1 τη δε μια των ϲαββατων μαρια η μαγδαληνη ερχεται πρωι ϲκοτιαϲ ετι ουϲηϲ ειϲ το μνημειον και βλεπει τον λιθον ηρμενον εκ του μνημειου
2 τρεχει ουν και ερχεται προϲ ϲιμωνα πετρον και προϲ τον αλλον μαθητην ον εφιλει ο ι̅ϲ̅ και λεγει αυτοιϲ ηραν το̅ κ̅ν̅ εκ του μνημειου και ουκ οιδαμεν που εθηκαν αυτον
3 εξηλθεν ουν ο πετροϲ και ο αλλοϲ μαθητηϲ και ηρχοντο ειϲ το μνημειον
4 ετρεχον δε οι δυο ομου και ο αλλοϲ μαθητηϲ προεδραμεν ταχειον του πετρου και ηλθε πρωτοϲ ειϲ το μνημειον
5 και παρακυψαϲ βλεπει κειμενα τα οθονια ου μεντοι ειϲηλθεν
6 ερχεται ου̅ και ϲιμων πετροϲ ακολουθων αυτω και ειϲηλθεν ειϲ το μνημειο̅ και θεωρει τα οθονια κειμενα
7 και το ϲουδαριον ο ην επι τηϲ κεφαληϲ αυτου ου μετα τω̅ οθονιων κειμενον αλλα χωριϲ εντετυλιγμενον ειϲ ενα τοπον
8 τοτε ουν ειϲηλθεν και ο αλλοϲ μαθητηϲ ο ελθω̅ πρωτοϲ ειϲ το μνημειον και ειδεν και επιϲτευϲεν
9 ουδεπω γαρ ηδειϲα̅ την γραφην οτι δει αυτον εκ νεκρων αναϲτηναι
10 απηλθον ουν παλι̅ προϲ αυτουϲ οι μαθηται
11 μαρια δε ειϲτηκει προϲ τω μνημειω εξω κλαιουϲα ωϲ ουν εκλαιεν παρεκυψεν ειϲ το μνημειον
12 και θεωρει δυο αγγελουϲ εν λευκοιϲ καθεζομενουϲ ενα προϲ τη κεφαλη και ενα προϲ τοιϲ ποϲιν οπου εκειτο το ϲωμα του ι̅υ̅
13 και λεγουϲιν αυτη εκεινοι γυναι τι κλαιειϲ και λεγει αυτοιϲ οτι ηραν τον κυριον μου και ουκ οιδα που εθηκαν αυτον
14 ταυτα ειπουϲα εϲτραφη ειϲ τα οπιϲω και θεωρει τον ι̅ν̅ εϲτωτα και ουκ ηδει οτι ι̅ϲ̅ εϲτιν
15 λεγει αυτη ι̅ϲ̅ γυναι τι κλαιειϲ τινα ζητειϲ εκεινη δοκουϲα οτι ο κηπουροϲ εϲτιν λεγει αυτω κ̅ε̅ ει ϲυ εβαϲταϲαϲ αυτον ειπε μοι που εθηκαϲ αυτον καγω αυτον αρω
16 λεγει αυτη ι̅ϲ̅ μαριαμ ϲτραφειϲα εκεινη λεγει αυτω εβραιϲτι ραββουνει ο λεγεται διδαϲκαλε
17 λεγει αυτη ι̅ϲ̅ μη απτου μου ουπω γαρ αναβεβηκα προϲ τον πατερα πορευου δε προϲ τουϲ αδελφουϲ μου και ειπε αυτοιϲ αναβαινω προϲ τον πατερα μου και πατερα υμω̅ και θ̅ν̅ μου και θ̅ν̅ υμω̅
18 ερχεται μαριαμ η μαγδαληνη αγγελλουϲα τοιϲ μαθηταιϲ οτι εωρακα τον κ̅ν̅ και ταυτα ειπε̅ αυτη
19 ουϲηϲ ουν οψιαϲ τη ημερα εκεινη τη μια ϲαββατων και των θυρων κεκλειϲμενω̅ οπου ηϲαν οι μαθηται δια τον φοβον των ιουδαιων ηλθεν ο ι̅ϲ̅ και εϲτη ειϲ το μεϲον και λεγει αυτοιϲ ειρηνη υμιν
20 και τουτο ειπων εδειξε και ταϲ χειραϲ και την πλευραν αυτοιϲ εχαρηϲαν ουν οι μαθηται ιδοντεϲ τον κ̅ν̅
21 ειπεν ουν αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ παλιν ειρηνη υμιν καθωϲ απεϲταλκεν με ο πατηρ καγω πεμπω υμαϲ
22 και τουτο ειπων ενεφυϲηϲε και λεγει αυτοιϲ λαβετε πνευμα αγιον
23 αν τινοϲ αφητε ταϲ αμαρτιαϲ αφειονται αυτοιϲ αν τινοϲ κρατητε κεκρατηνται
24 θωμαϲ δε ειϲ εκ των δωδεκα ο λεγομενοϲ διδυμοϲ ουκ η̅ μετ αυτων οτε ηλθε̅ ι̅ϲ̅
25 ελεγον ουν αυτω οι αλλοι μαθηται εορακαμεν τον κ̅ν̅ ο δε ειπεν αυτοιϲ εαν μη ιδω εν ταιϲ χερϲιν αυτου το̅ τυπον των ηλων και βαλω τον δακτυλον μου ειϲ τον τυπον των ηλω̅ και βαλω μου την χειρα̅ ειϲ την πλευραν αυτου ου μη πιϲτευϲω
26 και μεθ ημεραϲ οκτω παλι̅ ηϲαν εϲω οι μαθηται αυτου και θωμαϲ μετ αυτων ερχεται ο ι̅ϲ̅ των θυρων κεκλειϲμενω̅ και εϲτη ειϲ το μεϲον και ειπεν ειρηνη υμιν
27 ειτα λεγει τω θωμα φερε τον δακτυλον ϲου ωδε και ιδε ταϲ χειραϲ μου και φερε την χειρα ϲου και βαλε ειϲ την πλευραν μου και μη γεινου απιϲτοϲ αλλα πιϲτοϲ
28 απεκριθη θωμαϲ και ειπεν αυτω ο κ̅ϲ̅ μου και ο θ̅ϲ̅ μου
29 λεγει αυτω ι̅ϲ̅ οτι εωρακαϲ με πεπιϲτευκαϲ μακαριοι οι μη ιδοντεϲ και πιϲτευϲαντεϲ
30 πολλα μεν ουν και αλλα ϲημεια εποιηϲεν ο ι̅ϲ̅ ενωπιον των μαθητων α ουκ εϲτιν γεγραμμενα εν τω βιβλιω τουτω
31 ταυτα δε γεγραπται ινα πιϲτευητε οτι ι̅ϲ̅ εϲτιν ο χ̅ϲ̅ ο υιοϲ του θ̅υ̅ και ινα πιϲτευοντεϲ ζωη̅ εχητε εν τω ονοματι αυτου
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Иоанна, 20 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.