Лукі 1 глава

Евангелле паводле Лукі
Пераклад Чарняўскага 2017 → Аверинцев: отдельные книги

Паколькі многія ўжо спрабавалі скласці аповед пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

Поскольку многие уже брались составлять повествования о событиях, совершившихся среди нас и

як пераказалі нам тыя, што ад пачатку самі бачылі і былі паслугачамі Слова,

переданных нам теми, кто с самого начала были очевидцами и служителями Слова, —

таксама і я, старанна разгледзеўшы ўсё ад пачатку, рашыўся па парадку апісаць табе, годны Тэафіле,

счел за благо и я, тщательно исследовав все с самого начала, связно изложить это для тебя, достойнейший Феофил,

каб ты ўсведаміў непарушнасць слоў, у якіх ты быў навучаны.

чтобы ты мог усмотреть, насколько достоверно учение, которое тебе преподали.

У дні Ірада, цара Юдэі, жыў адзін святар на імя Захарыя, з Абіявай чаргі. Ён меў жонку, з дачок Ааронавых, імя яе Лізавета.

Был во времена Ирода, царя Иудеи, некий священник, именем Захария, из разряда Авии, и была у него жена из рода Аарона, имя ее — Елисавета;

Яны абое былі справядлівымі перад Богам, беззаганна спаўняючы ўсе пастановы і прыказанні Госпадавы.

и были они оба праведны пред Богом, соблюдая безукоризненно все заповеди и установления Господни.

Ды не мелі дзіця, бо Лізавета была няплоднай, а абое былі ўжо на схіле дзён сваіх.

И не было у них ребенка, потому что Елисавета была бесплодна, и оба были уже в преклонных годах.

І сталася, калі ён адбываў службу святарскую перад Богам у сваёй чарзе,

И вот, когда был его черед исполнять свои священнические обязанности перед Богом,

па жэрабі, як была традыцыя ў святароў, выпала яму ўвайсці ў святыню Госпадаву для каджэння,

ему по обычаю, принятому у священников, выпал жребий войти в Храм Господень и совершать каждение,

а ўсё мноства народа ў час каджэння малілася звонку.

между тем как весь народ во время каждения стоял за дверями и молился.

І з’явіўся перад ім Анёл Госпадаў, стоячы па правым баку ахвярніка каджэння,

И явился ему ангел Господень, представ по правую руку возле жертвенника каждения.

дык Захарыя стрывожыўся, бачачы [гэта], ды [вялікі] страх ахапіў яго.

И Захария, увидев, смутился, и напал на него страх.

Тады Анёл прамовіў да яго: «Не бойся, Захарыя, бо пачута маленне тваё, вось жа, жонка твая Лізавета народзіць табе сына, і назавеш яго Янам.

Но ангел сказал ему: «Не страшись, Захария! Ибо услышана молитва твоя, и жена твоя Елисавета родит тебе сына, и ты наречешь имя ему: Иоанн.

Ды будзе табе радасць і пацеха, ды многія будуць радавацца з яго нараджэння.

И будет радость тебе и ликование, и многие рождению его возрадуются;

Ён будзе вялікім на віду Госпада, і не будзе піць віна і сіцэры, ды яшчэ ад улоння маці сваёй будзе напоўнены Духам Святым,

ибо он велик будет пред Господом, ни вина, ни хмельного пить не станет, и Дух Святой исполнит его еще от чрева матери его.

і многіх сыноў Ізраэля наверне да Госпада, Бога іх.

И многих из сынов, Израиля обратит он к Господу, Богу их.

І пройдзе перад Ім у духу і магутнасці Іллі, каб звярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей, а непаслухмяных — да мудрасці справядлівых, каб падгатаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

И пойдет он пред Господом в духе и силе Илии, чтобы возвратить детям — сердца отцов, и непокорным — разумение праведных, чтобы сделать народ уготованным для Господа».

І сказаў Захарыя Анёлу: «З чаго я магу гэта ведаць? Бо я стары, і жонка мая на схіле дзён сваіх».

И спросил Захария ангела: «По какому знаку я узнаю, что так будет? Ведь я стар, и жена моя в преклонных годах».

І, адказваючы, сказаў яму Анёл: «Я — Габрыэль, што стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і абвясціць табе гэтую радасную вестку.

И сказал ангел ему в ответ: «Я — Гавриил и предстою пред лицом Бога, и послан говорить с тобой и возвестить тебе эту благую весть.

І вось, ты будзеш нямым ды не будзеш магчы гаварыць аж да дня, у які гэта здзейсніцца, таму што ты не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час».

Смотри же, ты лишишься речи и не сможешь говорить вплоть до того дня, когда это исполнится, за то, что не поверил словам моим, которые сбудутся в свое время».

І народ чакаў Захарыю, і дзівіліся, што ён так доўга марудзіць у святыні.

И народ дожидался Захарию и дивился, что он так медлит в Храме.

Выйшаўшы, ён не мог да іх прамаўляць, дык пазналі, што ён бачыў з’яву ў святыні. А ён падаваў ім знакі і заставаўся нямым.

А тот, выйдя, не мог с ними говорить, и поняли они, что в Храме явилось ему видение; он подавал им знаки и оставался нем.

І сталася, калі скончыліся дні службы яго, ён вярнуўся ў дом свой.

И было, когда окончились дни его служения, вернулся он в дом свой.

А праз некалькі дзён жонка яго, Лізавета, пачала дзіця; і пяць месяцаў хавалася, кажучы:

А после дней тех зачала Елисавета, жена его, и пять месяцев скрывала себя от всех. Она говорила:

«Гэта ўчыніў мне Госпад у дні, у якія зірнуў на мяне, каб зняць ганьбу маю сярод людзей».

«Это сотворил для меня Господь в те дни, когда Ему благоугодно было снять с меня позор перед людьми».

А ў шосты месяц быў пасланы Богам Анёл Габрыэль у горад у Галілеі, званы Назарэт,

А когда была она на шестом месяце, послал Бог ангела Гавриила в галилейский город, именуемый Назарет,

да Дзевы, заручанай мужу, які меў імя Язэп, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя.

к деве, обрученной жениху по имени Иосиф, из рода Давида; и было имя девы той Мариам.

Увайшоўшы да Яе, Анёл прывітаў: «Радуйся, ласкі поўная, дабраславёная Ты між жанчынамі, Госпад з Табою».

И ангел, войдя к ней, сказал: «Радуйся, Благодатная! С Тобою Господь!»

А Яна стрывожылася словам яго і думала, што гэта за прывітанне такое?

Но она сильно смутилась от его слов и стала раздумывать, что же значит такое приветствие.

І гаворыць Ёй Анёл: «Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Бога.

И сказал ей ангел: «Не страшись, Мариам, ибо ты обрела милость у Бога:

І вось, пачнеш ва ўлонні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

и вот, ты зачнешь и родишь Сына, и наречешь Ему имя: Иисус;

Ён будзе вялікім і Сынам Узвышняга будзе названы, і дасць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго;

и будет Он велик, и назовут Его Сыном Вышнего; и даст Ему Господь Бог престол Давида, праотца Его,

і будзе Ён валадарыць над домам Якуба вечна, і валадарству Яго не будзе канца».

и воцарится Он над родом Иакова вовек, и Царству Его не будет конца».

Марыя ж сказала Анёлу: «Як гэта можа стацца, калі Я мужа не спазнала?»

И сказала Мариам ангелу: «Как же будет это, если я не знаю мужа?»

І, адказваючы, Анёл сказаў Ёй: «Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Узвышняга агарне Цябе. Таму, што з Цябе народзіцца, Святое, назавецца Сынам Божым.

И ангел сказал ей в ответ: «Дух Святой сойдет на тебя, и Сила Вышнего осенит тебя; потому Дитя твое будет свято и наречется: Сын Божий.

І вось сваячка Твая, Лізавета, і яна пачала дзіця ў старасці сваёй, і ўжо шосты месяц у той, якую завуць няплоднай,

Вот и Елисавета, родственница твоя, в старости своей зачала сына, и тому уже шестой месяц — а ее называли бесплодной.

бо ў Бога не бывае немагчымым ніводнае слова».

Ибо нет для Бога ничего невозможного».

Марыя ж сказала: «Вось жа, Я — служка Госпадава, хай Мне станецца паводле твайго слова». І Анёл адышоў ад Яе.

Тогда Мариам сказала: «Пред тобою раба Господня; да будет со мною, как ты сказал». И удалился от нее ангел.

У тыя дні Марыя, устаўшы, пайшла паспешліва ў горы, у горад Юды.

По прошествии нескольких дней Мариам, выйдя в путь, с поспешностью направилась в нагорный край, в иудейский город,

І ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Лізавету.

и вошла в дом Захарии, и приветствовала Елисавету. И вот, когда услышала Елисавета слова, которыми приветствовала ее Мария, взыграл младенец в ее чреве.

І, калі Лізавета пачула прывітанне Марыі, зварухнулася дзіцятка ва ўлонні яе, і Дух Святы напоўніў Лізавету,

И исполнилась Елисавета Духом Святым,

і ўсклікнула яна моцным голасам, кажучы: «Дабраславёная Ты між жанчынамі, і дабраславёны Плод улоння Твайго.

и громко вскричала такие слова: «Благословенна Ты между женами, и благословен плод чрева Твоего!

А скуль жа мне гэта, што Маці Госпада майго прыйшла да мяне?

И откуда мне такая честь, что Матерь Господа Моего пришла ко мне?

Вось, як толькі загучаў голас прывітання Твайго ў вушах маіх, зварухнулася з радасцю дзіцятка ў маім улонні.

Ибо когда звук приветствия Твоего достиг ушей моих, взыграл от радости младенец во чреве моем;

І шчасная Тая, што ўверыла, бо споўніцца сказанае Ёй ад Госпада».

и блаженна Уверовавшая, что исполнится предреченное Ей от Господа».

І сказала Марыя: «Узвялічвае душа Мая Госпада,

И сказала Мариам: «Величает душа моя Господа,

і ўзрадаваўся дух Мой у Богу, Збаўцы Маім,

и ликует дух мой о Боге, Спасителе моем,

бо зірнуў Ён на пакорлівасць служкі Сваёй. Вось, адгэтуль шчаснай называць Мяне будуць усе роды,

ибо призрел Он на убожество рабы Своей: вот, блаженною назовут меня из рода в род!

бо зрабіў Мне вялікае Магутны, і святое імя Яго,

Ибо великое свершил для меня Сильный, и свято Имя Его,

і міласэрнасць Яго з пакалення ў пакаленне тым, што баяцца Яго.

и милость Его в род и род для чтущих Его.

Выявіў магутнасць рукі Сваёй, разагнаў пыхлівых у намеры сэрца свайго,

Явил Он силу длани Своей, посрамил замыслы горделивых сердец;

спіхнуў моцных з пасадаў і ўзвысіў пакорлівых;

со престолов низверг властителей, а смиренных возвысил,

галодных насыціў даброццем, а багацеяў адправіў ні з чым.

алчущих утолил обилием, а богатых отослал ни с чем;

Прытуліў Ізраэля, слугу Свайго, памятаючы на міласэрнасць,

пришел на помощь Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,

як прадказаў бацькам нашым, Абрагаму і нашчадкам яго навечна».

обетованной праотцам нашим, Аврааму и потомству его, вовеки».

Ды заставалася з ёю Марыя каля трох месяцаў, і вярнулася ў Свой дом.

И оставалась Мария с нею около трех месяцев, а после возвратилась в дом свой.

А Лізавеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.

Елисавете же настало время родов, и родила она сына;

Яе суседзі і сваякі, пачуўшы, што ўзвялічыў Госпад у ёй Сваю міласэрнасць, радаваліся разам з ёю.

и услышали ее соседи и родичи, что Господь явил к ней столь великую милость, и радовались вместе с ней.

І сталася: у восьмы дзень сабраліся яны абрэзаць хлопчыка ды назваць яго імем бацькі яго, Захарыем.

И вот в день восьмой пришли совершить над младенцем обрезание, и хотели назвать его по имени отца его Захарией.

І, адказваючы, маці яго сказала: «Ніякім чынам, але будзе названы Ян».

И мать его возразила: «Нет, имя ему будет Иоанн».

І сказалі ёй: «У родзе тваім няма нікога, хто б называўся гэтым імем».

И сказали ей, что, мол, в родне твоей нет никого, кто звался бы так; и

Дык пыталі на мігі ў бацькі яго, як ён хацеў бы назваць яго.

стали знаками спрашивать отца, как бы он хотел назвать младенца.

А той запатрабаваў дошчачку і напісаў словамі: «Ян імя яго». Дык здзівіліся ўсе.

И он, потребовав дощечку для письма, написал: «Имя ему — Иоанн». И все изумились;

А ў гэты момант раскрыліся вусны яго ды развязаўся язык яго і стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

но в тот же миг разрешились уста Захарии и язык его, и он заговорил, благословляя Бога.

Дык ахапіў страх усіх іх суседзяў, і па ўсіх гарах Юдэі разнесліся словы пра ўсё гэта.

И нашел страх на всех, кто обитал по округе, и молва об этом прошла по всему нагорному краю Иудеи.

А ўсе, што пра гэта пачулі, разважалі ў сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе гэта дзіця?» Бо рука Госпадава была з ім.

И все слышавшие слагали весть в сердце своем, спрашивая: «Чем же будет это дитя?» Ибо рука Господня была на нем.

І Захарыя, бацька яго, напоўнены Духам Святым, праракаваў кажучы:

И Захария, отец его, исполнился Духа Святого и пророчествовал такими словами:

«Дабраславёны Госпад, Бог Ізраэля, бо наведаў і адкупіў народ Свой,

«Благословен Господь, Бог Израиля, ибо посетил Он народ Свой и сотворил ему избавление,

і падняў рог збаўлення нашага ў доме Давіда, паслугача Свайго,

и воздвиг нам силу спасения в роду Давида, слуги Своего,

як прадказаў вуснамі святых прарокаў Сваіх, якія жылі ад пачатку вякоў,

как обещал Он устами святых, от века бывших пророков Своих, —

збаўленне ад ворагаў нашых ды з рук тых, што ненавідзяць нас;

спасение от врагов наших и от руки всех ненавидящих нас,

каб учыніць міласэрнасць бацькам нашым і ўспомніць святы запавет Свой,

дабы сотворить милость ради отцов наших и вспомнить о Завете Своем святом,

і прысягу, якую даў Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

о клятве, которою Он клялся ко Аврааму, отцу нашему, что Он даст нам

каб без страху, свабодныя ад рук ворагаў нашых, служылі Яму

без страха, избавясь от рук врагов наших,

ў святасці і справядлівасці перад Ім ва ўсе дні жыцця нашага.

служить Ему в святости и праведности пред лицом Его, во все дни жизни нашей.

І ты, дзіця, названы будзеш прарокам Узвышняга, бо пойдзеш перад абліччам Госпада, рыхтаваць дарогі Яму,

И ты, дитя, пророком Всевышнего будешь зваться, ты пойдешь пред лицом Господа, уготовляя пути Ему,

каб даць народу Яго навуку збаўлення ў адпушчэнні грахоў іх

подавая спасительное знание народу Его о прощении грехов их;

праз міласэрнасць бязмежную Бога нашага, у якой Усход наведаў нас, сыходзячы з вышыняў,

по любвеобильной милости Бога нашего, в которой посетит нас Заря свыше —

каб асвяціць тых, што сядзяць у поцемках і ў засені смерці, каб накіраваць ногі нашы на шлях супакою».

просветить скорбящих во мраке и тени смерти, и направить стопы наши на путь мира».

А дзіця расло і ўзмацоўвалася духам, і заставалася ў пустыні аж да дня свайго з’яўлення перад Ізраэлем.

А отрок подрастал, и дух его укреплялся; и был он в местах пустынных, пока не пришел ему день явить себя Израилю.

« 16 глава 2 глава »