1 η αγνοειται αδελφοι γινωϲκουϲιν γαρ νομο̅ λαλω οτι ο νομοϲ κυριευει του α̅ν̅ο̅υ̅ εφ οϲον χρονον ζη
2 η γαρ υπανδροϲ γυνη τω ζωντι ανδρι δεδεται νομω εαν δε αποθανη ο ανηρ κατηργηται απο του νομου του ανδροϲ
3 αρα ουν ζωντοϲ του ανδροϲ μοιχαλιϲ χρηματιϲει η γυνη εαν γενηται ανδρι ετερω εαν δε αποθανη ο ανηρ ελευθερα εϲτιν απο του νομου του μη ειναι αυτην μοιχαλιδα γενομενην ανδρι ετερω
4 ωϲτε αδελφοι μου και υμειϲ εθανατωθητε τω νομω δια του ϲωματοϲ του χ̅υ̅ ειϲ το γενεϲθαι υμαϲ ετερω τω εκ νεκρων εγερθεντι ινα καρποφορηϲωμεν τω θ̅ω̅
5 οτε γαρ ημεν εν τη ϲαρκι τα παθηματα των αμαρτιων τα δια του νομου ενηργειτο εν τοιϲ μελεϲιν ημων ειϲ το καρποφορηϲαι τω θανατω
6 νυνι δε κατηργηθημεν απο του νομου αποθανοντεϲ εν ω κατειχομεθα ωϲτε δουλευειν ημαϲ εν καινοτητι π̅ν̅ϲ̅ και ου παλαιοτητι γραμματοϲ
7 τι ουν ερουμεν ο νομοϲ αμαρτια μη γενοιτο αλλα την αμαρτιαν ουκ {εγνω} [6] ει μη δια νομου την τε γαρ επιθυμιαν ουκ ηδει̅ ει μη ο νομοϲ ελεγεν ουκ επιθυμηϲειϲ
8 αφορμην δε λαβουϲα η αμαρτια δια τηϲ ε̅τοληϲ κατειργαϲατο εν εμοι παϲαν επιθυμιαν χωριϲ γαρ νομου αμαρτια νεκρα
9 εγω δε εζων χωρειϲ νομου ποτε ελθουϲηϲ δε τηϲ εντοληϲ η αμαρτια ανεζηϲεν
10 εγω δε απεθανον και ευρεθη μοι η εντολη η ειϲ ζωην αυτη ειϲ θανατον
11 η γαρ αμαρτια αφορμην λαβουϲα δια τηϲ εντοληϲ εξηπατηϲεν με και δι αυτηϲ απεκτεινεν
12 ωϲτε ο μεν νομοϲ αγιοϲ και η εντολη αγια και δικαια και αγαθη
13 το ουν αγαθον εμοι εγενετο θανατοϲ μη γενοιτο αλλα η αμαρτια ινα φανη αμαρτια δια του αγαθου μοι κατεργαζομενη θανατον ινα γενηται καθ υπερβολην αμαρτωλοϲ η αμαρτια δια τηϲ εντοληϲ
14 οιδαμεν δε οτι ο νομοϲ π̅ν̅ι̅κ̅ο̅ϲ̅ εϲτιν {��� ��} [7] ϲαρκινοϲ ειμι πεπραμενοϲ υπο την αμαρτιαν
15 ο {���} [8] κατεργαζομαι ου γινωϲκω ου γαρ ο θελω τουτο πραϲϲω αλλ ο μιϲω τουτο ποιω
16 ει δε ο ου θελω τουτο ποιω ϲυμφημι τω νομω οτι καλοϲ
17 νυνι δε ουκετι εγω κατεργαζομαι αυτο αλλ η οικουϲα εν εμοι αμαρτια
18 οιδα γαρ οτι ουκ οικει εν εμοι τουτ εϲτιν εν τη ϲαρκι μου αγαθον το γαρ θελειν παρακειται μοι το δε κατεργαζεϲθαι το καλον ου
19 ου γαρ ο θελω ποιω αγαθον αλλ ο ου θελω κακον τουτο πραϲϲω
20 ει δε ο ου θελω εγω τουτο ποιω ουκετι εγω κατεργαζομαι αυτο αλλ η οικουϲα εν εμοι αμαρτια
21 ευριϲκω αρα τον νομον τω θελοντι εμοι ποιειν το καλον οτι εμοι το κακον παρακειται
22 ϲυνηδομαι γαρ τω νομω του θ̅υ̅ κατα το̅ εϲω α̅ν̅ο̅ν̅
23 βλεπω δε ετερο̅ νομον εν τοιϲ μελεϲιν μου αντιϲτρατευομενον και αιχμαλωτιζοντα τω νομω του νοοϲ μου τω οντι εν τοιϲ μελεϲιν μου
24 ταλαιπωροϲ εγω α̅ν̅ο̅ϲ̅ τιϲ με ρυϲεται εκ του ϲωματοϲ του θανατου τουτου
25 ευχαριϲτω τω θ̅ω̅ δια ι̅υ̅ χ̅υ̅ του κ̅υ̅ ημων αρα ουν αυτοϲ εγω τω μεν νοει δουλευω νομω θ̅υ̅ τη δε ϲαρκι νομω αμαρτιαϲ
Примечания:
7 [6] {εγνων}
14 [7] {εγω δε}
15 [8] {γαρ}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Послание к Римлянам апостола Павла, 7 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.