Гебраям 13 глава

Пасланьне да Гебраяў Апостала Паўла
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская Библия

Любоў братняя няхай застаецца.

Братолю́бїе да пребыва́етъ:

Пра гасьціннасьць не забывайцеся, бо праз яе некаторыя, ня ведаючы, гасьцявалі анёлаў.

страннолю́бїѧ не забыва́йте, тѣ́мъ бо не вѣ́дѧще нѣ́цыи страннопрїѧ́ша а҆́гг҃лы.

Памятайце пра вязьняў, нібы ўвязьненыя разам [з імі], і пра тых, што ў нягодах, як тыя, якія самі ў целе.

Помина́йте ю҆́зники, а҆́ки съ ни́ми свѧ́зани: ѡ҆ѕлоблѧ́ємыѧ, а҆́ки и҆ са́ми сѹ́ще въ тѣ́лѣ.

Сужонства [няхай будзе] шанаванае ў-ва ўсіх і сужыцьцё беззаганнае; а распусьнікаў і чужаложнікаў будзе судзіць Бог.

Честна̀ жени́тва во всѣ́хъ и҆ ло́же нескве́рно: блѹдникѡ́мъ же и҆ прелюбодѣ́ємъ сѹ́дитъ бг҃ъ.

Ня будзьце срэбралюбныя, задавальняючыся тым, што маеце. Бо Ён сказаў: «Не адпушчу цябе і не пакіну цябе»,

Не сребролю́бцы нра́вомъ, дово́лни сѹ́щими. То́й бо речѐ: не и҆́мамъ тебѐ ѡ҆ста́вити, нижѐ и҆́мамъ ѿ тебє̀ ѿстѹпи́ти:

так што, маючы пэўнасьць, мы кажам: «Госпад мне ўспамога, і не спалохаюся, што зробіць мне чалавек?».

ѩ҆́кѡ дерза́ющымъ на́мъ глаго́лати: гд҇ь мнѣ̀ помо́щникъ, и҆ не ѹ҆бою́сѧ: что̀ сотвори́тъ мнѣ̀ человѣ́къ;

Памятайце кіраўнікоў вашых, якія казалі вам слова Божае; і, аглядаючы вынік жыцьця іх, пераймайце веру [іхнюю].

(За҄ 334.) Помина́йте наста́вники ва́шѧ, и҆̀же глаго́лаша ва́мъ сло́во бж҃їе: и҆́хже взира́юще на сконча́нїе жи́телства, подража́йте вѣ́рѣ (и҆́хъ).

Ісус Хрыстос учора і сёньня Той Самы, і на вякі.

Ї҆и҃съ хр҇то́съ вчера̀ и҆ дне́сь то́йже, и҆ во вѣ́ки.

Вучэньнямі рознымі і чужымі не захапляйцеся; бо добра ласкай мацаваць сэрца, а ня ежай, ад якой ня мелі карысьці тыя, што ходзяць [за ёю].

Въ наѹчє́нїѧ стра҄нна и҆ разли҄чна не прилага́йтесѧ: добро́ бо блгдтїю ѹ҆твержда́ти сердца̀, (а҆) не бра́шны, ѿ ни́хже не прїѧ́ша по́льзы ходи́вшїи въ ни́хъ.

Мы маем ахвярнік, з якога ня маюць права есьці тыя, якія служаць у намёце.

И҆́мамы (же) ѻ҆лта́рь, ѿ негѡ́же не и҆́мѹтъ вла́сти ѩ҆́сти слѹжа́щїи сѣ́ни.

Бо як целы тых жывёлаў, кроў якіх за грахі прыносіцца першасьвятаром у сьвятыню, спальваюцца па-за табарам;

И҆́хже бо кро́вь живо́тныхъ вно́ситсѧ во ст҃а҄ѧ за грѣхѝ первосвѧще́нникомъ, си́хъ тѣлеса̀ сжига́ютсѧ внѣ̀ ста́на:

дзеля гэтага і Ісус, каб асьвяціць праз кроў Сваю народ, пакутаваў за брамамі.

тѣ́мже ї҆и҃съ, да ѡ҆ст҃и́тъ лю́ди свое́ю кро́вїю, внѣ̀ вра́тъ пострада́ти и҆зво́лилъ.

Дык выйдзем да Яго па-за табар, пераносячы зьнявагі Ягоныя,

Тѣ́мже ѹ҆̀бо да и҆схо́димъ къ немѹ̀ внѣ̀ ста́на, поноше́нїе є҆гѡ̀ носѧ́ще:

бо мы ня маем тут трывалага гораду, але шукаем будучага.

не и҆́мамы бо здѣ̀ пребыва́ющагѡ гра́да, но грѧдѹ́щагѡ взыскѹ́емъ.

Дык будзем праз Яго прыносіць Богу няспынна ахвяры хвалы, гэта ёсьць плод вуснаў, якія вызнаюць імя Ягонае.

Тѣ́мъ ѹ҆̀бо прино́симъ же́ртвѹ хвале́нїѧ вы́нѹ бг҃ѹ, си́рѣчь пло́дъ ѹ҆сте́нъ и҆сповѣ́дающихсѧ и҆́мени є҆гѡ̀.

Пра дабрадзейнасьць і супольнасьць не забывайцеся, бо гэткія ахвяры падабаюцца Богу.

Бл҃готворе́нїѧ же и҆ ѻ҆бще́нїѧ не забыва́йте: таковы́ми бо же́ртвами бл҃гоѹгожда́етсѧ бг҃ъ.

Слухайцеся кіраўнікоў вашых і будзьце пакорнымі, бо яны чуваюць над душамі вашымі, як абавязаныя здаць справаздачу [за іх], каб яны рабілі гэта з радасьцю, а не ўздыхаючы, бо гэта для вас некарысна.

(За҄ 335.) Повинѹ́йтесѧ наста́вникѡмъ ва́шымъ и҆ покарѧ́йтесѧ: ті́и бо бдѧ́тъ ѡ҆ дѹша́хъ ва́шихъ, ѩ҆́кѡ сло́во возда́ти хотѧ́ще: да съ ра́достїю сїѐ творѧ́тъ, а҆ не воздыха́юще, нѣ́сть бо поле́зно ва́мъ сїѐ.

Маліцеся за нас; бо мы перакананыя, што маем добрае сумленьне, у-ва ўсім хочучы жыць справядліва.

Моли́тесѧ ѡ҆ на́съ: ѹ҆пова́емъ бо, ѩ҆́кѡ добрѹ̀ со́вѣсть и҆́мамы, во всѣ́хъ до́брѣ хотѧ́ще жи́ти.

Асабліва ж прашу рабіць гэта, каб я хутчэй быў вам вернуты.

Ли́шше же молю̀, сїѐ твори́те, да вско́рѣ ѹ҆стро́юсѧ ва́мъ {возвращѹ́сѧ къ ва́мъ}.

А Бог супакою, Які падняў з мёртвых у крыві вечнага запавету вялікага Пастыра авечак, Госпада нашага Ісуса,

Бг҃ъ же ми́ра, возведы́й и҆з̾ ме́ртвыхъ па́стырѧ ѻ҆вца́мъ вели́каго кро́вїю завѣ́та вѣ́чнагѡ, гд҇а на́шего ї҆и҃са хр҇та̀,

няхай удасканаліць вас у-ва ўсякай справе добрай, дзеля выкананьня волі Ягонай, робячы ў вас тое, што даспадобы Яму, праз Ісуса Хрыста, Якому слава на вякі вякоў. Амэн.

да соверши́тъ вы̀ во всѧ́цѣмъ дѣ́лѣ бл҃зѣ, сотвори́ти во́лю є҆гѡ̀, творѧ̀ въ ва́съ бл҃гоѹго́дное пред̾ ни́мъ ї҆и҃съ хр҇то́мъ: є҆мѹ́же сла́ва во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Прашу ж вас, браты, прыйміце слова пацяшэньня, бо я ж крыху напісаў вам.

Молю́ же вы̀, бра́тїе, прїими́те сло́во ѹ҆тѣше́нїѧ: и҆́бо вма́лѣ написа́въ посла́хъ ва́мъ.

Ведайце, што брат наш Цімафей вызвалены; з ім разам, калі хутка прыйдзе, угледжу я вас.

Зна́йте бра́та на́шего ѿпѹще́на тїмоѳе́а, съ ни́мже, а҆́ще скорѣ́е прїи́детъ, ѹ҆зрю̀ ва́съ.

Прывітайце ўсіх кіраўнікоў вашых і ўсіх сьвятых. Вітаюць вас тыя, што з Італіі.

Цѣлѹ́йте всѧ҄ наста́вники ва́шѧ и҆ всѧ҄ ст҃ы҄ѧ. Цѣлѹ́ютъ вы̀ и҆̀же ѿ ї҆талі́и сѹ́щїи.

Ласка з усімі вамі. Амэн.

Блгдть со всѣ́ми ва́ми. А҆ми́нь.

« 12 глава 1 глава »