1 μετα ταυτα απηλθεν ο ι̅ϲ̅ περαν τηϲ θαλαϲϲηϲ τηϲ γαλειλαιαϲ τηϲ τιβεριαδοϲ
2 ηκολουθει δε αυτω οχλοϲ πολυϲ οτι εθεωρουν τα ϲημεια α εποιει επι των αϲθενου̅των
3 ανηλθεν δε ειϲ το οροϲ ι̅ϲ̅ και εκει εκαθητο μετα των μαθητων αυτου
4 ην δε εγγυϲ το παϲχα η εορτη των ιουδαιων
5 επαραϲ ουν τουϲ οφθαλμουϲ ο ι̅ϲ̅ και θεαϲαμενοϲ οτι πολυϲ οχλοϲ ερχεται προϲ αυτον λεγει προϲ φιλιππον ποθεν αγοραϲωμεν αρτουϲ ινα φαγωϲιν ουτοι
6 τουτο δε ελεγεν πειραζων αυτο̅ αυτοϲ γαρ ηδει τι εμελλεν ποιειν
7 απεκριθη αυτω φιλιπποϲ διακοϲιων δηναριων αρτοι ουκ αρκουϲιν αυτοιϲ ινα εκαϲτοϲ βραχυ λαβη
8 λεγει αυτω ειϲ εκ των μαθητων αυτου ανδρεαϲ ο αδελφοϲ ϲιμωνοϲ πετρου
9 εϲτιν παιδαριον ωδε οϲ εχει πεντε αρτουϲ κριθινουϲ και δυο οψαρια αλλα ταυτα τι εϲτιν ειϲ τοϲουτουϲ
10 ειπεν ο ι̅ϲ̅ ποιηϲατε τουϲ ανθρωπουϲ αναπεϲειν ην δε χορτοϲ πολυϲ εν τω τοπω ανεπεϲαν ου̅ οι ανδρεϲ τον αριθμον ωϲ πεντακιϲχειλιοι
11 ελαβεν ουν τουϲ αρτουϲ ο ι̅ϲ̅ και ευχαριϲτηϲαϲ διεδωκεν τοιϲ ανακειμενοιϲ ομοιωϲ και εκ τω̅ οψαριων οϲον ηθελον
12 ωϲ δε ενεπληϲθηϲαν λεγει τοιϲ μαθηταιϲ αυτου ϲυναγαγετε τα περιϲϲευοντα κλαϲματα ινα μη τι αποληται
13 ϲυ̅ηγαγον ουν και εγεμιϲαν δωδεκα κοφινουϲ κλαϲματων εκ των πε̅τε αρτων των κρειθινω̅ α επεριϲϲευϲαν τοιϲ βεβρωκοϲιν
14 οι ουν ανθρωποι ιδοντεϲ α εποιηϲε̅ ϲημεια ελεγον οτι ουτοϲ εϲτιν αληθωϲ ο προφητηϲ ο ερχομενοϲ ειϲ τον κοϲμον
15 ι̅ϲ̅ ουν γνουϲ οτι μελλουϲιν ερχεϲθε και αρπαζειν αυτον ινα ποιηϲωϲι βαϲιλεα ανεχωρηϲε παλιν ειϲ το οροϲ αυτοϲ μονοϲ
16 ωϲ δε οψια εγενετο κατεβηϲαν οι μαθηται αυτου επι τη̅ θαλαϲϲαν
17 και εμβαντεϲ ειϲ πλοιον ηρχοντο περαν τηϲ θαλαϲϲηϲ ειϲ καφαρναουμ και ϲκοτια ηδη εγεγονει και ουπω προϲ αυτουϲ εληλυθει ο ι̅ϲ̅
18 η τε θαλαϲϲα ανεμου μεγαλου πνεοντοϲ διεγειρετο
19 εληλακοτεϲ ουν ω ϲταδιουϲ εικοϲι πεντε η τριακοντα θεωρουϲι τον ι̅ν̅ περιπατουντα επι τηϲ θαλαϲϲηϲ και εγγυϲ του πλοιου γεινομενο̅ και εφοβηθηϲαν
20 ο δε λεγει αυτοιϲ εγω ειμι μη φοβειϲθε
21 ηθελον ουν λαβειν αυτον ειϲ το πλοιον και ευθεωϲ εγενετο το πλοιον επι τηϲ γηϲ ειϲ ην υπηγον
22 τη επαυριον ο οχλοϲ ο εϲτηκωϲ περα τηϲ θαλαϲϲηϲ ειδον οτι πλοιαριον αλλο ουκ ην εκει ει μη εν και οτι ου ϲυνειϲηλθεν τοιϲ μαθηταιϲ αυτου ο ι̅ϲ̅ ειϲ το πλοιον αλλα μονοι οι μαθηται αυτου απηλθο̅
23 αλλα ηλθεν πλοια εκ τηϲ τιβεριαδοϲ εγγυϲ του τοπου οπου εφαγον τον αρτον ευχαριϲτηϲαντοϲ του κ̅υ̅
24 οτε ου̅ ειδεν ο οχλοϲ οτι ι̅ϲ̅ ουκ εϲτιν εκει ουδε οι μαθηται αυτου ενεβηϲα̅ αυτοι ειϲ τα πλοιαρια και ηλθον ειϲ καφαρναουμ ζητουνταιϲ τον ι̅ν̅
25 και {μη} [9] ευροντεϲ αυτον περαν τηϲ θαλαϲϲηϲ ειπον αυτω ραββει ποτε ωδε γεγοναϲ
26 απεκριθη αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν ζητειτε με ουκ οτι ειδετε ϲημεια αλλ οτι εφαγετε εκ των αρτω̅ και εχορταϲθητε
27 εργαζεϲθε μη την βρωϲιν την απολλυμενην αλλα την βρωϲιν την μενουϲαν ειϲ ζωην αιωνιον ην ο υιοϲ του ανθρωπου υμιν δωϲει τουτον γαρ ο πατηρ εϲφραγιϲε̅ ο θ̅ϲ̅
28 ειπον ουν προϲ αυτον τι ποιωμεν ινα εργαζωμεθα τα εργα του θ̅υ̅
29 απεκριθη ο ι̅ϲ̅ και ειπεν αυτοιϲ τουτο εϲτι̅ το εργον του θ̅υ̅ ινα πιϲτευητε ειϲ ον απεϲτειλεν εκεινοϲ
30 ειπον ου̅ αυτω τι ουν ποιειϲ ϲυ ϲημειον ινα ειδωμεν και πιϲτευϲωμεν ϲοι τι εργαζη
31 οι πατερεϲ ημων το μαννα εφαγο̅ εν τη ερημω καθωϲ εϲτιν γεγραμμενον αρτον εκ του ουρανου εδωκεν αυτοιϲ φαγει̅
32 ειπεν ουν αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ αμην αμην λεγω υμιν ου μωυϲηϲ εδωκεν υμιν τον αρτον εκ του ουρανου αλλ ο πατηρ μου διδωϲιν υμιν το̅ αρτον εκ του ουρανου τον αληθινον
33 ο γαρ αρτοϲ του θ̅υ̅ εϲτιν ο καταβαινων εκ του ουρανου και ζωην διδουϲ τω κοϲμω
34 ειπον ουν προϲ αυτον κ̅ε̅ παντοτε δοϲ ημιν τον αρτο̅ τουτον
35 ειπεν αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ εγω ειμι ο αρτοϲ τηϲ ζωηϲ ο ερχομενοϲ προϲ εμε ου μη πειναϲη και ο πιϲτευων ειϲ εμε ου μη διψηϲει πωποτε
36 αλλ ειπον υμιν οτι και εωρακατε με και ου πιϲτευετε
37 παν ο διδωϲιν μοι ο πατηρ προϲ εμε ηξει και τον ερχομενον προϲ με ου μη εκβαλω εξω
38 οτι καταβεβηκα απο του ουρανου ουχ ινα ποιω το θελημα το εμον αλλα το θελημα του πεμψαντοϲ με
39 τουτο δε εϲτιν το θελημα του πεμψα̅τοϲ με ινα παν ο δεδωκεν μοι μη απολεϲω εξ αυτου αλλα αναϲτηϲω αυτο τη εϲχατη ημερα
40 τουτο γαρ εϲτι̅ το θελημα του πατροϲ μου ινα παϲ ο θεωρων τον υιον και πιϲτευω̅ ειϲ αυτον εχη ζωην αιωνιον και αναϲτηϲω αυτον εγω τη εϲχατη ημερα
41 εγογγυζο̅ ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ειπεν εγω ειμι ο αρτοϲ ο καταβαϲ εκ του ουρανου
42 και ελεγον ουχι ουτοϲ εϲτιν ι̅ϲ̅ ο υιοϲ ιωϲηφ ου ημειϲ οιδαμεν τον πατερα και την μητερα πωϲ νυ̅ λεγει οτι εκ του ουρανου καταβεβηκα
43 απεκριθη ι̅ϲ̅ και ειπεν αυτοιϲ μη γογγυζετε μετ αλληλων
44 ουδειϲ δυναται ελθειν προϲ εμε εαν μη ο πατηρ ο πεμψαϲ με ελκυϲη αυτον καγω αναϲτηϲω αυτον εν τη εϲχατη ημερα
45 εϲτι̅ γεγραμμενον εν τοιϲ προφηταιϲ και εϲονται παντεϲ διδακτοι θ̅υ̅ παϲ ο ακουϲαϲ παρα του πατροϲ και μαθω̅ ερχεται προϲ εμε
46 ουχ οτι τον πατερα εορακε τιϲ ει μη ο ων παρα θ̅υ̅ ουτοϲ εορακεν το̅ πατερα
47 αμην αμην λεγω υμιν ο πιϲτευω̅ εχει ζωην αιωνιον
48 εγω ειμι ο αρτοϲ τηϲ ζωηϲ
49 οι πατερεϲ υμω̅ εφαγον εν τη ερημω το μαννα και απεθανο̅
50 ουτοϲ εϲτιν ο αρτοϲ ο εκ του ουρανου καταβαινων ινα τιϲ εξ αυτου φαγη και μη αποθνηϲκη
51 εγω ειμι ο αρτοϲ ο ζων ο εκ του ουρανου καταβαϲ εα̅ τιϲ φαγη εκ τουτου του αρτου ζηϲεται ειϲ τον αιωνα και ο αρτοϲ δε ον εγω δωϲω η ϲαρξ μου εϲτιν υπερ τηϲ του κοϲμου ζωηϲ
52 εμαχοντο ουν προϲ αλληλουϲ οι ιουδαιοι λεγοντεϲ πωϲ δυναται ουτοϲ ημιν δουναι τη̅ ϲαρκα αυτου φαγειν
53 ειπεν ουν αυτοιϲ ι̅ϲ̅ αμην αμην λεγω υμι̅ εαν μη φαγηται την ϲαρκα του υιου του α̅θρωπου και πιητε αυτου το αιμα ουκ εχετε ζωην εν εαυτοιϲ
54 ο τρωγων μου την ϲαρκα και πεινων μου το αιμα εχει ζωην αιωνιον καγω αναϲτηϲω αυτον τη εϲχατη ημερα
55 η γαρ ϲαρξ μου αληθηϲ εϲτιν βρωϲιϲ και το αιμα μου αληθηϲ εϲτιν ποϲιϲ
56 ο τρωγων μου την ϲαρκα και πεινων μου το αιμα εν εμοι μενει καγω εν αυτω
57 καθωϲ απεϲτειλεν με ο ζων πατηρ καγω ζω δια τον πατερα και ο τρωγων με κακεινοϲ ζηϲει δι εμε
58 ουτοϲ εϲτι̅ ο αρτοϲ ο εξ ουρανου καταβαϲ ου καθωϲ εφαγον οι πατερεϲ και απεθανον ο τρωγων τουτον τον αρτον ζηϲει ειϲ τον αιωνα
59 ταυτα ειπεν εν ϲυναγωγη διδαϲκων εν καφαρναουμ
60 πολλοι ουν ακουϲαντεϲ εκ των μαθητων αυτου ειπον ϲκληροϲ εϲτιν ο λογοϲ ουτοϲ τιϲ δυναται αυτου ακουειν
61 ειδωϲ δε ο ι̅ϲ̅ εν εαυτω οτι γογγυζουϲιν περι τουτου οι μαθηται αυτου ειπε̅ αυτοιϲ τουτο υμαϲ ϲκα̅δαλιζει
62 εαν ουν θεωρητε τον υιον του ανθρωπου αναβαινοντα οπου ην το προτερον
63 το πνευμα εϲτιν το ζωοποιουν η ϲαρξ ουκ ωφελει ουδεν τα ρηματα α εγω λελαληκα υμι̅ πνευμα εϲτιν και ζωη εϲτιν
64 αλλ εϲιν εξ υμω̅ τινεϲ οι ου πιϲτευουϲι̅ ηδει γαρ εξ αρχηϲ ο ι̅ϲ̅ τινεϲ ειϲιν οι μη πιϲτευοντεϲ και τιϲ εϲτιν ο παραδωϲων αυτον
65 και ελεγεν δια τουτο ειρηκα υμιν οτι ουδειϲ δυναται ελθειν προϲ με εαν μη η δεδομενον αυτω εκ του πατροϲ
66 εκ τουτου πολλοι εκ τω̅ μαθητων αυτου απηλθον ειϲ τα οπιϲω και ουκετι μετ αυτου περιεπατουν
67 ειπεν ουν ο ι̅ϲ̅ τοιϲ δωδεκα μη και υμειϲ θελετε υπαγειν
68 απεκριθη αυτω ϲιμων πετροϲ κ̅ε̅ προϲ τινα απελευϲομεθα ρηματα ζωηϲ αιωνιου εχειϲ
69 και ημειϲ πεπιϲτευκαμεν και εγνωκαμεν οτι ϲυ ει ο αγιοϲ του θ̅υ̅
70 απεκριθη αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ ουκ εγω υμαϲ τουϲ δωδεκα εξελεξαμη̅ και εξ υμων ειϲ διαβολοϲ εϲτιν
71 ελεγεν δε το̅ ιουδαν ϲιμωνοϲ ιϲκαριωτου ουτοϲ γαρ εμελλεν παραδιδοναι αυτον ειϲ εκ των δωδεκα
Примечания:
25 [9] {}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Иоанна, 6 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ватиканский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.