Лукі 18 глава

Евангелле паводле Лукі
Пераклад Анатоля Клышкi → Слово Жизни

Сказаў жа Ён ім [і] прыпавесць пра тое, што ім трэба заўсёды маліцца і не занепадаць духам,

Желая показать ученикам, что следует всегда молиться и не унывать, Иисус рассказал им такую притчу.

кажучы: У нейкім горадзе быў адзін суддзя, што Бога не баяўся і людзей не саромеўся.

— В одном городе был судья, который не боялся Бога и не стыдился людей.

І была ў тым горадзе [адна] ўдава, і яна прыходзіла да яго і казала: Абарані мяне ад майго праціўніка.

В том же городе жила вдова, которая постоянно ходила к нему и умоляла: "Защити меня от моего противника".

Ды ён нейкі час не хацеў. А пасяля сказаў сам сабе: Хоць і Бога я не баюся і людзей не саромеюся,

Некоторое время судья ей отказывал, но в конце концов решил: "Пусть я Бога не боюсь и с людьми не считаюсь,

але з-за таго, што гэтая ўдава не дае мне спакою, абараню яе, каб яна ўрэсце не хадзіла і не дакучала мне.

но так как эта вдова постоянно надоедает мне, то я разрешу ее тяжбу, иначе она замучит меня своими просьбами".

І Госпад сказаў: Чуеце, што кажа няправедны суддзя?

И Господь сказал: — Слышите, что сказал несправедливый судья?

А ці ж Бог не возьме ў абарону Сваіх абраны, што крычаць Яму ўдзень і ўночы, хоць і доўга церпіць несправядлівасць да іх?

Так неужели Бог не защитит своих избранных, которые взывают к Нему день и ночь? Неужели Он будет медлить с помощью?

Кажу вам, што Ён створыць неўзабаве ім абарону. Толькі Сын Чалавечы, прыйшоўшы, ці знойдзе веру на зямлі?

Говорю вам: Он без промедления защитит их. Но когда Сын Человеческий придет, то найдет ли Он веру на земле?

І Ён сказаў таксама да некаторых, упэўненных у сабе, што яны праведнікі, а іншымі пагарджалі, такую прыпавесць:

Тем, кто уверен в собственной праведности и с презрением смотрит на других, Иисус рассказал такую притчу:

два чалавекі ўзышлі ў святыню памаліцца, адзін — фарысей, а другі — зборшчык падаткаў.

— Два человека пришли в храм помолиться. Один из них был фарисей, а другой — сборщик податей.

Фарысей, стаўшы, маліўся сам сабе так: Божа, дзякую Табе, што я не як астатнія людзі: рабаўнікі, няправеднікі, чужаложцы ці нават як гэты зборшчык падаткаў;

Фарисей, встав отдельно от других, молился так: "Боже, благодарю Тебя, что я не такой, как другие люди: воры, мошенники, развратники или как этот сборщик податей.

я пашчу два разы на тыдзень, даю дзесяціну з усяго, што прыдбаю.

Я пощусь два раза в неделю и даю десятину со всякого дохода".

А зборшчк падаткаў, стоячы здалёку, не важыўся і вачэй узняць да неба, а біў сябе ў грудзі, кажучы: Божа, будзь літасцівы да мяне, грэшнага.

А сборщик податей, стоя вдали, не смел даже глаз к небу поднять, но бил себя в грудь и говорил: "Боже, будь милостив ко мне, грешнику".

Кажу вам: гэты пайшоў ў свой дом больш апраўданым, чым той; бо кожны, хто ўзвышае сябе, будзе паніжаны, хто ж паніжае сябе, будзе ўзвышаны.

Говорю вам, что этот человек пошел домой более оправданным перед Богом, чем первый. Потому что каждый, возвышающий себя, будет унижен, и каждый унижающий себя будет возвышен.

Прыносілі ж да Яго і неўмалят, каб Ён да іх дакрануўся; а вучні, убачыўшы, забаранялі ім.

К Иисусу приносили маленьких детей, чтобы Он прикоснулся к ним. Когда ученики это увидели, то стали запрещать им.

Ісус жа паклікаў іх, кажучы: Пусціце дзяцей прыходзіць да Мяне і не перашкаджайце ім; бо такіх ёсць Царства Божае.

Но Иисус подозвал к себе детей и сказал: — Пусть дети приходят ко Мне, не запрещайте им, потому что Царство Бога принадлежит таким, как они.

Праўду кажу вам, хто не прыме Царства Божага, як дзіця, той не ўвайдзе ў яго.

Говорю вам истину: тот, кто не примет Божье Царство, как ребенок, не войдет в него.

І адзін начальнік спытаўся ў Яго, кажучы: Добры Настаўніку, што рабіць мне, каб атрымаць у спадчыну вечнае жыццё?

Один начальник спросил Его: — Добрый Учитель, что мне делать, чтобы наследовать вечную жизнь?

Ісус жа сказаў яму: Што ты Мяне называеш добрым? Ніхто не добры, — толькі адзін Бог.

— Почему ты называешь Меня добрым? — спросил Иисус. — Никто не добр, кроме одного Бога.

Ты ведаеш запаведзі: «Не чужалож, не забівай, не крадзі, не сведчы лжывы, шануй свайго бацьку і маці [сваю]».

Ты знаешь заповеди: "Не нарушай супружеской верности", "Не убивай", "Не кради", "Не давай ложных свидетельств", "Чти своего отца и мать"...

Ён жа сказаў: Усё гэта я выконваў з [сваёй] маладосці.

— Все это я соблюдаю еще с юности, — ответил тот.

І Ісус, пачуўшы [гэта], сказаў яму: Яшчэ аднаго табе нестае: усё, што маеш, прадай і раздай убогім, і будзеш мець скарб у нябёсах, і прыходзь, ідзі ўслед за Мною.

Услышав это, Иисус сказал ему: — Одного тебе не хватает. Продай все, что у тебя есть, и раздай деньги нищим, и тогда у тебя будет сокровище на небе. Потом приходи и следуй за Мной.

Але ён, пачуўшы гэта, моцна зажурыўся, бо быў надта багаты.

Когда начальник услышал это, он опечалился, потому что был очень богат.

Убачыўшы, што той моцна зажурыўся, Ісус сказаў: Як цяжка тым, што маюць багацце, уваходзіць у Царства Божае!

Иисус посмотрел на него и сказал: — Как трудно богатому войти в Божье Царство!

Бо лягчэй вярблюду прайсці праз ігольнае вушка, чым багатаму ўвайсці ў Царства Божае.

Верблюду легче пройти сквозь игольное ушко, чем богатому войти в Божье Царство.

І тыя, што чулі, сказалі: І хто можа быць уратаваны?

Те, кто это слышал, спросили: — Кто же тогда вообще может быть спасен?

Ён жа сказаў: Немажлівае ў людзей — мажлівае ў Бога.

Иисус ответил: — Невозможное человеку возможно Богу.

І Пётр сказаў: Вось, мы пакінулі ўсё і пайшлі ўслед за Табою.

Тогда Петр сказал: — Вот, мы оставили все, что у нас было, и пошли за Тобой!

Ён жа сказаў ім: Праўду кажу вам: няма нікога, хто, пакінуўшы дом ці жонку, ці братоў, ці бацькоў47, ці дзяцей дзеля Царства Божага,

Иисус сказал им: — Говорю вам правду, каждый, кто оставил дом, или жену, или братьев, или родителей, или детей ради Божьего Царства,

не атрымае ў шмат разоў больш у гэты час, а ў прошлым веку — вечнае жыццё.

получит во много раз больше в этом веке, а в веке будущем — вечную жизнь.

І, узяўшы дванаццаць, Ён сказаў ім: Вось, мы ўзыходзім у Іерусалім, і спраўдзіцца ўсё напісанае праз Прарокаў пра Сына Чалавечага:

Иисус отвел двенадцать учеников в сторону и сказал им: — Вот, мы сейчас идем в Иерусалим, и там исполнится все, написанное пророками о Сыне Человеческом.

бо Ён будзе выдадзены язычнікам, і будзе асмяяны, і зняважаны, і апляваны,

Он будет отдан язычникам, те будут насмехаться над Ним, унижать Его, плевать в Него,

і, збічаваўшы, заб’юць Яго, але трэцяга дня Ён уваскрэсне!

бить и в конце концов убьют. Но на третий день Он воскреснет.

Ды яны нічога з гэтага не зразумелі, і гэтае слова было схавана ад іх, і сказанага яны не разумелі.

Ученики ничего из этого не поняли, все, что Он сказал, было для них закрыто, и они не догадывались, что Он имел в виду.

І сталася: калі Ён набліжаўся да Іерыхона, адзін сляпы сядзеў пры дарозе жабруючы.

Когда Иисус подходил к Иерихону, у дороги сидел слепой и просил милостыню.

А пачаўшы, што праходзіць натоўп, ён спытаўся, што гэта такое.

Услышав, что мимо идет толпа, он спросил, что происходит.

Яму сказалі, што праходзіць Ісус Назаранін.

— Идет Иисус из Назарета, — сказали ему.

І ён закрычаў, кажучы: Ісусе, Сыне Давідаваў, злітуйся нада мною!

Тогда слепой закричал: — Иисус, Сын Давида! Сжалься надо мной!

І тыя, што ішлі спераду, сталі забараняць яму, дамагаючыся, каб замоўк, ён жа яшчэ мацней крычаў: Сыне Давідаваў, злітуйся нада мною!

Те, что шли впереди, стали говорить, чтобы он замолчал, но слепой кричал еще громче: — Сын Давида, сжалься надо мной!

І, спыніўшыся, Ісус, загадаў прывесці яго да Сябе. Калі ж той наблізіўся, Ён спытаўся ў яго:

Иисус остановился и велел, чтобы этого человека подвели к Нему. Когда тот подошел, Иисус спросил его:

Што ты хочаш, каб Я зрабіў табе? — І ён сказаў: Госпадзе, каб я стаў бачыць.

— Что ты хочешь, чтобы Я сделал для тебя? — Господи, я хочу снова видеть, — ответил слепой.

І Ісус сказаў яму: Будзь відушчы. Твая вера ўратавала цябе.

Иисус сказал ему: — Прозри! Твоя вера исцелила тебя! —

І ён адразу стаў бачыць і пайшоў услед за Ім, славячы Бога. І ўвесь народ, убачыўшы гэта, узнёс хвалу Богу.

И к человеку сразу же вернулось зрение. Он пошел за Иисусом, славя Бога. И весь народ, увидев это, восхвалял Бога.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

29 47 У некат. рукап.: бацькоў, ці братоў, ці сясцёр, ці жонку.

« 17 глава 19 глава »