1 да Карынцянаў 1 глава

Першае пасланне да Карынцянаў
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Переклад Куліша та Пулюя

Павел, воляй Божай пакліканы быць апосталам Езуса Хрыста, і брат Састэн

Павел, покликаний апостол Ісуса Христа, волею Божою, та Состен брат,

да Касцёла Божага ў Карынце, да асвячаных у Хрысце Езусе, пакліканых да святасці разам з усімі, хто ў кожным месцы заклікае імя Пана нашага Езуса Хрыста, іхняга і нашага.

церкві Божій в Коринтї, осьвяченим в Ісусї Христї, покликаним сьвятим, з усїма, которі призивають імя Господа нашого Ісуса Христа, на всякому місцї, у них і в нас:

Ласка вам і спакой ад Бога, Айца нашага, і Пана Езуса Хрыста.

благодать вам і впокій од Бога, Отця нашого, і Господа Ісуса Христа.

Заўсёды дзякую Богу майму за вас дзеля ласкі Божай, дадзенай вам у Хрысце Езусе.

Дякую Богу моєму всякого часу за вас про благодать Божу, дану вам в Христї Ісусї,

Бо ў Ім вы ўзбагаціліся ўсім, усялякім словам і ўсялякім пазнаннем.

тим, що у всьому ви збагатились ним у всякім слові і всякім знанню,

Хрыстовае сведчанне так умацавалася ў вас,

яко ж сьвідченнє Христове утверджено в вас,

што вы не маеце нястачы ні ў якім дары, чакаючы аб’яўлення Пана нашага Езуса Хрыста.

так що ви не маєте недостатку нї в однім даруванню, дожидаючись одкриття Господа нашого Ісуса Христа,

Ён таксама ўмацуе вас да канца, каб вы былі бязвіннымі ў дзень Пана нашага Езуса Хрыста.

котрий і утвердить вас до кінця, щоб ви були невинуваті в день Господа нашого Ісуса Христа.

Верны ёсць Бог, які паклікаў вас да еднасці з Ягоным Сынам, Езусам Хрыстом, Панам нашым.

Вірен бо Бог, через котрого покликані ви в общеннє Сина Його, Ісуса Христа, Господа нашого.

Заклікаю вас, браты, дзеля імя нашага Пана Езуса Хрыста, каб усе вы гаварылі адно і тое ж і каб не было паміж вамі расколу, але каб мелі еднасць у думках і пазнанні.

Благаю ж вас, браттє, імям Господа нашого Ісуса Христа, щоб те саме говорили ви всї, і щоб не було між вами роздїлення, а щоб були з'єднані в одному розумінню і в одній мислї.

Бо ад людзей Хлоі я даведаўся, браты мае, што ўзнікаюць паміж вамі спрэчкі.

Звіщено бо менї про вас, браттє моє, від Хлоїних, що між вами єсть незгодини.

Я ж паўтараю тое, што кожны з вас кажа: «Я — Паўла», «Я — Апалоса», «Я — Кефаса», «А я — Хрыста».

Кажу ж про те, що кожен з вас говорить: Я Павлів; а я Аполосів; а я Кифин; а я Христів.

Хіба падзяліўся Хрыстус? Хіба Павел быў укрыжаваны за вас, або ці ў імя Паўла вы былі ахрышчаныя?

Хиба подїливсь Христос? хиба Павла розпято за вас? або в імя Павлове хрестились ви?

Дзякую Богу, што я нікога з вас не ахрысціў, апрача Крыспа і Гая,

Дякую Богові, що я нїкого з вас не охрестив, тільки Криспа та Гая,

каб не сказаў хто, што ў маё імя быў ахрышчаны.

щоб хто не сказав, що в імя моє я охрестив.

Ахрысціў я таксама дом Стэфана, а ці ахрысціў яшчэ каго, не ведаю.

Хрестив же я й Стефанів дім; більш не знаю, чи кого другого хрестив.

Хрыстус паслаў мяне не хрысціць, але абвяшчаць Евангелле, і не мудрасцю слова, каб не зрабіць марным Хрыстовага крыжа.

Не послав бо мене Христос хрестити, а благовістити, не в премудрости слова, щоб не опустїв хрест Христів.

Для тых, хто гіне, слова аб крыжы — гэта глупства, але для нас, якія збаўляемся, — гэта моц Божая.

Слово бо про хрест погибаючим дурощі, нам же, що спасаємось, сила Божа.

Бо напісана: «Я знішчу мудрасць мудрацоў і адкіну розум разумных».

Писано бо: Погублю премудрість премудрих, і розум розумних відкину.

Дзе мудрэц? Дзе кніжнік? Дзе даследчык гэтага веку? Ці не ператварыў Бог мудрасць свету ў глупства?

Де мудрець? де письменник? де дослїджуватель віку сього? Чи не обернув Бог премудрість сьвіта сього в дурощі?

Паколькі свет сваёю мудрасцю не пазнаў Бога ў мудрасці Божай, спадабалася Богу праз глупства прапаведавання збавіць веруючых.

Коли бо у премудростї Божій не пізнав сьвіт Бога премудростю, то зволив Бог дурощами проповідї спасти віруючих.

Юдэі патрабуюць знакаў, а грэкі шукаюць мудрасці.

Коли і Жиди ознак допевняють ся, і Греки премудростї шукають,

Мы ж абвяшчаем Хрыста ўкрыжаванага, які для юдэяў — згаршэнне, для язычнікаў — глупства,

ми проповідуємо Христа розпятого, Жидам поблазнь, Грекам же дурощі,

а для тых, хто пакліканы, юдэяў і грэкаў, Ён — Хрыстус, Божая моц і Божая мудрасць.

самим же покликаним, і Жидам і Грекам, Божу силу й Божу премудрість:

Бо неразумнае ў Бога разумнейшае за людзей, а слабое ў Бога мацнейшае за людзей.

тим що немудре Боже мудріще від людей, а неміцне Боже кріпше людей.

Паглядзіце, браты, на пакліканне вашае. Няшмат сярод вас мудрых паводле цела, няшмат моцных, няшмат шляхетнага паходжання.

Спогляньте бо на покликаннє ваше, браттє, що небагато (між вами) премудрих по тїлу, небагато сильних, небагато благородних;

Але Бог выбраў неразумнае свету, каб асароміць мудрых, і слабое свету выбраў Бог, каб асароміць моцных;

нї, немудре сьвіта вибрав Бог, щоб осоромити премудрих, і безсильне сьвіта вибрав Бог, щоб осоромити потужне,

і бязроднае свету, і пагарджанае, і тое, чаго няма, выбраў Бог, каб знішчыць існае,

і незначне сьвіту і погорджене вибрав Бог, і те чого нема, щоб те, що є, в нїщо обернути,

каб ніякае цела не выхвалялася перад Богам.

щоб не величалось нїяке тїло перед Ним.

Праз Яго і вы існуеце ў Хрысце Езусе, які стаў для нас мудрасцю ад Бога і справядлівасцю, і асвячэннем, і адкупленнем,

З Него ж і ви в Христї Ісусї, що став ся нам премудростю від Бога, і праведностю, і освяченнєм, і викупленнєм,

каб было, як напісана: «Хто хваліцца, няхай хваліцца ў Пану».

щоб, яко ж писано: Хто хвалить ся, в Господї хвалив ся.

« 16 глава 2 глава »