1 αληθειαν λεγω εν χ̅ω̅ ου ψευδομαι ϲυνμαρτυρουϲηϲ μοι τηϲ ϲυνειδηϲεωϲ μου εν π̅ν̅ι̅ αγιω
2 οτι λυπη μοι εϲτι̅ μεγαλη και αδιαλειπτοϲ οδυνη τη καρδια μου
3 ηυχομην γαρ αναθεμα ειναι αυτοϲ εγω απο του χ̅υ̅ υπερ των αδελφων μου των ϲυγγενων μου κατα ϲαρκα
4 οιτεινεϲ ειϲιν ιϲραηλειται
5 ων οι π̅ρ̅ε̅ϲ̅ και εξ ων ο χ̅ϲ̅ το κατα ϲαρκα ο ω̅ επι παντων θ̅ϲ̅ ευλογητοϲ ειϲ τουϲ αιωναϲ αμην
6 ουχ οιον δε οτι εκπεπτωκε̅ ο λογοϲ του θ̅υ̅ ου γαρ παντεϲ οι εξ ι̅η̅λ̅ ουτοι ι̅η̅λ̅
7 ουδ οτι ειϲι̅ ϲπερμα αβρααμ παντεϲ τεκνα αλλ εν ιϲαακ κληθηϲεται ϲοι ϲπερμα
8 τουτ εϲτιν ου τα τεκνα τηϲ ϲαρκοϲ ταυτα τεκνα του θ̅υ̅ αλλα τα τεκνα τηϲ επαγγελειαϲ λογιζετε ειϲ ϲπερμα
9 επαγγελειαϲ γαρ ο λογοϲ ουτοϲ κατα τον καιρον τουτον ελευϲομαι και εϲται τη ϲαρρα υιοϲ
10 ου μονον δε αλλα και ρεβεκκα εξ ενοϲ κοιτην εχουϲα ιϲαακ του π̅ρ̅ϲ̅ ημων
11 μηπω γαρ γε̅νηθεντων μηδε πραξαντω̅ τι αγαθον η φαυλον ινα η κατ εκλογην προθεϲειϲ του θ̅υ̅ μενη
12 ουκ εξ εργων αλλ εκ του καλου̅τοϲ ερρεθη αυτη οτι ο μειζω̅ δουλευϲει τω ελαϲϲονι
13 καθωϲ γεγραπται τον ιακωβ ηγαπηϲα τον δε ηϲαυ εμειϲηϲα
14 τι ουν ερουμεν μη αδικια παρα τω θ̅ω̅ μη γενοιτο
15 τω γαρ μωϲη λεγει ελεηϲω ον αν ελεω και οικτειρηϲω ον αν οικτειρω
16 αρα ουν ου του θελοντοϲ ουδε του τρεχοντοϲ αλλα του ελεω̅τοϲ θ̅υ̅
17 λεγει γαρ η γραφη τω φαραω οτι ειϲ αυτο τουτο εξηγειρα ϲε οπωϲ ενδιξωμαι εν ϲοι την δυναμιν μου και οπωϲ διαγγελη το ονομα μου εν παϲη τη γη
18 αρα ουν ον θελει ελεει ον δε θελει ϲκληρυνει
19 ερειϲ μοι ουν τι ετι μεμφεται τω γαρ βουληματι αυτου τιϲ ανθεϲτηκεν
20 ω ανθρωπε μενουνγε ϲυ τιϲ ει ο ανταποκρινομενοϲ τω θ̅ω̅ μη ερει το πλαϲμα τω πλαϲαντι τι με εποιηϲαϲ ουτωϲ
21 η ουκ εχει εξουϲιαν ο κεραμευϲ του πηλου εκ του αυτου φυραματοϲ ποιηϲαι ο μεν ειϲ τιμην ϲκευοϲ ο δε ειϲ ατιμιαν
22 ει δε θελω̅ ο θ̅ϲ̅ ενδειξαϲθε την οργην και γνωριϲαι το δυνατον αυτου ηνεγκεν εν πολλη μακροθυμια ϲκευη οργηϲ κατηρτιϲμενα ειϲ απωλεια̅
23 και ινα γνωριϲη τον πλουτο̅ τηϲ δοξηϲ αυτου επι ϲκευη ελεουϲ α προητοιμαϲεν ειϲ δοξαν
24 ουϲ και εκαλεϲεν ημαϲ ου μονον εξ ιουδαιων αλλα και εξ εθνων
25 ωϲ και εν τω ωϲηε λεγει καλεϲω τον ου λαον μου λαον μου και την ουκ ηγαπημενην ηγαπημενην
26 και εϲται εν τω τοπω ου ερρεθη αυτοιϲ ου λαοϲ μου υμειϲ εκει κληθηϲονται υιοι θ̅υ̅ ζωντοϲ
27 ηϲαιαϲ δε κραζει υπερ του ι̅η̅λ̅ εαν η ο αριθμοϲ των υιων ι̅η̅λ̅ ωϲ η αμμοϲ τηϲ θαλαϲϲηϲ το υπολειμμα ϲωθηϲεται
28 λογον γαρ ϲυντελων και ϲυντεμνων ποιηϲει κ̅ϲ̅ επι τηϲ γηϲ
29 και καθωϲ προειρηκεν ηϲαιαϲ ει μη κ̅ϲ̅ ϲαβαωθ εγκατελειπεν ημιν ϲπερμα ωϲ ϲοδομα αν εγενηθημεν και ωϲ γομορρα αν ομοιωθημεν
30 τι ουν ερουμεν οτι εθνη τα μη διωκοντα δικαιοϲυνη̅ κατελαβεν δικαιοϲυνην δικαιοϲυνην δε την εκ πιϲτεωϲ
31 ι̅η̅λ̅ δε διωκων νομον δικαιοϲυνηϲ ειϲ νομον ουκ εφθαϲεν
32 δια τι οτι ουκ εκ πιϲτεωϲ αλλ ωϲ εξ εργων προϲεκοψαν τω λιθω του προϲκομματοϲ
33 καθωϲ γεγραπται ιδου τιθημι εν ϲιω λιθον προϲκομματοϲ και πετραν ϲκανδαλου και ο πιϲτευων επ αυτω ου καταιϲχυ̅θηϲεται
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Послание к Римлянам апостола Павла, 9 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте.