Матфея 23 глава

Святое Евангелле паводле Матфея
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская Библия

Тады Іісус прамовіў да народу і да вучняў Сваіх,

Тогда̀ ї҆и҃съ гл҃а къ наро́дѡмъ и҆ ѹ҆чн҃кѡ́мъ свои҄мъ,

ка́жучы: на Маісеевым паса́дзе селі кніжнікі і фарысеі.

гл҃ѧ: на мѡѷсе́овѣ сѣда́лищи сѣдо́ша кни́жницы и҆ фарїсе́є:

Дык вось, усё, што яны кажуць вам захоўваць, захоўвайце і рабіце; а паводле ўчынкаў іхніх не рабіце, бо яны гавораць, ды не робяць.

всѧ҄ ѹ҆̀бо, є҆ли҄ка а҆́ще рекѹ́тъ ва́мъ блюстѝ, соблюда́йте и҆ твори́те: по дѣлѡ́мъ же и҆́хъ не твори́те: глаго́лютъ бо, и҆ не творѧ́тъ:

Яны звя́зваюць цяжа́ры вялікія і непасíльныя і ўсклада́юць на плечы лю́дзям, а самі не хочуць і пальцам зру́шыць іх.

свѧзѹ́ютъ бо бремена̀ тѧ҄жка и҆ бѣ́днѣ носи҄ма, и҆ возлага́ютъ на плєща̀ человѣ́чєска, пе́рстомъ же свои́мъ не хотѧ́тъ дви́гнѹти и҆̀хъ.

Усе справы свае яны робяць дзе́ля таго, каб бачылі іх людзі; пашыра́юць філактэ́рыі свае ды павялічваюць кутасы́ на адзенні сваім.

Всѧ҄ же дѣла̀ своѧ҄ творѧ́тъ, да ви́дими бѹ́дѹтъ человѣ҄ки: разширѧ́ютъ же храни҄лища своѧ҄ и҆ велича́ютъ воскри҄лїѧ ри́зъ свои́хъ:

Лю́бяць таксама узляжа́ць напе́радзе на гасцінах, і напе́радзе сядзе́ць у сінагогах,

лю́бѧтъ же преждевозлега҄нїѧ на ве́черѧхъ, и҆ преждесѣда҄нїѧ на со́нмищихъ,

і каб віталі іх на плошчах, і каб людзі клíкалі іх: «вучыцель! вучыцель!»

и҆ цѣлова҄нїѧ на то́ржищихъ, и҆ зва́тисѧ ѿ человѣ҄къ: ѹ҆чи́телю, ѹ҆чи́телю.

А вы не называйцеся вучы́целямі, бо адзін у вас Вучыцель — Хрыстос, а ўсе вы — браты́.

Вы́ же не нарица́йтесѧ ѹ҆чи́тєлїе: є҆ди́нъ бо є҆́сть ва́шъ ѹ҆чт҃ль, хр҇то́съ: вси́ же вы̀ бра́тїѧ є҆стѐ:

І айцом сваім не называйце нікога на зямлі, бо адзін у вас Айцец, Які на нябёсах.

и҆ ѻ҆тца̀ не зови́те себѣ̀ на землѝ: є҆ди́нъ бо є҆́сть ѻ҆ц҃ъ ва́шъ, и҆́же на нб҃сѣ́хъ:

І не называ́йцеся настаўнікамі, бо адзін у вас Настаўнік — Хрыстос.

нижѐ нарица́йтесѧ наста҄вницы: є҆ди́нъ бо є҆́сть наста́вникъ ва́шъ, хр҇то́съ.

Бо́льшы з вас няхай будзе вам слугою.

Бо́лїй же въ ва́съ да бѹ́детъ ва́мъ слѹга̀:

Бо хто ўзвыша́е сябе, той прынíжаны будзе; а хто прыніжа́е сябе, будзе ўзвы́шаны.

и҆́же бо вознесе́тсѧ, смири́тсѧ: и҆ смирѧ́ѧйсѧ вознесе́тсѧ.

Го́ра вам, кніжнікі і фарысеі, крываду́шнікі, што зачыня́еце Царства Нябеснае перад людзьмí; бо самі не ўвахо́дзіце і тым, што ўвахо́дзяць, не даяце́ ўвайсцí.

(За҄ 94.) Го́ре ва́мъ, кни́жницы и҆ фарїсе́є, лицемѣ́ри, ѩ҆́кѡ затворѧ́ете цр҇твїе нб҇ное пред̾ человѣ҄ки: вы́ бо не вхо́дите, ни входѧ́щихъ ѡ҆ставлѧ́ете вни́ти.

Гора вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, што паяда́еце дамы́ ўдоў і напака́з доўга моліцеся: за тое пры́меце тым большае асуджэ́нне.

Го́ре ва́мъ, кни́жницы и҆ фарїсе́є, лицемѣ́ри, ѩ҆́кѡ снѣда́ете до́мы вдови́цъ, и҆ вино́ю дале́че моли҄твы творѧ́ще {и҆ лицемѣ́рнѡ на до́лзѣ моли҄твы творитѐ}: сегѡ̀ ра́ди ли́шшее прїи́мете ѡ҆сѹжде́нїе.

Го́ра вам, кніжнікі і фарысеі, крываду́шнікі, што прахо́дзіце мора і су́шу, каб прыдба́ць хоць аднаго новага верніка; і калі гэта адбываецца, вы ро́біце яго сы́нам гее́ны, удвая́ горшым за вас.

Го́ре ва́мъ, кни́жницы и҆ фарїсе́є, лицемѣ́ри, ѩ҆́кѡ прехо́дите мо́ре и҆ сѹ́шѹ, сотвори́ти є҆ди́наго прише́лца: и҆ є҆гда̀ бѹ́детъ, творитѐ є҆го̀ сы́на гее́нны сѹгѹ́бѣйша ва́съ.

Го́ра вам, павадыры́ сляпыя, што кажаце: «калі хто пакляне́цца храмам, гэта нічога; а калі хто пакляне́цца золатам храма, то вінаваты».

Го́ре ва́мъ, вожди҄ слѣпі́и, глаго́лющїи: и҆́же а҆́ще клене́тсѧ це́рковїю, ничесѡ́же є҆́сть: а҆ и҆́же клене́тсѧ зла́томъ церко́внымъ, до́лженъ є҆́сть.

Неразумныя і сляпыя! што большае: золата ці храм, які асвячае золата?

Бѹ́и и҆ слѣпі́и, что́ бо бо́лѣе є҆́сть, зла́то ли, и҆лѝ це́рковь, свѧтѧ́щаѧ зла́то;

І яшчэ ка́жаце: «калі хто пакляне́цца ахвя́рнікам, гэта нічога; а калі хто пакляне́цца да́рам, які на ім, то вінава́ты».

И҆: и҆́же а҆́ще клене́тсѧ ѻ҆лтаре́мъ, ничесо́же є҆́сть: а҆ и҆́же клене́тсѧ да́ромъ, и҆́же верхѹ̀ є҆гѡ̀, до́лженъ є҆́сть.

Неразумныя і сляпыя! што бо́льшае: дар ці ахвя́рнік, які асвяча́е дар?

Бѹ́и и҆ слѣпі́и, что́ бо бо́лѣе, да́ръ ли, и҆лѝ ѻ҆лта́рь, свѧтѧ́й да́ръ;

Дык вось, хто кляне́цца ахвя́рнікам, той кляне́цца ім і ўсім, што на ім;

И҆́же ѹ҆̀бо клене́тсѧ ѻ҆лтаре́мъ, клене́тсѧ и҆́мъ и҆ сѹ́щимъ верхѹ̀ є҆гѡ̀:

і хто кляне́цца храмам, той кляне́цца ім і Тым, Хто жыве́ ў ім;

и҆ и҆́же клене́тсѧ це́рковїю, клене́тсѧ є҆́ю и҆ живѹ́щимъ въ не́й:

і хто кляне́цца небам, той кляне́цца Прастолам Божым і Тым, Хто сядзíць на ім.

и҆ клены́йсѧ нб҃се́мъ клене́тсѧ пр҇то́ломъ бж҃їимъ и҆ сѣдѧ́щимъ на не́мъ.

Го́ра вам, кніжнікі і фарысеі, крываду́шнікі, што даяце́ дзесяціну з мя́ты, анíсу і кме́ну, і адкінулі больш важнае ў законе: суд, міласць і веру; і гэта трэба было рабіць, і таго не пакіда́ць.

(За҄ 95.) Го́ре ва́мъ, кни́жницы и҆ фарїсе́є, лицемѣ́ри, ѩ҆́кѡ ѡ҆десѧ́тствѹете мѧ́твѹ и҆ ко́пръ и҆ кѵ́мїнъ, и҆ ѡ҆ста́висте вѧ҄щшаѧ зако́на, сѹ́дъ и҆ мл҇ть и҆ вѣ́рѹ: сїѧ҄ (же) подоба́ше твори́ти, и҆ ѻ҆́нѣхъ не ѡ҆ставлѧ́ти.

Павадыры́ сляпыя, што адцэ́джваеце камара́, а вярблю́да праглына́еце!

Вожди҄ слѣпі́и, ѡ҆цѣжда́ющїи комары̀, велблѹ́ды же пожира́юще.

Го́ра вам, кніжнікі і фарысеі, крываду́шнікі, што ачышча́еце зво́нку ча́шы і мíсы, а усярэ́дзіне яны поўныя хцíвасці і няўстры́манасці.

Го́ре ва́мъ, кни́жницы и҆ фарїсе́є лицемѣ́ри, ѩ҆́кѡ ѡ҆чища́ете внѣ́шнее стклѧ́ницы и҆ блю́да, внѹтрьѹ́дѹ же сѹ́ть по́лни хище́нїѧ и҆ непра́вды:

Фарысей сляпы! ачысці перш сярэ́дзіну ча́шы і мíсы, каб і звонку яны былí чыстымі.

фарїсе́е слѣпы́й, ѡ҆чи́сти пре́жде внѹ́треннее стклѧ́ницы и҆ блю́да, да бѹ́детъ и҆ внѣ́шнее и҆́ма чи́сто.

Го́ра вам, кніжнікі і фарысеі, крываду́шнікі, што робіцеся падобнымі да пабе́леных магіл, якія зво́нку здаюцца прыгожымі, а ўсярэ́дзіне поўныя касцей мерцвякоў і ўсялякага бруду;

Го́ре ва́мъ, кни́жницы и҆ фарїсе́є, лицемѣ́ри, ѩ҆́кѡ подо́битесѧ гробѡ́мъ пова́плєнымъ, и҆̀же внѣѹ́дѹ ѹ҆̀бо ѩ҆влѧ́ютсѧ красны̀, внѹтрьѹ́дѹ же по́лни сѹ́ть косте́й ме́ртвыхъ и҆ всѧ́кїѧ нечистоты̀:

так і вы знешне здаяце́ся лю́дзям праведнымі, а ўсярэ́дзіне поўныя крываду́шнасці і беззаконня.

та́кѡ и҆ вы̀, внѣѹ́дѹ ѹ҆́бѡ ѩ҆влѧ́етесѧ человѣ́кѡмъ пра́ведни, внѹтрьѹ́дѹ же є҆стѐ по́лни лицемѣ́рїѧ и҆ беззако́нїѧ.

Го́ра вам, кніжнікі і фарысеі, крываду́шнікі, што будуеце грабнíцы прарокам і ўпрыгожваеце помнікі праведнікам,

(За҄ 96.) Го́ре ва́мъ, кни́жницы и҆ фарїсе́є, лицемѣ́ри, ѩ҆́кѡ зи́ждете гро́бы про҇ро́чєскїѧ, и҆ кра́сите ра҄ки првдныхъ,

і кажаце: «калі б мы жылí ў дні бацькоў нашых, то не былí б саўдзе́льнікамі іх у праліццí крыві прарокаў»;

и҆ глаго́лете: а҆́ще бы́хомъ бы́ли во дни҄ ѻ҆тє́цъ на́шихъ, не бы́хомъ ѹ҆́бѡ ѡ҆́бщницы и҆̀мъ бы́ли въ кро́ви про҇рѡ́къ:

гэтым вы самі све́дчыце су́праць сябе, што вы сыны́ тых, якія забілі прарокаў.

тѣ́мже са́ми свидѣ́телствѹете себѣ̀, ѩ҆́кѡ сы́нове є҆стѐ и҆зби́вшихъ про҇ро́ки:

Дапаўняйце і вы меру бацькоў вашых.

и҆ вы̀ и҆спо́лните мѣ́рѹ ѻ҆тє́цъ ва́шихъ.

Зме́і, адро́ддзе яхíдніна! як пазбе́гнеце вы асуджэ́ння на гее́ну?

Ѕмїѧ҄, порождє́нїѧ є҆хі́днѡва, ка́кѡ ѹ҆бѣжитѐ ѿ сѹда̀ (ѻ҆гнѧ̀) гее́нскагѡ;

Таму, вось, Я пасылаю да вас прарокаў, і мудрацоў, і кніжнікаў; і некаторых з іх вы заб’яце́ і распняце́, а некаторых будзеце біць у сінагогах вашых і гнаць з горада ў горад;

Сегѡ̀ ра́ди, сѐ, а҆́зъ послю̀ къ ва́мъ про҇ро́ки и҆ премдры и҆ кни́жники: и҆ ѿ ни́хъ ѹ҆бїе́те и҆ ра́спнете, и҆ ѿ ни́хъ бїе́те на со́нмищихъ ва́шихъ, и҆ и҆зжене́те ѿ гра́да во гра́дъ:

каб прыйшла на вас уся кроў праведная, пралíтая на зямлі, ад крывí Авеля праведнага да крывí Заха́рыі, сына Варахíевага, якога вы забілі паміж храмам і ахвярнікам.

ѩ҆́кѡ да прїи́детъ на вы̀ всѧ́ка кро́вь првдна, пролива́емаѧ на землѝ, ѿ кро́ве а҆́велѧ првднагѡ до кро́ве заха́рїи сы́на варахі́ина, є҆го́же ѹ҆би́сте междѹ̀ це́рковїю и҆ ѻ҆лтаре́мъ.

Праўду кажу вам: усё гэта пры́йдзе на род гэты.

А҆ми́нь гл҃ю ва́мъ: (ѩ҆́кѡ) прїи́дѹтъ всѧ҄ сїѧ҄ на ро́дъ се́й.

Іерусаліме, Іерусаліме, які забіваеш прарокаў і каме́ннем пабіва́еш пасла́ных да цябе! колькі разоў хацеў Я сабраць дзяцей тваіх, як птушка збірае птушанят сваіх пад кры́лы, і вы не захацелі!

Ї҆ер҇ли́ме, ї҆ер҇ли́ме, и҆зби́вый про҇ро́ки и҆ ка́менїемъ побива́ѧй пѡ́сланныѧ къ тебѣ̀, колькра́ты восхотѣ́хъ собра́ти ча҄да твоѧ҄, ѩ҆́коже собира́етъ ко́кошъ птенцы̀ своѧ҄ под̾ крилѣ҄, и҆ не восхотѣ́сте;

Вось, пакіда́ецца вам дом ваш пусты.

Сѐ, ѡ҆ставлѧ́етсѧ ва́мъ до́мъ ва́шъ пѹ́стъ.

Бо кажу вам: не ўбачыце Мяне з гэтага часу, пакуль не ўсклікнеце: «благаславёны Той, Хто прыхо́дзіць ў імя́ Гасподняе!»

Гл҃ю бо ва́мъ: (ѩ҆́кѡ) не и҆́мате менѐ ви́дѣти ѿсе́лѣ, до́ндеже рече́те: блг҇ве́нъ грѧды́й во и҆́мѧ гд҇не.

« 22 глава 24 глава »