеш з усяго сэрца, дык можна. І, адказываючы, сказаў: ве́рую, што Ісус Хрыстос ёсьць Сын Божы.

И приказал остановить колесницу. Оба вошли в воду, и Филипп окрестил евнуха.

І загадаў затрымаць воз. І зыйшлі абодва ў ваду, Піліп з е́ўнухам, і ахрысьціў яго.

Евнух ехал и радовался всю обратную дорогу. А Филиппа он больше не видел: когда они вышли из воды, его подхватил Господень Дух.

Калі-ж выйшлі із вады, Дух Гасподні схапіў Піліпа, і е́ўнух больш ня бачыў яго, бо пае́хаў у сваю дарогу усьце́шаны.

Филипп появился в Азоте и оттуда с евангельской вестью прошел по всем городам до самой Кесарии.

Піліп-жа апынуўся ў Азоце; і, праходзячы, абвяшчаў Эвангельле па ўсіх гарадох, пакуль прыйшоў у Кесарыю.

« 7 глава 9 глава »