1 τι ουν ερουμε̅ επιμενωμεν τη αμαρτια ινα η χαριϲ πλεοναϲη
2 μη γενοιτο οιτινεϲ απεθανομεν τη αμαρτια πωϲ ετι ζηϲομεν εν αυτη
3 η αγνοειτε οτι οϲοι εβαπτιϲθημε̅ ειϲ χ̅ν̅ ι̅ν̅ ειϲ τον θανατον αυτου εβαπτιϲθημεν
4 ϲυνεταφημε̅ ουν αυτω δια του βαπτιϲματοϲ ειϲ τον θανατον ινα ωϲπερ ηγερθη χ̅ϲ̅ εκ νεκρων δια τηϲ δοξηϲ του π̅ρ̅ϲ̅ ουτωϲ και ημειϲ εν καινοτητι ζωηϲ περιπατηϲωμεν
5 ει γαρ ϲυμφυτοι γεγοναμεν τω ομοιωματι του θανατου αυτου αλλα και τηϲ αναϲταϲεωϲ εϲομεθα
6 τουτο γινωϲκοντεϲ οτι ο παλαιοϲ ημω̅ α̅ν̅ο̅ϲ̅ ϲυνεϲταυρωθη ινα καταργηϲη το ϲωμα τηϲ αμαρτιαϲ του μηκετι δουλευειν ημαϲ τη αμαρτια
7 ο γαρ αποθανω̅ δεδικαιωται απο τηϲ αμαρτιαϲ
8 ει δε απεθανομεν ϲυν χ̅ω̅ πιϲτευομεν οτι και ϲυνζηϲομεν αυτω
9 ειδοτεϲ οτι χ̅ϲ̅ εγερθειϲ εκ νεκρων ουκετι αποθνηϲκει θανατοϲ αυτου ουκετι κυριευει
10 ο γαρ απεθανεν τη αμαρτια απεθανεν εφαπαξ ο δε ζη ζη τω θ̅ω̅
11 ουτωϲ και υμειϲ λογιζεϲθαι εαυτουϲ νεκρουϲ μεν τη αμαρτια ζωνταϲ δε τω θ̅ω̅ εν χ̅ω̅ ι̅υ̅
12 μη ουν βαϲιλευετω η αμαρτια ε̅ τω θνητω υμων ϲωματι ειϲ το υπακουειν ταιϲ επιθυμιαιϲ αυτου
13 μηδε παριϲτανετε τα μελη υμων οπλα αδικιαϲ τη αμαρτια αλλα παραϲτηϲατε εαυτουϲ τω θ̅ω̅ ωϲει εκ νεκρων ζωνταϲ και τα μελη υμων οπλα δικαιοϲυνηϲ τω θ̅ω̅
14 αμαρτια γαρ υμω̅ ου κυριευϲει ου γαρ εϲτε υπο νομον αλλ υπο χαριν
15 τι ουν αμαρτηϲωμεν οτι ουκ εϲμεν υπο νομον αλλ υπο χαριν μη γενοιτο
16 ουκ οιδατε οτι ω παριϲτανετε εαυτουϲ δουλουϲ ειϲ υπακοην δουλοι εϲται ω υπακουετε ητοι αμαρτιαϲ ειϲ θανατο̅ η υπακοηϲ ειϲ δικαιοϲυνην
17 χαριϲ δε τω θ̅ω̅ οτι ητε δουλοι τηϲ αμαρτιαϲ υπηκουϲαται δε εκ καθαραϲ καρδιαϲ ειϲ ον παρεδοθητε τυπον διδαχηϲ
18 ελευθερωθεντεϲ δε απο τηϲ αμαρτιαϲ εδουλωθητε τη δικαιοϲυνη
19 ανθρωπινον λεγω δια την αϲθενειαν τηϲ ϲαρκοϲ υμων ωϲπερ γαρ παρεϲτηϲατε τα μελη υμων δουλα τη ακαθαρϲια και τη ανομια ειϲ την ανομιαν ουτω νυν παραϲτηϲατε τα μελη υμων οπλα τη δικαιοϲυνη ειϲ αγιαϲμον
20 οτε γαρ δουλοι ητε τηϲ αμαρτιαϲ ελευθεροι ητε τη δικαιοϲυνη
21 τινα ουν καρπον ειχετε τοτε εφ οιϲ νυ̅ επαιϲχυνεϲθε το γαρ τελοϲ εκεινων θανατοϲ
22 νυνι δε ελευθερωθεντεϲ απο τηϲ αμαρτιαϲ δουλωθεντεϲ δε τω θ̅ω̅ εχετε τον καρπον υμω̅ ειϲ αγιαϲμον το δε τελοϲ ζωη̅ αιωνιον
23 τα γαρ οψωνια τηϲ αμαρτιαϲ θανατοϲ το δε χαριϲμα του θ̅υ̅ ζωη αιωνιοϲ εν χ̅ω̅ ι̅υ̅ τω κ̅ω̅ ημων
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Послание к Римлянам апостола Павла, 6 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.