Лукі 18 глава

Евангелле паводле Лукі
Пераклад Анатоля Клышкi → Еврейский Новый Завет

Сказаў жа Ён ім [і] прыпавесць пра тое, што ім трэба заўсёды маліцца і не занепадаць духам,

Затем Иисус рассказал ученикам притчу, чтобы убедить их, что следует постоянно молиться и не падать духом.

кажучы: У нейкім горадзе быў адзін суддзя, што Бога не баяўся і людзей не саромеўся.

"В одном городе был судья, который не боялся Бога и не уважал людей.

І была ў тым горадзе [адна] ўдава, і яна прыходзіла да яго і казала: Абарані мяне ад майго праціўніка.

Жила в том городе вдова, которая постоянно приходила к нему и говорила: "Защити меня от человека, который хочет меня разорить".

Ды ён нейкі час не хацеў. А пасяля сказаў сам сабе: Хоць і Бога я не баюся і людзей не саромеюся,

Долгое время он отказывался; но спустя какое-то время сказал себе: "Бога я не боюсь, людей не уважаю;

але з-за таго, што гэтая ўдава не дае мне спакою, абараню яе, каб яна ўрэсце не хадзіла і не дакучала мне.

но из-за того, что эта женщина такая зануда, сделаю так, чтобы с ней поступили справедливо — иначе она будет всё время приходить и докучать мне, пока моё терпение не истощится!'"

І Госпад сказаў: Чуеце, што кажа няправедны суддзя?

Тогда Господь добавил: "Обратите внимание, что говорит неправедный судья.

А ці ж Бог не возьме ў абарону Сваіх абраны, што крычаць Яму ўдзень і ўночы, хоць і доўга церпіць несправядлівасць да іх?

Так неужели Бог не вступится за свой избранный народ, который взывает к нему день и ночь? Медлит ли он?

Кажу вам, што Ён створыць неўзабаве ім абарону. Толькі Сын Чалавечы, прыйшоўшы, ці знойдзе веру на зямлі?

Говорю вам, что он поспешит встать на их защиту! Но когда придёт Сын Человеческий, найдёт ли он такую веру на земле?"

І Ён сказаў таксама да некаторых, упэўненных у сабе, што яны праведнікі, а іншымі пагарджалі, такую прыпавесць:

И для тех людей, которые убеждены в своей праведности и свысока смотрят на окружающих, он рассказал следующую притчу:

два чалавекі ўзышлі ў святыню памаліцца, адзін — фарысей, а другі — зборшчык падаткаў.

"Два человека, фарисей и сборщик налогов, пошли в Храм помолиться.

Фарысей, стаўшы, маліўся сам сабе так: Божа, дзякую Табе, што я не як астатнія людзі: рабаўнікі, няправеднікі, чужаложцы ці нават як гэты зборшчык падаткаў;

Фарисей стоял и молился самому себе: "Боже! Благодарю тебя, что я не похож на всех остальных людей — скупых, бесчестных, безнравственных, как этот сборщик налогов!

я пашчу два разы на тыдзень, даю дзесяціну з усяго, што прыдбаю.

Я пощусь дважды в неделю, отдаю десятину со всего дохода..."

А зборшчк падаткаў, стоячы здалёку, не важыўся і вачэй узняць да неба, а біў сябе ў грудзі, кажучы: Божа, будзь літасцівы да мяне, грэшнага.

А сборщик налогов, стоя вдалеке, не осмеливался даже взглянуть в небеса, но бил себя в грудь и говорил: "Боже! Смилуйся надо мной, грешным!"

Кажу вам: гэты пайшоў ў свой дом больш апраўданым, чым той; бо кожны, хто ўзвышае сябе, будзе паніжаны, хто ж паніжае сябе, будзе ўзвышаны.

Говорю вам, что именно он пошёл домой оправданный Богом. Ибо всякий, кто возвышает себя, будет унижен, а тот, кто унижает себя, возвысится".

Прыносілі ж да Яго і неўмалят, каб Ён да іх дакрануўся; а вучні, убачыўшы, забаранялі ім.

Люди приводили к нему детей, чтобы он прикоснулся к ним, но ученики, видя это, не пускали их.

Ісус жа паклікаў іх, кажучы: Пусціце дзяцей прыходзіць да Мяне і не перашкаджайце ім; бо такіх ёсць Царства Божае.

Однако Иисус подозвал к себе детей и сказал: "Пусть дети приходят ко мне, не препятствуйте им, потому что Божье Царство принадлежит таким, как они.

Праўду кажу вам, хто не прыме Царства Божага, як дзіця, той не ўвайдзе ў яго.

Да! Говорю вам, что тот, кто не примет Божье Царство, подобно маленькому ребёнку, не войдёт в него!"

І адзін начальнік спытаўся ў Яго, кажучы: Добры Настаўніку, што рабіць мне, каб атрымаць у спадчыну вечнае жыццё?

Один начальник спросил у него: "Добрый раби, что мне делать, чтобы приобрести вечную жизнь?"

Ісус жа сказаў яму: Што ты Мяне называеш добрым? Ніхто не добры, — толькі адзін Бог.

Иисус сказал ему: "Почему ты называешь меня добрым? Нет никого доброго, кроме Бога!

Ты ведаеш запаведзі: «Не чужалож, не забівай, не крадзі, не сведчы лжывы, шануй свайго бацьку і маці [сваю]».

Ты знаешь заповеди — 'Не прелюбодействуй, не убивай, не кради, не давай ложных показаний, почитай своего отца и мать…'" (Исход 20:12-13 (12-16), Второзаконие 5:16-20)

Ён жа сказаў: Усё гэта я выконваў з [сваёй] маладосці.

Тот ответил: "Всё это я соблюдал с самого детства".

І Ісус, пачуўшы [гэта], сказаў яму: Яшчэ аднаго табе нестае: усё, што маеш, прадай і раздай убогім, і будзеш мець скарб у нябёсах, і прыходзь, ідзі ўслед за Мною.

Услышав это, Иисус сказал ему: "Тогда тебе недостаёт одного: продай всё, что имеешь, раздай вырученные деньги нищим, и получишь богатства на небесах. Потом приходи и следуй за мной!"

Але ён, пачуўшы гэта, моцна зажурыўся, бо быў надта багаты.

Однако, когда тот человек услышал это, он сильно расстроился, так как был очень богат.

Убачыўшы, што той моцна зажурыўся, Ісус сказаў: Як цяжка тым, што маюць багацце, уваходзіць у Царства Божае!

Иисус взглянул на него и сказал: "Очень трудно богатому войти в Божье Царство!

Бо лягчэй вярблюду прайсці праз ігольнае вушка, чым багатаму ўвайсці ў Царства Божае.

Легче верблюду пройти сквозь игольное ушко, чем богатому войти в Божье Царство!"

І тыя, што чулі, сказалі: І хто можа быць уратаваны?

Слышавшие его спросили: "Тогда кто же может спастись?"

Ён жа сказаў: Немажлівае ў людзей — мажлівае ў Бога.

Он ответил: "Что невозможно людям, возможно Богу".

І Пётр сказаў: Вось, мы пакінулі ўсё і пайшлі ўслед за Табою.

Петр сказал: "Смотри, мы покинули свои дома и пошли за тобой".

Ён жа сказаў ім: Праўду кажу вам: няма нікога, хто, пакінуўшы дом ці жонку, ці братоў, ці бацькоў47, ці дзяцей дзеля Царства Божага,

Иисус ответил им: "Да! Говорю вам, что каждый, кто оставил дом, жену, братьев, родителей или детей ради Божьего Царства,

не атрымае ў шмат разоў больш у гэты час, а ў прошлым веку — вечнае жыццё.

получит во много раз больше в мире этом и в грядущем веке вечной жизни".

І, узяўшы дванаццаць, Ён сказаў ім: Вось, мы ўзыходзім у Іерусалім, і спраўдзіцца ўсё напісанае праз Прарокаў пра Сына Чалавечага:

Затем, отозвав Двенадцать, Иисус сказал им: "Сейчас мы восходим в Иерусалим, где сбудется всё написанное пророками о Сыне Человеческом.

бо Ён будзе выдадзены язычнікам, і будзе асмяяны, і зняважаны, і апляваны,

Ибо его отдадут язычникам, и те будут глумиться над ним, оскорблять и плевать в него.

і, збічаваўшы, заб’юць Яго, але трэцяга дня Ён уваскрэсне!

Затем, избив, они его убьют. Но на третий день он воскреснет".

Ды яны нічога з гэтага не зразумелі, і гэтае слова было схавана ад іх, і сказанага яны не разумелі.

Однако они ничего не поняли из сказанного — смысл этого был сокрыт от них, и они не догадывались, о чём он говорил.

І сталася: калі Ён набліжаўся да Іерыхона, адзін сляпы сядзеў пры дарозе жабруючы.

Когда Иисус подходил к Иерихону, у дороги сидел один слепой и просил милостыню.

А пачаўшы, што праходзіць натоўп, ён спытаўся, што гэта такое.

Услышав, что мимо него проходит много людей, он поинтересовался, в чём дело;

Яму сказалі, што праходзіць Ісус Назаранін.

И они сказали ему: "Иисус из Назарета идёт".

І ён закрычаў, кажучы: Ісусе, Сыне Давідаваў, злітуйся нада мною!

Он закричал: "Иисус! Сын Давида! Смилуйся надо мной!"

І тыя, што ішлі спераду, сталі забараняць яму, дамагаючыся, каб замоўк, ён жа яшчэ мацней крычаў: Сыне Давідаваў, злітуйся нада мною!

—

І, спыніўшыся, Ісус, загадаў прывесці яго да Сябе. Калі ж той наблізіўся, Ён спытаўся ў яго:

Иисус остановился и велел привести к нему этого человека. Когда тот подошёл, Иисус спросил у него:

Што ты хочаш, каб Я зрабіў табе? — І ён сказаў: Госпадзе, каб я стаў бачыць.

"Что ты хочешь, чтобы я для тебя сделал?" Слепой сказал: "Господин, сделай так, чтобы я прозрел."

І Ісус сказаў яму: Будзь відушчы. Твая вера ўратавала цябе.

Иисус сказал ему: "Прозри! Твоя вера исцелила тебя!"

І ён адразу стаў бачыць і пайшоў услед за Ім, славячы Бога. І ўвесь народ, убачыўшы гэта, узнёс хвалу Богу.

В тот же миг к нему вернулось зрение, и он пошёл за ним, прославляя Бога; и весь народ, увидев это, стал превозносить Бога.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

29 47 У некат. рукап.: бацькоў, ці братоў, ці сясцёр, ці жонку.

« 17 глава 19 глава »