Да рымлянаў 3 глава

Пасланьне Апостала Паўлы да рымлянаў
Пераклад Сабілы і Малахава → Переклад Куліша та Пулюя

Дык якая перавага ў жыда́, ці якая карысьць ад абразаньня?

Чим же переважує Жидовин? або яка користь з обрізання?

Вялікая ўва ўсіх адносінах; і найперш (перавага) у тым, што ім давераны словы Бога.

Велика на всякий спосіб: найперше бо, що їм були звірені словеса Божі.

Дык што, калі нікаторыя (зь іх) былі нявернымі? Няўжо іхная нявернасьць зьнішчыць вернасьць Бога?

Що бо, що не увірували деякі? Хиба невірство їх віру Божу оберне в нїщо?

Няхай ня станецца (такога)! Бог ёсьць верны, а ўсякі чалавек (няўдзячны і някаюшчыйся) ёсьць ілгун, як напíсана: так каб патрабаваньні слоў Тваіх былі прызнаны (нават і няўдзячным і някаюшчымся чалавекам) правымі, і (каб Ты) перамог у судзе Тваім.

Нехай не буде (так). Нї, (нехай буде) Бог правдивий, усякий же чоловік омана, яко ж писано: Щоб оправдив ся Ти в словах Твоїх, і побідив, як судити меш ся.

Калі ж няправеднасьць нашая чыніць моцнай праведнасьць Бога, дык што скажам? Няўжо нясправядлівы Бог, Які праяўляе гнеў (да няўдзячнага і някаюшчагася чалавека)? Кажу як чалавек.

Коли ж неправда наша Божу правду викликає, що скажемо? Хиба неправеден Бог, що посилає кару? (яко чоловік глаголю.)

Хай ня станецца (такога)! Інакш, якім чынам будзе судзіць Бог гэты (няўдзячны і някаюшчыйся) сьвет?

Нехай не буде (так). Як же бо мав би Бог судити сьвіт?

Бо калі вернасьць Бога ўзвышаецца ў славу Ягоную маёй нявернасьцю, чаму я ўсё яшчэ судзімы, як грэшнік? (бо ня суджу сябе сам. 1Кар. 11:31).

Коли бо істина Божа через мою оману ще побагатшала на славу Його, чого ж іще й менї, яко грішникові, осудженим бути?

(А чаму бы) і ня (судзіць)? — як нікаторыя абмаўляюць нас і кажуць, (быццам) мы гаворым так: рабіце ліхое, каб прыйшло добрае — на такіх (паклёпнікаў) ёсьць справядлівы суд.

А не (так тому бути), як нас хулять, і як говорять деякі, нїби ми кажемо, що нумо робити лихе, щоб прийшло добре? Праведний суд на таких.

Дык што? (Ці) маем мы (жыды ў параўнаньні зь эллінамі) перавагу (перад судом Бога)? Ні ў якім разе! мы ўжо раней даказалі: што як жыды, так і элліны ўсе ёсьць пад грэхам,

Що ж? ми луччі? Нїяк (не луччі); попереду бо укорили ми й Жидів і Греків, що вони всї під гріхом,

як напісана: няма ніводнага праведнага.

яко ж писано: що нема праведного нїкого,

Няма разумеючага. Няма нікога, хто шукае Бога.

нема, хто розумів би, нема, хто шукав би Бога,

Усе зьбіліся з дарогі; усе разам сталіся нягоднымі; няма, хто робіць дабро, няма ніводнага.

всї відхилились, вкупі нїкчемні стали; нема, хто робив би добро, нема аж до одного.

Горла іхнае — магіла адкрытая; языкамі сваімі яны ашуквалі; атрута асьпідаў на вуснах іхных;

Гріб відчинений горло їх, язиками своїми підводили; отрута гадюча під губами їх;

Вусны іхныя поўныя праклёну і гарчыні.

котрих уста клятьби і гіркости повні;

Ногі іх хуткія на праліцьцё крыві.

скорі ноги їх проливати кров;

Руйнаваньне і згуба на шляхох іхных;

руїна та злиднї на дорогах їх,

і шляху міру яны ня пазналі.

а дороги мирної не пізнали.

Няма страху Божага перад вачыма іхнымі.

Нема страху Божого перед очима їх.

А мы ведаем, што ўсё, што кажа Закон, (ён) кажа для тых, што знаходзяцца пад Законам, каб усе вусны змоўклі, і ўвесь сьвет стаўся вінаватым (перад) Богам:

Знаємо ж, що скільки закон говорить, тим, що під законом, говорить, щоб усякі уста загородились, і винен був увесь сьвіт Богові;

бо (па прычыне нявыкананьня) спраў Закону ня будзе апраўдана перад Ім ніякая плоць; бо праз Закон — пазнаньне грэху.

тим що дїлами закону не оправдить ся всяке тїло перед Ним; через закон бо познаннє гріха.

Але цяпер нязалежна ад Закону зьяўлена апраўданьне Богам (чалавека), пра якое засьведчана Законам і Прарокамі.

Тепер же окроме закону правда Божа явилась, сьвідкована від закону й пророків;

Апраўданьне ж (чалавека) Богам адбываецца па прычыне (мэсіянскай) вернасьці Ісуса Хрыста (Богу Бацьку), (адбываецца) для ўсіх і на ўсіх веручых; бо няма розьніцы (паміж усімі чалавекамі),

правда ж Бога через віру Ісус-Христову усїм і на всїх віруючих; нема бо ріжницї:

бо ўсе зграшылі і пазбаўлены славы Бога.

всї бо згрішили, і лишені слави Божої,

(Але цяпер) апраўдваюцца (веручыя) да́рма Багадацьцю Ягонай цераз адкупленьне ў Хрысьце Ісусе,

оправдають ся (ж) дармо благодаттю Його, викупленнєм, що в Христї Ісусї,

Якога Бог прынёс у ахвяру (дзеля) памілаваньня (чалавека) праз веру (чалавека) у (адкупленьне) Ягонай (Хрыстовай) Крывёю, дзеля выяўленьня апраўданьня Ягонага (чалавека) цераз дараваньне раней зробленых грахоў,

котрого предложив Бог на вблагальну жертву через віру в кров Його, щоб з'ясувати правду свою одпущеннєм прежнїх гріхів у довготерпінню Божому,

у цярпеньні Бога для выяўленьня справядлівасьці Ягонай у цяперашні час, каб быць Яму справядлівым і апраўдываючым таго, хто верыць у Ісуса.

щоб з'ясувати (кажу) правду свою нинїшнього часу, щоб був Він праведний і оправдуючий, хто з віри Ісусової.

Дык у чым (наша) хвальба? Выключана! Якім Законам? (Законам) учынкаў? Не, але цераз Закон веры.

Де ж величаннє? Виключене. Которим законом? учинків? Нї, а законом віри.

Пагэтаму мы робім выснову: чалавек апраўдываецца вераю нязалежна ад учынкаў па Закону.

Думаємо оце, що чоловік оправдуєть ся вірою, без учинків по закону.

Няўжо Бог — (Бог) толькі жыдоў, а ня і паганаў? Ведама і паганаў.

Або Жидам Бог тільки, а й не поганам? Так, і поганам;

Таму што Адзін Бог, Каторы апраўдае абразаньне па веры і няабразаньне цераз веру.

яко ж бо один Бог, що оправдує обрізаннє з віри і необрізаннє вірою.

Дык (што), Закон касуем цераз веру? (Хай) ня будзе (такога)! Але Закон сьцьвярджаем.

То ми оце руйнуємо закон вірою? Нехай не буде (так). Нї, ми утверджуємо закон.

« 2 глава 4 глава »