Да Рымлянаў 8 глава

Ліст да Рымлянаў
Пераклад Анатоля Клышкi → Синодальный перевод

Дык няма цяпер ніякагаасуджэння тым, хто ў Хрысце Ісусе [жыве не паводле цела, а паводле духу],

Итак, нет ныне никакого осуждения тем, которые во Христе Иисусе живут не по плоти, но по духу,

бо закон Духа жыцця ў Хрысце Ісусе вызваліў цябе4 ад закону граху і смерці.

потому что закон духа жизни во Христе Иисусе освободил меня от закона греха и смерти.

Ботое, што закон не мог, таму што аслабляўся праз цела, Бог, паслаўшы Свайго Сына ў падабенстве цела граху і з прычыны граху, асудзіў грэх у целе,

Как закон, ослабленный плотию, был бессилен, то Бог послал Сына Своего в подобии плоти греховной в жертву за грех и осудил грех во плоти,

каб праведнае патрабаванне закона было выканана ў нас, што ходзяць не паводле цела, а паводле духу.

чтобы оправдание закона исполнилось в нас, живущих не по плоти, но по духу.

Бо тыя, што жывуць паводле цела, думаюць пра тое, што ад цела, а тыя, хто паводле духу, — пра тое, што ад Духу.

Ибо живущие по плоти о плотском помышляют, а живущие по духу — о духовном.

Бо розум, звернуты да цела, — смерць, а розум, звернуты да духу, — жыццё і мір;

Помышления плотские суть смерть, а помышления духовные — жизнь и мир,

таму што розум, звернуты да цела, ёсць варажнеча супроць Бога, бо Закону Божаму ён непадпарадкоўваецца, бо ён і не можа.

потому что плотские помышления суть вражда против Бога; ибо закону Божию не покоряются, да и не могут.

І тыя, хто ў целе, Богу дагадзіць не могуць.

Посему живущие по плоти Богу угодить не могут.

Але вы не ў целе, а ў духу, калі сапраўды Дух Божы жыве ў вас. Калі ж хто Духа Хрыстова не мае, той не Яго.

Но вы не по плоти живёте, а по духу, если только Дух Божий живёт в вас. Если же кто Духа Христова не имеет, тот и не Его.

Калі ж Хрыстос у вас, то хоць цела мёртвае з-за граху, але дух — гэта жыццё праз праведнасць.

А если Христос в вас, то тело мертво для греха, но дух жив для праведности.

Калі ж Дух Таго, Хто ўваскрэсіў Ісуса з мёртвых, жыве ў вас, то Той, Хто ўваскрэсіў з мёртвых Хрыста, ажывіць і вашы смяротныя целы праз Свайго Духа, які жыве ў вас.

Если же Дух Того, Кто воскресил из мёртвых Иисуса, живёт в вас, то Воскресивший Христа из мёртвых оживит и ваши смертные тела Духом Своим, живущим в вас.

Дык тады, браты, мы даўжнікі не цела, каб згодна з целам жыць,

Итак, братия, мы не должники плоти, чтобы жить по плоти;

бо калі вы згодна з целам жывяце, то павінны памерці, калі ж духам умярцвяеце ўчынкі цела, будзеце жыць.

ибо если живёте по плоти, то умрёте, а если духом умерщвляете дела плотские, то живы будете.

Бо ўсе, каго водзіць Дух Божы, тыя — сыны Божыя.

Ибо все, водимые Духом Божиим, суть сыны Божии.

Бо вы атрымаліне дух рабства, зноў на страх, але атрымалі Дух усынаўлення, у Якім усклікваем: «Авва, Татухна!»

Потому что вы не приняли духа рабства, чтобы опять жить в страхе, но приняли Духа усыновления, Которым взываем: «Авва, Отче!»

Сам Дух сведчыць нашаму духу, што мы дзеці Божыя.

Сей самый Дух свидетельствует духу нашему, что мы — дети Божии.

Калі ж дзеці, то і нашчадкі; нашчадкі — Божыя, сунашчадкі з Хрыстом, калі мы сапраўды з Ім пакутуем, каб з Ім і быць праслаўленымі.

А если дети, то и наследники, наследники Божии, сонаследники же Христу, если только с Ним страдаем, чтобы с Ним и прославиться.

Бо я лічу, што пакуты цяперашняга часу не вартыя нават параўнання з тою славаю, якой належыць адкрыцца ў нас.

Ибо думаю, что нынешние временные страдания ничего не стоят в сравнении с тою славою, которая откроется в нас.

Бо стварэнне з надзеяй чакае адкрыцця сыноў Божых.

Ибо тварь с надеждою ожидает откровения сынов Божиих,

Бо стварэнне было падпарадкавана марнасці не самахоць, а з-за таго, хто падпарадкаваў яго, у надзеі,

потому что тварь покорилась суете не добровольно, но по воле покорившего её, в надежде,

што і само стварэнне будзе вызвалена ад рабства тлення ў свабоду славы дзяцей Божых.

что и сама тварь освобождена будет от рабства тлению в свободу славы детей Божиих.

Бо мы ведаем, што ўсё стварэнне разам стогне і мучыцца родамі дагэтуль;

Ибо знаем, что вся тварь совокупно стенает и мучится доныне;

і не толькі — але і мы самі, тыя, хто мае пачатак Духа, нават мы самі ў сабе стогнем, чакаючы ўсынаўлення, выкупу нашагацела.

и не только она, но и мы сами, имея начаток Духа, и мы в себе стенаем, ожидая усыновления, искупления тела нашего.

Бо мы былі выратаваны ў надзеі. Але надзея, калі бачаць, не ёсць надзея: бо хто спадзяецца на тое, што бачыць?

Ибо мы спасены в надежде. Надежда же, когда видит, не есть надежда; ибо если кто видит, то чего ему и надеяться?

Калі ж мы спадзяёмся на тое, чаго не бачым, то чакаем яго са стойкасцю.

Но когда надеемся того, чего не видим, тогда ожидаем в терпении.

А гэтак жа і Дух дапамагае ў нашай слабасці: бо мы не ведаем, аб чым нам маліцца, як належыць, але Сам Дух заступаецца [за нас] стогнамі невымоўнымі.

Также и Дух подкрепляет нас в немощах наших; ибо мы не знаем, о чём молиться, как должно, но Сам Дух ходатайствует за нас воздыханиями неизреченными.

Але Той, Хто даследуе сэрцы, ведае, якая думка ў Духа, таму што Ён згодна з Богам уступаецца за святых.

Испытующий же сердца знает, какая мысль у Духа, потому что Он ходатайствует за святых по воле Божией.

І мы ведаем, што тым, хто любіць Бога, пакліканым паводле Яго вызначэння, усё спрыяе на добрае.

Притом знаем, что любящим Бога, призванным по Его изволению, всё содействует ко благу.

бо тых, каго Ён наперад пазнаў, тым наперад і вызначыў быць падобнымі да вобраза Яго Сына, каб Ён быў Першародны між многіх братоў;

Ибо кого Он предузнал, тем и предопределил быть подобными образу Сына Своего, дабы Он был первородным между многими братиями.

а каго наперад вызначыў, тых і паклікаў; а каго Ён паклікаў, тых і апраўдаў; а каго Ён апраўдаў, тых і праславіў.

А кого Он предопределил, тех и призвал, а кого призвал, тех и оправдал; а кого оправдал, тех и прославил.

Дык што ж скажам на гэта? Калі Бог за нас, хто супроць нас?

Что же сказать на это? Если Бог за нас, кто против нас?

Сапраўды, Той, Хто Свайго Сына не пашкадаваў, а аддаў Яго за ўсіх нас, як разам з Ім не даруе нам і ўсяго?

Тот, Который Сына Своего не пощадил, но предал Его за всех нас, как с Ним не дарует нам и всего?

Хто пачне абвінавачваць выбранцаў Божых? Сам Бог апраўдвае.

Кто будет обвинять избранных Божиих? Бог оправдывает их.

Хто асуджае? Хрыстос Ісус памёрі, больш таго, быў уваскрэшаны, і Ён праваруч Бога, і Ёнхадайнічае за нас.

Кто осуждает? Христос Иисус умер, но и воскрес: Он и одесную Бога, Он и ходатайствует за нас.

Хто нас адлучыць ад любові Хрыстовай? Гора ці ўціск, ці ганенне, ці голад, ці галізна, ці небяспека, ці меч?

Кто отлучит нас от любви Божией: скорбь, или теснота, или гонение, или голод, или нагота, или опасность, или меч? как написано:

Як напісана: «За Цябе нас умярцвяюць цэлы дзень, нас палічылі за авечак, ахвяраваных на зарэз».

«за Тебя умерщвляют нас всякий день, считают нас за овец, обречённых на заклание».

Але ва ўсім гэтым мы больш чым перамагаем праз Таго, Хто палюбіў нас.

Но всё сие преодолеваем силою Возлюбившего нас.

Бо я ўпэўнены, што ні смерць, ні жыццё, ні анёлы, ні ўлады, ні цяперашняе, ні будучае, ні сілы,

Ибо я уверен, что ни смерть, ни жизнь, ни Ангелы, ни Начала, ни Силы, ни настоящее, ни будущее,

ні вышыня, ні глыбіня, ні іншае якое стварэнне не зможа нас адлучыць ад любові Божай у Хрысце Ісусе, нашым Госпадзе.

ни высота, ни глубина, ни другая какая тварь не может отлучить нас от любви Божией во Христе Иисусе, Господе нашем.

Примечания:

Синодальный перевод

34 одесную — по правую руку, справа.

« 7 глава 9 глава »