Ёва 10 глава

Кніга Ёва
Пераклад Чарняўскага 2017 → Аверинцев: отдельные книги

Абцяжарвае душу маю жыццё маё, распачну я прамову маю супраць сябе і буду гаварыць у горычы душы маёй!

Тошной стала мне моя жизнь! Жалобам моим волю дам, в горечи души моей заговорю!

Скажу я Богу: “Не асуджай мяне, а пакажы мне, за што Ты мяне так судзіш?

Скажу Богу: не засуживай меня, открой, за что Ты на меня напал?

Ці добрым Табе здаецца тое, каб прыгнятаць і ганьбіць мяне, стварэнне рук Тваіх, а радзе бязбожнікаў спрыяць?

Что за выгода Тебе неправду творить, отвергать творение Твоих же рук, а над умыслом злых являть свет?

Ці ж і Ты маеш вочы цялесныя або, як чалавек бачыць, так і Ты будзеш бачыць?

Разве плотские очи у Тебя и разве зришь Ты, как зрит человек;

Ці ж Твае дні, як дні чалавечыя, і гады Твае, як тэрмін чалавека,

разве дни Твои, как человека дни, и, как дни мужа, — годы Твои, —

што Ты шукаеш несправядлівасць маю і выведваеш грахі мае,

что Ты допытываешься о моей вине и о грехе моем чинишь сыск,

хоць Ты ведаеш, што я нічога бязбожнага не зрабіў, ды няма нікога, хто б з рукі Тваёй мог вырваць?

хоть ведомо Тебе, что невинен я? А из Твоих рук не избавит никто.

Рукі Твае зрабілі мяне і ўфармавалі мяне ўсяго цалкам, і так раптоўна Ты губіш мяне?

Твои руки дали мне вид; а после Ты обернулся — и меня сгубил!

Успомні, прашу, што Ты апрацоўваў мяне, як гліну, і вернеш мяне ў парахно?

Вспомни, что из глины Ты создал меня а ныне возвращаешь меня в прах!

Ці Ты не выдаіў мяне, як малако, ды, як сыр, не зляпіў мяне?

Не Ты ли вылил меня, как молоко, и, как творог, сгустил меня?

У скуру і цела Ты апрануў мяне, умацаваў мяне касцямі і жыламі;

Кожей и мясом Ты облек меня, костями и жилами скрепил Ты меня,

абдарыў Ты мяне жыццём і любоўю, і наведванне Тваё сцерагло дух мой.

жизнь и милость даровал Ты мне, и я дышал, Тобою храним.

Хоць хаваеш Ты гэта ў сэрцы Сваім, аднак ведаю я, што гэта было ў душы Тваёй.

Но вот что скрывал Ты в сердце Твоем знаю, вот что у Тебя на уме:

Ты сочыш за мною, калі я зграшыў, і не паказваешся, каб я быў чысты ад правіннасці маёй.

Ты выследишь меня, чуть погрешу, и больше мне чистым не быть!

Гора мне, калі я буду бязбожным, але хоць бы і быў справядлівы, дык і тады не падыму галавы, накормлены пакутамі і няшчасцем.

Если виновен я — горе мне! А если прав я — мне головы не поднять; я насыщен стыдом и горем пьян.

Калі б я ўзняўся ў ганарыстасці, Ты схапіў бы мяне, як ільвяня, і зноў пакажашся дзівосным ува мне.

Чуть ободрюсь, Ты травишь меня, как льва, противу меня дивно велик:

Ты ставіш сведкаў Сваіх супраць мяне і павялічваеш гнеў Твой на мяне, і кары Твае будуць ваяваць са мною.

послуха за послухом выводишь Ты, умножаешь ярость Твою, и новая рать на меня идет!

Навошта вывеў Ты мяне з улоння? Няхай бы я прапаў, каб вока не бачыла мяне!

Зачем Ты из чрева вывел меня? Пускай бы я умер, не увиден никем,

Хай бы я быццам не быў, з улоння пайшоўшы ў магілу.

как будто и не было меня, из утробы в могилу перенесен!

Ці ж нешматлікасць дзён маіх не скончыцца хутка? Адпусці ж мяне, каб троху суцішылася пакута мая,

Вот, недолги дни мои! Отступи ж от меня и дай вздохнуть,

перш чым я пайду ды не вярнуся ў зямлю цемры і засені смерці,

прежде, чем без возврата уйду в страну, где мрак и смертная тень,

у зямлю змроку і цемры [смяротнай], дзе засень смерці і ніякага ладу, але дзе вечны жах пасяліўся”».

где темная темень и мерцает мгла, в ту неустроенную страну, где даже и самый свет — тьма».