Осіі 7 глава

Кніга Осіі
Пераклад Чарняўскага 2017 → Синода́льный перево́д

 
 

Калі захацеў вылечыць Ізраэля, яўнай сталася праступнасць Эфраіма і ліхота Самарыі, бо яны дапусціліся лгарства: злодзей уваходзіць, а на дварэ рабуюць разбойнікі.
 
Когда́ Я врачева́л Изра́иля, откры́лась непра́вда Ефре́ма и злоде́йство Сама́рии: и́бо они́ поступа́ют лжи́во; и вхо́дит вор, и разбо́йник гра́бит по у́лицам.

Яны не думаюць у сэрцах сваіх, што Я памятаю ўсе іх злачынствы, цяпер акружаюць іх учынкі іх, яны — перад абліччам Маім.
 
Не помышля́ют они́ в се́рдце своём, что Я по́мню все злодея́ния их; тепе́рь окружа́ют их дела́ их; они́ пред лицо́м Мои́м.

Сваёй пераваротнасцю ўзрадавалі цара, а лгарствамі сваімі — князёў.
 
Злоде́йством свои́м они́ увеселя́ют царя́ и обма́нами свои́ми — князе́й.

Усе яны чужаложнікі: яны — як прапаленая печ, пекар перастае раздуваць агонь, калі месіць цеста, аж пакуль яно не скісне.
 
Все они́ пыла́ют прелюбоде́йством, как печь, расто́пленная пе́карем, кото́рый перестаёт поджига́ть её, когда́ заме́сит те́сто и оно́ вски́снет.

У дзень цара нашага князі самлелі ад гарачкі віна, яно апанавала дзёрзкіх.
 
«День на́шего царя́!» говоря́т князья́, разгорячённые до боле́зни вино́м, а он протя́гивает ру́ку свою́ к кощу́нам.

Бо яны распалілі інтрыгамі сэрца сваё, як печ; усю ноч засынаў гнеў іх, нараніцы ж гарыць ён, як полымя агню.
 
И́бо они́ кова́рством свои́м де́лают се́рдце своё подо́бным пе́чи: пе́карь их спит всю ночь, а у́тром она́ гори́т, как пыла́ющий ого́нь.

Усе яны распалены, як печ, і пажыраюць суддзяў сваіх; усе цары іх папрападалі, няма з іх нікога, хто прызываў бы Мяне,
 
Все они́ распалены́, как печь, и пожира́ют суде́й свои́х; все цари́ их па́дают, и никто́ из них не взыва́ет ко Мне.

Эфраім памяшаўся з народамі, Эфраім — печаны ў прысаку хлеб, які не варочалі.
 
Ефре́м смеша́лся с наро́дами, Ефре́м стал как неповоро́ченный хлеб.

Чужыя спажываюць сілу яго, а ён не ведае; сівізна пакрыла яго, а ён не ведае.
 
Чужи́е пожира́ли си́лу его́, и он не замеча́л; седина́ покры́ла его́, а он не зна́ет.

Пыха Ізраэля сведчыць сама за сябе, але яны не навярнуліся да Госпада, Бога свайго, і ва ўсім гэтым не шукалі Яго.
 
И го́рдость Изра́иля уни́жена в глаза́х их, — и при всём том они́ не обрати́лись к Го́споду Бо́гу своему́ и не взыска́ли Его́.

Вось, стаўся Эфраім, як галубіца неразумная, што не мае развагі; клікалі ў Егіпет, пайшлі ў Асірыю.
 
И стал Ефре́м, как глу́пый го́лубь, без се́рдца: зову́т Египтя́н, иду́т в Асси́рию.

І калі яны пойдуць, закіну Я на іх нерат Свой і схаплю ўсіх, як птушак паднебных, пакараю іх паводле таго, што чулі на сваім сходзе.
 
Когда́ они́ пойду́т, Я заки́ну на них сеть Мою́; как птиц небе́сных низве́ргну их; накажу́ их, как слы́шало собра́ние их.

Гора ім, бо яны адступілі ад Мяне! Будуць знішчаны, бо яны адвярнуліся ад Мяне. Усё ж такі адкуплю іх, хоць бы яны гаварылі лгарства супраць Мяне.
 
Го́ре им, что они́ удали́лись от Меня́; ги́бель им, что они́ отпа́ли от Меня́! Я спаса́л их, а они́ ложь говори́ли на Меня́.

Не прызывалі Мяне шчырым сэрцам сваім, калі лямантавалі на ложках сваіх; наразаюць скуру з-за збожжа і віна ды супрацівяцца адносна Мяне.
 
И не взыва́ли ко Мне се́рдцем свои́м, когда́ вопи́ли на ло́жах свои́х; собира́ются и́з-за хле́ба и вина́, а от Меня́ удаля́ются.

Я ж вучыў іх і ўзмацоўваў плячо іх, а яны супраць Мяне задумваюць ліхоту.
 
Я вразумля́л их и укрепля́л мы́шцы их, а они́ умышля́ли зло́е про́тив Меня́.

Звяртаюцца да таго, хто не дапаможа, сталіся, як лук падманны; падуць ад меча князі іх дзеля нястрыманасці языка свайго: такое пасмяянне з іх у зямлі Егіпецкай.
 
Они́ обраща́лись, но не к Всевы́шнему, ста́ли — как неве́рный лук; паду́т от меча́ князья́ их за де́рзость языка́ своего́; э́то бу́дет посмея́нием над ни́ми в земле́ Еги́петской.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.