Матфея 2 глава

Святое Евангелле паводле Матфея
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская Библия

Калі ж Іісус нарадзíўся ў Віфлее́ме Іудзейскім у дні цара Ірада, вось, мудрацы́ з усходу прыйшлí ў Іерусалім і кажуць:

Ї҆и҃сѹ же ро́ждшѹсѧ въ виѳлее́мѣ ї҆ѹде́йстѣмъ во дни҄ и҆́рѡда царѧ̀, сѐ, волсвѝ ѿ востѡ́къ прїидо́ша во ї҆ер҇ли́мъ, глаго́люще:

дзе наро́джаны Цар Іудзейскí бо мы бачылі зорку Яго на ўсходзе і прыйшлí пакланíцца Яму.

гдѣ̀ є҆́сть рожде́йсѧ цр҃ь ї҆ѹде́йскїй; ви́дѣхомъ бо ѕвѣздѹ̀ є҆гѡ̀ на восто́цѣ и҆ прїидо́хомъ поклони́тисѧ є҆мѹ̀.

Пачуўшы гэта, цар Ірад занепако́іўся, і ўвесь Іерусалім з ім.

Слы́шавъ же и҆́рѡдъ ца́рь смѹти́сѧ, и҆ ве́сь ї҆ер҇ли́мъ съ ни́мъ.

І, сабраўшы ўсіх першасвятаро́ў і кніжнікаў народных, пыта́ўся ў іх: дзе ма́е нарадзíцца Хрыстос?

И҆ собра́въ всѧ҄ первосвѧще́нники и҆ кни́жники людскї҄ѧ, вопроша́ше ѿ ни́хъ: гдѣ̀ хр҇то́съ ражда́етсѧ;

Яны ж сказалі яму: у Віфлее́ме Іудзейскім, так бо напíсана прарокам:

Ѻ҆ни́ же реко́ша є҆мѹ̀: въ виѳлее́мѣ ї҆ѹде́йстѣмъ, та́кѡ бо пи́сано є҆́сть про҇ро́комъ:

«І ты, Віфлее́ме, зямля Іу́дава, нічым не ме́ншы сярод ваяво́дстваў Іу́давых; бо з цябе вы́йдзе Правады́р, Які будзе па́свіць народ мой Ізра́іля».

и҆ ты̀, виѳлее́ме, землѐ ї҆ѹ́дова, ни чи́мже ме́нши є҆сѝ во влады́кахъ ї҆ѹ́довыхъ: и҆з̾ тебє́ бо и҆зы́детъ во́ждь, и҆́же ѹ҆пасе́тъ лю́ди моѧ҄ ї҆и҃лѧ.

Тады Ірад, упо́тай паклíкаўшы мудрацоў, дакла́дна вы́ведаў у іх час з’яўле́ння зоркі.

Тогда̀ и҆́рѡдъ та́й призва̀ волхвы̀, и҆ и҆спы́товаше ѿ ни́хъ вре́мѧ ѩ҆́вльшїѧсѧ ѕвѣзды̀,

І, паслаўшы іх у Віфлее́м, ён сказаў: ідзіце, дакла́дна даве́дайцеся пра Дзіця́ і, калі зно́йдзеце, паве́даміце мне, каб і я пайшоў і пакланíўся Яму.

и҆ посла́въ и҆̀хъ въ виѳлее́мъ, речѐ: ше́дше и҆спыта́йте и҆звѣ́стнѡ ѡ҆ ѻ҆троча́ти: є҆гда́ же ѡ҆брѧ́щете, возвѣсти́те мѝ, ѩ҆́кѡ да и҆ а҆́зъ ше́дъ поклоню́сѧ є҆мѹ̀.

Яны, вы́слухаўшы цара, пайшлі; і вось, зорка, якую бачылі яны на ўсходзе, ішла перад імі, пакуль, прыйшоўшы, не стала над месцам, дзе было́ Дзіця́.

Ѻ҆ни́ же послѹ́шавше царѧ̀, и҆до́ша. И҆ сѐ, ѕвѣзда̀, ю҆́же ви́дѣша на восто́цѣ, и҆дѧ́ше пред̾ ни́ми, до́ндеже прише́дши ста̀ верхѹ̀, и҆дѣ́же бѣ̀ ѻ҆троча̀.

Убачыўшы зорку, яны ўзра́даваліся радасцю вельмі вялікаю.

Ви́дѣвше же ѕвѣздѹ̀, возра́довашасѧ ра́достїю ве́лїею ѕѣлѡ̀,

І, увайшоўшы ў дом, яны ўбачылі Дзіця́ з Марыяю, Маці Яго, і, па́ўшы, пакланíліся Яму; і, адкры́ўшы ска́рбніцы свае, прыне́слі Яму дары́: золата, ла́дан і смíрну.

и҆ прише́дше въ хра́минѹ, ви́дѣша ѻ҆троча̀ съ мр҃і́ею мт҃рїю є҆гѡ̀, и҆ па́дше поклони́шасѧ є҆мѹ̀: и҆ ѿве́рзше сокрѡ́вища своѧ҄, принесо́ша є҆мѹ̀ да́ры, зла́то и҆ лїва́нъ и҆ смѵ́рнѹ.

І папярэ́джаныя ў сне, каб не вярта́ліся да Ірада, яны іншай дарогай адышлí ў краіну сваю.

И҆ вѣ́сть прїе́мше во снѣ̀ не возврати́тисѧ ко и҆́рѡдѹ, и҆ны́мъ пѹте́мъ ѿидо́ша во странѹ̀ свою̀.

Калі ж яны адышлі, — вось, Ангел Гасподні яўля́ецца ў сне Іосіфу і кажа: устань, вазьмі Дзіця́ і Маці Яго, і ўцяка́й у Егіпет, і будзь там, пакуль не скажу табе; бо Ірад хоча шукаць Дзіця́, каб загубíць Яго.

(За҄ 4.) Ѿше́дшымъ же и҆̀мъ, сѐ, а҆́гг҃лъ гд҇ень во снѣ̀ ѩ҆ви́сѧ ї҆ѡ́сифѹ, глаго́лѧ: воста́въ поимѝ ѻ҆троча̀ и҆ мт҃рь є҆гѡ̀, и҆ бѣжѝ во є҆гѵ́петъ, и҆ бѹ́ди та́мѡ, до́ндеже рекѹ́ ти: хо́щетъ бо и҆́рѡдъ и҆ска́ти ѻ҆троча́те, да погѹби́тъ є҆̀.

Ён устаў, узяў Дзіця́ і Маці Яго, і адышоў у Егіпет.

Ѻ҆́нъ же воста́въ, поѧ́тъ ѻ҆троча̀ и҆ мт҃рь є҆гѡ̀ но́щїю, и҆ ѿи́де во є҆гѵ́петъ,

І быў ён там да смерці Ірада, каб збыло́ся ска́занае Госпадам праз прарока, які кажа: «з Егіпта паклíкаў Я Сына Майго».

и҆ бѣ̀ та́мѡ до ѹ҆ме́ртвїѧ и҆́рѡдова: да сбѹ́детсѧ рече́нное ѿ гд҇а про҇ро́комъ, глаго́лющимъ: ѿ є҆гѵ́пта воззва́хъ сн҃а моего̀.

Тады Ірад, убачыўшы, што ён ашука́ны мудрацамі, разгне́ваўся вельмі і паслаў пазабіва́ць усіх дзяцей у Віфлее́ме і ва ўсіх ме́жах яго, ад двух гадоў і ніжэ́й, паводле часу, які дакладна вы́ведаў у мудрацоў.

Тогда̀ и҆́рѡдъ ви́дѣвъ, ѩ҆́кѡ порѹ́ганъ бы́сть ѿ волхвѡ́въ, разгнѣ́васѧ ѕѣлѡ̀ и҆ посла́въ и҆збѝ всѧ҄ дѣ́ти сѹ́щыѧ въ виѳлее́мѣ и҆ во всѣ́хъ предѣ́лѣхъ є҆гѡ̀, ѿ двою̀ лѣ́тѹ и҆ нижа́йше, по вре́мени, є҆́же и҆звѣ́стнѡ и҆спыта̀ ѿ волхвѡ́въ.

Тады збыло́ся ска́занае прарокам Іерамíем, які гаворыць:

Тогда̀ сбы́стсѧ рече́нное ї҆еремі́емъ про҇ро́комъ, глаго́лющимъ:

«голас у Раме чу́тны, галашэнне, і плач, і ля́мант вялікі; Рахíль плача па дзе́цях сваіх і не хоча суце́шыцца; бо іх няма».

гла́съ въ ра́мѣ слы́шанъ бы́сть, пла́чь и҆ рыда́нїе и҆ во́пль мно́гъ: рахи́ль пла́чѹщисѧ ча҄дъ свои́хъ, и҆ не хотѧ́ше ѹ҆тѣ́шитисѧ, ѩ҆́кѡ не сѹ́ть.

А калі Ірад памёр, — вось, Ангел Гасподні ў сне яўля́ецца Іосіфу ў Егіпце

Ѹ҆ме́ршѹ же и҆́рѡдѹ, сѐ, а҆́гг҃лъ гд҇ень во снѣ̀ ѩ҆ви́сѧ ї҆ѡ́сифѹ во є҆гѵ́птѣ,

і кажа: устань, вазьмі Дзіця́ і Маці Яго і ідзі ў зямлю́ Ізра́ілеву, бо паме́рлі тыя, што шукалі душы́ Дзіцяці.

глаго́лѧ: воста́въ поимѝ ѻ҆троча̀ и҆ мт҃рь є҆гѡ̀ и҆ и҆дѝ въ зе́млю ї҆и҃левѹ, и҆зомро́ша бо и҆́щѹщїи дш҃ѝ ѻ҆троча́те.

Ён устаў, узяў Дзіця́ і Маці Яго і прыйшоў у зямлю́ Ізра́ілеву.

Ѻ҆́нъ же воста́въ, поѧ́тъ ѻ҆троча̀ и҆ мт҃рь є҆гѡ̀ и҆ прїи́де въ зе́млю ї҆и҃левѹ.

Але пачуўшы, што Архела́й царствуе ў Іудзеі замест Ірада, ба́цькі свайго, ён пабаяўся туды ісці; і, атрыма́ўшы ў сне наказ, адышоў у ме́жы Галілейскія.

Слы́шавъ же, ѩ҆́кѡ а҆рхела́й ца́рствѹетъ во ї҆ѹде́и вмѣ́стѡ и҆́рѡда ѻ҆тца̀ своегѡ̀, ѹ҆боѧ́сѧ та́мѡ и҆тѝ: вѣ́сть же прїе́мь во снѣ̀, ѿи́де въ предѣ́лы галїлє́йскїѧ.

І, прыйшоўшы, пасяліўся ў горадзе, які называецца Назарэ́т, каб збыло́ся ска́занае прарокамі, што Ён Назарэ́ем назва́ны будзе.

И҆ прише́дъ всели́сѧ во гра́дѣ нарица́емѣмъ назаре́тъ: ѩ҆́кѡ да сбѹ́детсѧ рече́нное про҇рѡ́ки, ѩ҆́кѡ назѡре́й нарече́тсѧ.

« 1 глава 3 глава »