Исаия 2 глава

Книга пророка Исаии
Синодальный перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

Слово, которое было в видении к Исаии, сыну Амосову, об Иудее и Иерусалиме.

Слова, якое было ў бачанні Ісаі, сына Амоса, пра Юду і Ерузалім.

И будет в последние дни, гора дома Господня будет поставлена во главу гор и возвысится над холмами, и потекут к ней все народы.

І будзе ў апошнія дні падрыхтавана гара Госпадава на вяршыні гор, і ўздымецца яна над узгоркамі, і будуць сцякацца да яе ўсе народы.

И пойдут многие народы и скажут: придите, и взойдём на гору Господню, в дом Бога Иаковлева, и научит Он нас Своим путям, и будем ходить по стезям Его; ибо от Сиона выйдет закон, и слово Господне — из Иерусалима.

І пойдзе шмат людзей, і скажуць яны: «Ідзіце, і ўзыдзем на гару Госпадаву і ў дом Бога Якубава, і хай навучыць Ён нас дарогам Сваім, і будзем хадзіць па сцежках Яго; бо з Сіёна выйдзе закон і слова Госпадава з Ерузаліма».

И будет Он судить народы, и обличит многие племена; и перекуют мечи свои на орала, и копья свои — на серпы: не поднимет народ на народ меча, и не будут более учиться воевать.

І будзе Ён судзіць народы і выкрые мноства людзей, і перакуюць яны мечы свае на плугі, а дзіды свае — на сярпы. Не падыме народ на народ меча, і не будуць больш рыхтавацца да бою.

О, дом Иакова! Придите, и будем ходить во свете Господнем.

Доме Якуба, прыходзьце ды будзем хадзіць у святле Госпадавым.

Но Ты отринул народ Твой, дом Иакова, потому что они многое переняли от востока: и чародеи у них, как у Филистимлян, и с сынами чужих они в общении.

Сапраўды, адкінуў Ты народ Твой, дом Якуба, бо багата стала сярод іх чараўнікоў усходніх, і варажбіты ў іх былі, як у філістынцаў, і падаюць яны рукі чужынцам.

И наполнилась земля его серебром и золотом, и нет числа сокровищам его; и наполнилась земля его конями, и нет числа колесницам его;

Край яго багаты срэбрам і золатам, ды бязмежныя яго скарбы,

и наполнилась земля его идолами: они поклоняются делу рук своих, тому, что сделали персты их.

і багатая зямля яго конямі, ды незлічоныя яго павозкі, і багатая зямля яго ідаламі: пакланяюцца яны творам рук сваіх, што зрабілі пальцы іх.

И преклонился человек, и унизился муж, — и Ты не простишь их.

І сагнуўся чалавек, і прынізіўся род людскі; не даруй ім!

Иди в скалу и сокройся в землю от страха Господа и от славы величия Его.

Увайдзі ў скалу, схавайся ў пыле перад страхам ад аблічча Госпада і славы магутнасці Яго.

Поникнут гордые взгляды человека, и высокое людское унизится; и один Господь будет высок в тот день.

Высока ўзнятыя вочы чалавека апусцяцца, і сагнецца пыха людская; адзін толькі Госпад узвысіцца ў той дзень.

Ибо грядёт день Господа Саваофа на всё гордое и высокомерное и на всё превознесённое, — и оно будет унижено, —

Дзень бо Госпада Магуццяў надыдзе на кожнага пыхлівага і надутага, і на кожнага, хто выхваляецца, і будзе ён упакораны,

и на все кедры Ливанские, высокие и превозносящиеся, и на все дубы Васанские,

і на ўсе кедры Лібана, гонкія і высокія, і на ўсе дубы Басана,

и на все высокие горы, и на все возвышающиеся холмы,

і на ўсе горы высокія, і на ўсе ўзгоркі паднятыя,

и на всякую высокую башню, и на всякую крепкую стену,

і на кожную вежу ўзнесеную, і на кожны мур умацаваны,

и на все корабли Фарсисские, и на все вожделенные украшения их.

і на ўсе караблі Тарсіса, і на ўсе судны прыгожыя.

И падёт величие человеческое, и высокое людское унизится; и один Господь будет высок в тот день,

Ды прыгнецца велічнасць чалавечая і прынізіцца пыха людская, і адзін толькі Госпад узвысіцца ў той дзень,

и идолы совсем исчезнут.

і ідалы дашчэнту будуць стру-шчаны.

И войдут люди в расселины скал и в пропасти земли от страха Господа и от славы величия Его, когда Он восстанет сокрушить землю.

Тады ўвойдуць яны ў шчыліны скал і ў пячоры каменныя перад абліччам страху Госпадава і перад славай велічнасці Яго, калі паўстане Ён, каб страсянуць зямлю.

В тот день человек бросит кротам и летучим мышам серебряных своих идолов и золотых своих идолов, которых сделал себе для поклонения им,

У той дзень выкіне чалавек кратам і кажанам ідалаў сваіх срэбраных і балванаў сваіх залатых, якіх зрабіў ён сабе, каб пакланяцца.

чтобы войти в ущелья скал и в расселины гор от страха Господа и от славы величия Его, когда Он восстанет сокрушить землю.

І ўвойдзе ён у шчыліны скалаў і ў пячоры каменныя перад абліччам страху Госпадава і перад славай велічнасці Яго, калі паўстане Ён, каб страсянуць зямлю.

Перестаньте вы надеяться на человека, которого дыхание в ноздрях его, ибо что он значит?

Дык не чапайце чалавека, дух якога ў ноздрах яго. Чаго ён будзе варты?

Примечания:

Синодальный перевод

3 стезя — путь, дорога.

8 персты — пальцы.

« 1 глава 3 глава »