Матфея 3 глава

Святое Евангелле паводле Матфея
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская Библия

У тыя дні прыхо́дзіць Іаан Хрысцíцель і прапаве́дуе ў пусты́ні Іудзейскай,

Во дни҄ же ѡ҆́ны прїи́де ї҆ѡа́ннъ кр҇ти́тель, проповѣ́даѧ въ пѹсты́ни ї҆ѹде́йстѣй

і кажа: пака́йцеся, бо наблíзілася Царства Нябеснае.

и҆ глаго́лѧ: пока́йтесѧ, прибли́жибосѧ цр҇твїе нб҇ное.

Бо ён той, пра каго сказаў прарок Іса́ія: «голас таго, хто клíча ў пусты́ні: падрыхту́йце шлях Госпаду, про́стымі зрабíце сце́жкі Яму».

Се́й бо є҆́сть рѣче́нный и҆са́їемъ про҇ро́комъ, глаго́лющимъ: гла́съ вопїю́щагѡ въ пѹсты́ни: ѹ҆гото́вайте пѹ́ть гд҇ень, пра҄вы твори́те стєзѝ є҆гѡ̀.

А ў само́га Іаана была́ вопратка з вярблю́джага воласу і скураны́ пояс на паяснíцы яго; а ежай яму былí акры́ды і дзікі мёд.

Са́мъ же ї҆ѡа́ннъ и҆мѧ́ше ри́зѹ свою̀ ѿ вла҄съ велблѹ҄ждь, и҆ по́ѧсъ ѹ҆сме́нъ ѡ҆ чреслѣ́хъ свои́хъ: снѣ́дь же є҆гѡ̀ бѣ̀ прѹ́жїе и҆ ме́дъ ди́вїй.

Тады выхо́дзілі да яго Іерусалім і ўся Іудзея, і ўсё навако́лле Іарданскае

Тогда̀ и҆схожда́ше къ немѹ̀ ї҆ер҇ли́ма, и҆ всѧ̀ ї҆ѹде́а, и҆ всѧ̀ страна̀ ї҆ѻрда́нскаѧ,

і хрысцíліся ў Іардане ад яго, спавяда́ючыся ў грахах сваіх.

и҆ креща́хѹсѧ во ї҆ѻрда́нѣ ѿ негѡ̀, и҆сповѣ́дающе грѣхѝ своѧ҄.

Убачыўшы многіх фарысеяў і садукеяў, што ішлі да яго хрысцíцца, Іаан сказаў ім: адро́ддзе яхíдніна! хто вас намо́віў уцяка́ць ад бу́дучага гневу?

Ви́дѣвъ же (ї҆ѡа́ннъ) мнѡ́ги фарїсє́и и҆ саддѹкє́и грѧдѹ́щыѧ на креще́нїе є҆гѡ̀, речѐ и҆̀мъ: рождє́нїѧ є҆хі́днѡва, кто̀ сказа̀ ва́мъ бѣжа́ти ѿ бѹ́дѹщагѡ гнѣ́ва;

Прынясíце ж го́дны плод пакая́ння,

сотвори́те ѹ҆̀бо пло́дъ досто́инъ покаѧ́нїѧ,

і не думайце гаварыць самі сабе: «айцец у нас Аўраам»; бо кажу вам, што Бог можа з камянёў гэтых узве́сці дзяцей Аўрааму.

и҆ не начина́йте глаго́лати въ себѣ̀: ѻ҆тца̀ и҆́мамы а҆враа́ма: глаго́лю бо ва́мъ, ѩ҆́кѡ мо́жетъ бг҃ъ ѿ ка́менїѧ сегѡ̀ воздви́гнѹти ча҄да а҆враа́мѹ:

Ужо і сяке́ра пры ко́рані дрэў ляжыць: бо ўсякае дрэва, якое не прыно́сіць добрага пло́ду, ссяка́юць і кíдаюць у агонь.

ѹ҆же́ бо и҆ сѣки́ра при ко́рени дре́ва лежи́тъ: всѧ́ко ѹ҆̀бо дре́во, є҆́же не твори́тъ плода̀ добра̀, посѣка́емо быва́етъ и҆ во ѻ҆́гнь вмета́емо:

Я хрышчу́ вас вадою дзе́ля пакая́ння; але Той, Хто ідзе за мною, мацне́йшы за мяне; я не ва́рты пане́сці абутак Яго; Ён будзе хрысцíць вас Духам Святым і агнём.

а҆́зъ ѹ҆́бѡ креща́ю вы̀ водо́ю въ покаѧ́нїе: грѧды́й же по мнѣ̀ крѣ́плїй менє̀ є҆́сть, є҆мѹ́же нѣ́смь досто́инъ сапогѝ понестѝ: то́й вы̀ кр҇ти́тъ дх҃омъ ст҃ы́мъ и҆ ѻ҆гне́мъ:

Лапа́та Яго ў руцэ́ Яго, і Ён ачы́сціць гумно́ Сваё, і збярэ пшаніцу Сваю ў жы́тніцу, а мякíну спа́ліць агнём непага́сным.

є҆мѹ́же лопа́та въ рѹцѣ̀ є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆треби́тъ гѹмно̀ своѐ, и҆ собере́тъ пшени́цѹ свою̀ въ жи́тницѹ, пле́вы же сожже́тъ ѻ҆гне́мъ негаса́ющимъ.

Тады прыхо́дзіць Іісус з Галілеі на Іардан да Іаана хрысцíцца ад яго.

(За҄ 6.) Тогда̀ прихо́дитъ ї҆и҃съ ѿ галїле́и на ї҆ѻрда́нъ ко ї҆ѡа́ннѹ кр҇ти́тисѧ ѿ негѡ̀.

Іаан жа стры́мліваў Яго, ка́жучы: мне трэба ад Цябе хрысцíцца, а Ты прыходзіш да мяне?

Ї҆ѡа́ннъ же возбранѧ́ше є҆мѹ̀, глаго́лѧ: а҆́зъ тре́бѹю тобо́ю кр҇ти́тисѧ, и҆ ты́ ли грѧде́ши ко мнѣ̀;

Але Іісус сказаў у адказ яму: дапусцí цяпер, бо так нале́жыць нам здзе́йсніць усякую праўду. Тады Іаан дапуска́е Яго.

Ѿвѣща́въ же ї҆и҃съ речѐ къ немѹ̀: ѡ҆ста́ви нн҃ѣ: та́кѡ бо подоба́етъ на́мъ и҆спо́лнити всѧ́кѹ пра́вдѹ. Тогда̀ ѡ҆ста́ви є҆го̀.

І, ахрысцíўшыся, Іісус вы́йшаў адразу з вады; і вось, раскры́ліся Яму нябёсы, і ўбачыў Духа Божага, Які сыхо́дзіў як голуб і апуска́ўся на Яго.

И҆ кр҇ти́всѧ ї҆и҃съ взы́де а҆́бїе ѿ воды̀: и҆ сѐ, ѿверзо́шасѧ є҆мѹ̀ небеса̀, и҆ ви́дѣ дх҃а бж҃їѧ сходѧ́ща ѩ҆́кѡ го́лѹбѧ и҆ грѧдѹ́ща на него̀.

І вось, голас з нябёсаў прамо́віў: гэта Сын Мой Узлю́блены, Якога Я ўпадаба́ў.

И҆ сѐ, гла́съ съ небесѐ гл҃ѧ: се́й є҆́сть сн҃ъ мо́й возлю́бленный, ѡ҆ не́мже бл҃говоли́хъ.

« 2 глава 4 глава »