Матфея 28 глава

Святое Евангелле паводле Матфея
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская Библия

Калі ж міну́ла субота, на світа́нні першага дня тыдня, прыйшла Марыя Магдалíна і другая Марыя паглядзе́ць магілу.

Въ ве́черъ же сѹббѡ́тный {по ве́чери же сѹббѡ́тнѣмъ}, свита́ющи во є҆ди́нѹ ѿ сѹббѡ́тъ, прїи́де марі́а магдали́на и҆ дрѹга́ѧ марі́а, ви́дѣти гро́бъ.

І вось, адбыло́ся вялікае землетрасе́нне: бо Ангел Гасподні, які сышоў з неба, прыступíўшы, адваліў ка́мень ад увахода ў магілу і сядзеў на ім.

И҆ сѐ, трѹ́съ бы́сть ве́лїй: а҆́гг҃лъ бо гд҇ень сше́дъ съ нб҃сѐ, пристѹ́пль ѿвалѝ ка́мень ѿ две́рїй гро́ба и҆ сѣдѧ́ше на не́мъ:

Выгляд жа яго быў, як маланка, і ўбра́нне яго белае, як снег.

бѣ́ же зра́къ є҆гѡ̀ ѩ҆́кѡ мо́лнїѧ, и҆ ѡ҆дѣѧ́нїе є҆гѡ̀ бѣло̀ ѩ҆́кѡ снѣ́гъ.

І ад страху перад ім затрымце́лі вартаўнікí і зрабіліся, як мёртвыя.

Ѿ стра́ха же є҆гѡ̀ сотрѧсо́шасѧ стрегѹ́щїи и҆ бы́ша ѩ҆́кѡ ме́ртви.

Ангел жа, прамаўля́ючы да жанчын, сказаў: не бойцеся вы; бо ведаю, што вы Іісуса распя́тага шукаеце.

Ѿвѣща́въ же а҆́гг҃лъ речѐ жена́мъ: не бо́йтесѧ вы̀: вѣ́мъ бо, ѩ҆́кѡ ї҆и҃са распѧ́таго и҆́щете:

Яго няма тут; Ён уваскрэс, як і казаў. Падыдзíце, паба́чце месца, дзе ляжаў Гасподзь.

нѣ́сть здѣ̀: воста́ бо, ѩ҆́коже речѐ: прїиди́те, ви́дите мѣ́сто, и҆дѣ́же лежа̀ гд҇ь,

І хутка ідзіце, скажы́це вучням Яго, што Ён уваскрэс з мёртвых і будзе раней за вас у Галіле́і; там Яго ўбачыце. Вось, я сказаў вам.

и҆ ско́рѡ ше́дшѣ рцы́те ѹ҆чн҃кѡ́мъ є҆гѡ̀, ѩ҆́кѡ воста̀ ѿ ме́ртвыхъ и҆ сѐ, варѧ́етъ вы̀ въ галїле́и: та́мѡ є҆го̀ ѹ҆́зрите: сѐ, рѣ́хъ ва́мъ.

І, пайшоўшы хутка ад магілы, яны са страхам і радасцю вялікаю пабеглі абвясцíць вучням Яго.

И҆ и҆зше́дшѣ ско́рѡ ѿ гро́ба со стра́хомъ и҆ ра́достїю ве́лїею, теко́стѣ возвѣсти́ти ѹ҆чн҃кѡ́мъ є҆гѡ̀.

Калі ж ішлі яны абвясцíць вучням Яго, то вось, Іісус сустрэў іх і сказаў: радуйцеся! І яны, прыступіўшы, абхапíлі ногі Яго і пакланíліся Яму.

Є҆гда́ же и҆дѧ́стѣ возвѣсти́ти ѹ҆чн҃кѡ́мъ є҆гѡ̀, и҆ сѐ, ї҆и҃съ срѣ́те ѧ҆̀, гл҃ѧ: ра́дѹйтесѧ. Ѻ҆нѣ́ же пристѹ́пльшѣ ѩ҆́стѣсѧ за но́зѣ є҆гѡ̀ и҆ поклони́стѣсѧ є҆мѹ̀.

Тады кажа ім Іісус: не бойцеся; ідзіце, абвясцíце брата́м Маім, каб пайшлі ў Галіле́ю, і там яны ўбачаць Мяне.

Тогда̀ гл҃а и҆́ма ї҆и҃съ: не бо́йтесѧ: и҆ди́те, возвѣсти́те бра́тїи мое́й, да и҆́дѹтъ въ галїле́ю, и҆ тѹ̀ мѧ̀ ви́дѧтъ.

А пакуль яны ішлі, некаторыя з варты, прыйшоўшы ў горад, паве́дамілі першасвятара́м пра ўсё, што адбыло́ся.

И҆дѹ́щема же и҆́ма, сѐ, нѣ́цыи ѿ кѹстѡді́и прише́дше во гра́дъ, возвѣсти́ша а҆рхїере́ѡмъ всѧ҄ бы҄вшаѧ.

І тыя, сабраўшыся са старэйшынамі і зрабіўшы нара́ду, няма́ла грошай далí воінам,

И҆ собра́вшесѧ со ста҄рцы, совѣ́тъ сотвори́ша, сре́бреники довѡ́лны да́ша во́инѡмъ,

ка́жучы: скажы́це, што вучні Яго, уначы́ прыйшоўшы, укралі Яго, калі мы спалі.

глаго́люще: рцы́те, ѩ҆́кѡ ѹ҆чн҃цы̀ є҆гѡ̀ но́щїю прише́дше ѹ҆крадо́ша є҆го̀, на́мъ спѧ́щымъ:

І калі чуткі пра гэта дойдуць да правíцеля, мы перакана́ем яго, і вас ад непрые́мнасці пазба́вім.

и҆ а҆́ще сїѐ ѹ҆слы́шано бѹ́детъ ѹ҆ и҆ге́мѡна, мы̀ ѹ҆толи́мъ є҆го̀ и҆ ва́съ безпеча҄льны сотвори́мъ.

Яны ж, узяўшы грошы, зрабілі так, як наву́чаны былí. І пране́слася слова гэтае сярод Іудзеяў аж да сённяшняга дня.

Ѻ҆ни́ же прїе́мше сре́бреники, сотвори́ша, ѩ҆́коже наѹче́ни бы́ша. И҆ промче́сѧ сло́во сїѐ во ї҆ѹде́ехъ да́же до сегѡ̀ днѐ.

Адзіна́ццаць жа вучняў пайшлі ў Галілею, на гару́, куды загадаў ім Іісус.

(За҄ 116.) Є҆ди́нїи же на́десѧте ѹ҆чн҃цы̀ и҆до́ша въ галїле́ю, въ го́рѹ, а҆́може повелѣ̀ и҆̀мъ ї҆и҃съ:

І, убачыўшы Яго, пакланíліся Яму; а іншыя ўсумнíліся.

и҆ ви́дѣвше є҆го̀, поклони́шасѧ є҆мѹ̀: ѻ҆́ви же ѹ҆сѹмнѣ́шасѧ.

І, прыступіўшы, Іісус сказаў ім: да́дзена Мне ўся ўлада на небе і на зямлі:

И҆ пристѹ́пль ї҆и҃съ, речѐ и҆̀мъ, гл҃ѧ: даде́сѧ мѝ всѧ́ка вла́сть на нб҃сѝ и҆ на землѝ:

дык ідзіце, навучы́це ўсе народы, хры́сцячы іх у імя́ Айца, і Сына, і Святога Духа,

ше́дше ѹ҆̀бо наѹчи́те всѧ҄ ѩ҆зы́ки, кр҇тѧ́ще и҆̀хъ во и҆́мѧ ѻ҆ц҃а̀ и҆ сн҃а и҆ ст҃а́гѡ дх҃а,

ву́чачы іх выконваць усё, што Я запаве́даў вам; і вось, Я з вамі ва ўсе дні да сканчэ́ння веку. Амінь.

ѹ҆ча́ще и҆̀хъ блюстѝ всѧ҄, є҆ли҄ка заповѣ́дахъ ва́мъ: и҆ сѐ, а҆́зъ съ ва́ми є҆́смь во всѧ҄ дни҄ до сконча́нїѧ вѣ́ка. А҆ми́нь.

« 27 глава 1 глава »