Дзеі 16 глава

Дзеі сьвятых Апосталаў
Пераклад Сабілы і Малахава → Новый русский перевод

 
 

І прыйшоў ён у Дэрбу і Лістру. І вось, быў тамака адзін вучань, на імя Цімахвей, сын адной жыдоўскай жанчыны, веручай, а ба́цькі грэка.
 
Павел пришёл в Дервию и Листру. Там жил ученик по имени Тимофей. Мать Тимофея была верующей иудеянкой, а его отец был греком.

Ён засьведчаны братамі, якія (жывуць) у Лістры і Іконі.
 
О Тимофее хорошо отзывались братья в Листре и Иконии.

Яго Павал зажадаў узяць з сабою; і ўзяўшы абрэзаў яго дзеля жыдоў, што былі ў тых ваколіцах; бо ўсе ведалі бацьку ягонага, што быў грэк.
 
Павел захотел взять его с собой в путешествие. И ради иудеев, которые жили в той местности, обрезал его, поскольку все знали, что отец Тимофея грек.

Калі ж (яны) праходзілі празь месты, перадавалі ім захоўваць пастановы вызначаныя Апосталамі і старшымі ў Ярузаліме.
 
Путешествуя из города в город, Павел и его спутники призывали верующих соблюдать решение, принятое апостолами и старейшинами в Иерусалиме.

І цэрквы крапчэлі ў веры ды ўзраста́лі штодня лікам.
 
Церкви укреплялись в вере, и число уверовавших с каждым днем увеличивалось.

І прайшоўшы Прыгу і зямлю галятыйскую сустрэлі забарону Сьвятога Духа гаварыць Слова ў Азіі,
 
Они проходили через Фригию и Галатийскую область, но Святой Дух не позволил им возвещать слово в провинции Азия.

прыйшоўшы да Місі манíліся ісьці ў Бітынію, але ня дапусьціў іх Дух.
 
Подойдя к границе с Мисией, они собрались идти в Вифинию, но Дух Иисуса не позволил им,

І прайшоўшы праз Місю яны зыйшлі ў Траа́ду.
 
и они, пройдя Мисию, пришли в Троаду.

І Паўлу было ноччу бачаньне: адзін мужчына, македо́нец які стаяў і ўгаворваў яго і казаў: прыйдзі ў Македо́ню, памажы нам.
 
Ночью Павлу было видение: ему явился человек из Македонии. Он стоял и просил его: «Приди в Македонию и помоги нам!»

Як жа паба́чыў (ён) гэту зьяву, (мы) ураз жа вырашылі ісьці ў Македоню, сумесна ўразумеўшы, што паклікаў нас Госпад абвяшчаць ім Эвангельле.
 
После этого видения мы[103] решили, что Бог призывает нас возвещать им Радостную Весть, и сразу же приготовились отправиться в Македонию.

Дык адплыўшы з Траа́ды мы прыплылí проста да Саматра́кі а назаўтрае ў Неа́паль,
 
Из Троады мы отплыли прямо в Самофракию и оттуда на следующий день в Неаполь.

адтуль жа ў Піліппы, што ёсьць першае места тае часткі Македоні — калёнія. І былí мы ў гэтым месту некалькі дзён.
 
Из Неаполя мы продолжили путешествие в Филиппы, римскую колонию и главный город той части Македонии. Там мы пробыли несколько дней.

А ў дзень суботы выйшлі (мы) за места да ракі дзе звычайна адбывалася маленьне і, пасеўшы, гутарылі з сабраўшыміся жанчынамі.
 
В субботу мы вышли за ворота города к реке, где, как мы предполагали, было место для молитвы. Мы сели и начали разговаривать с женщинами, которые там собрались.

І адна жанчына на імя Ліда таргоўка пархвірай зь места Тыатыры якая шанавала Бога, слухала; і Госпад расчыніў сэрца ейнае каб зважала на прамовы Паўлы.
 
Среди них была одна по имени Лидия, из города Фиатиры, которая торговала дорогими пурпурными тканями. Лидия чтила Бога, и Господь открыл её сердце к тому, что говорил Павел.

Калі ж (яна) была ахрышчана і (таксама) дом ейны, прасіла нас, кажучы: калі (вы) прызна́лі мяне вернай Госпаду дык увайдзеце ў дом мой і жыве́це. І пераканала нас.
 
После того как она и её домашние были крещены, она пригласила нас к себе. — Если вы считаете меня верной Господу, то придите и погостите у меня в доме, — упрашивала она и уговорила нас.

Сталася ж як мы ішлі на малітву адна служанка, якая мела вешчага духа ды варажбой вялікі даход давала гаспадаром сваім, сустрэла нас.
 
Однажды, когда мы шли к месту молитвы, по дороге нам повстречалась некая рабыня, одержимая духом-змеем[104]. Предсказаниями она приносила большой доход своим хозяевам.

Яна ідучы за Паўлам і намі крычала, мовячы: Гэтыя людзі — рабы Бога Найвышэйшага; яны абвяшча́юць нам шлях да збаўленьня!
 
Рабыня шла за Павлом и за нами и кричала: — Эти люди — слуги Всевышнего Бога! Они возвещают вам путь спасения!

І рабіла (яна) гэта шмат дзён. І разгневаўшыся Паўла, і павярнуўшыся, сказаў духу: зага́дываю табе Імем Ісуса Хрыста: выйдзі зь яе! І выйшаў у тое ж імгненьне.
 
Она делала это изо дня в день, и когда Павлу всё это надоело, он обернулся и сказал духу: — Во имя Иисуса Христа я повелеваю тебе: выйди из неё! В тот же момент дух её покинул.

Гаспадары ж яе ўбачыўшы, што прапа́ла надзея заробку іхняга, схапіўшы Паўлу і Сілу вывалаклі на плошчу да начальнікаў.
 
Когда её хозяева поняли, что у них пропал источник дохода, они схватили Павла и Силу и поволокли их на площадь к городским властям.

І прывёўшы іх да ваяводаў сказалі: гэтыя людзі трывожаць нашае места, (а) яны — жыды,
 
Они привели их к начальникам города и сказали: — Эти люди — иудеи, и они служат причиной беспорядков в нашем городе.

і вучаць звычаяў, якіх нам, рымлянам, ня сьлед ні прыймаць, ні выпаўняць.
 
Они вводят обычаи, которые нам, римлянам, не следует ни принимать, ни исполнять.

І паўстаў народ супраць іх, і ваяводы сарваўшы вопраткі зь іх загадалі біць кіямі.
 
Толпа тоже присоединилась к обвинениям против Павла и Силы, и начальники велели раздеть их и бить палками.

Даўшы ж ім шмат удараў, кíнулі (іх) у вязьніцу загадаўшы турэмшчыку крэпка пільнаваць іх.
 
Их сильно избили и бросили в темницу, а темничному стражу приказали бдительно их охранять.

Ён, атрымаўшы такі загад, кінуў іх у ўнутраную вязьніцу ды ногі іхныя паўшчамляў у калоду.
 
Получив такой приказ, он закрыл их во внутреннюю камеру и забил их ноги в колоду.

А каля паўночы Паўла і Сіла, молячыся, пяялі гімны Богу, а вязьні слухалі іх.
 
Около полуночи Павел и Сила молились и пели хвалебные песни Богу, а другие заключенные слушали их.

І раптам стаўся вялікі землятрус, ажно захісталіся падва́ліны вязьніцы; і ўраз расчыніліся ўсе дзьверы, і ўсім апалі путы.
 
Внезапно произошло такое сильное землетрясение, что поколебались основания темницы. Все двери раскрылись, и у всех заключенных цепи упали с ног.

І турэмшчык прачнуўшыся і ўбачыўшы расчыненыя дзьверы вязьніцы дастаўшы меч хацеў забіць сябе думаючы, (што) вязьні паўцякалі.
 
Когда темничный страж проснулся и увидел, что все двери темницы раскрыты, он схватил меч и хотел покончить с собой, думая, что все заключенные убежали.

Але Паўла закрычаў моцным голасам ка́жучы: ня рабі сабе ніякага зла бо ўсе мы тут.
 
Но Павел успел крикнуть: — Не губи себя! Мы все здесь!

І запатрабаваўшы сьвятла, (ён) убег і дрыжучы ўпаў ніцма перад Паўлам ды Сілай,
 
Страж потребовал света, вбежал внутрь и, дрожа, пал перед Павлом и Силой.

і вывеўшы іх вонкі казаў: Гаспадары! што трэба мне рабіць каб быць зба́ўленым?
 
Он вывел их наружу и спросил: — Господа мои, что мне делать, чтобы быть спасенным?

Яны ж адказалі: вер у Госпада Ісуса Хрыста, і будзеш збаўлены ты і дом твой.
 
— Веруй в Господа Иисуса, — ответили они, — и ты будешь спасен, и твои домашние.

І абвясьцілі яму Слова Госпада і ўсім, што ў доме ягоным.
 
И они возвестили слово Господа ему и его домашним.

І ўзяўшы іх у тую ж гадзіну ўначы, паабмываў ім раны і быў ахрышчаны сам і ўсе ягоныя бязадкладна.
 
В тот же ночной час темничный страж промыл им раны и сразу же был крещен, он сам и все домашние его.

І прывёўшы іх у дом свой, паставіў (ім) пачасту́нак і ўсьцешыўся з усім домам, паверыўшы Богу.
 
Он привел Павла и Силу к себе домой и накрыл для них стол. Вместе со всеми своими домашними он радовался тому, что поверил в Бога.

Як жа наступіў дзень, паслалі ваяводы слуг мескіх, кажучы: звольні людзей гэных.
 
Наступил день, и городские начальники послали своих служителей в темницу с приказом: — Освободите этих людей.

І турэмшчык абвясьціў словы гэтыя Паўлу: прыслалі ваяводы каб (вы) былі вызвалены зараз жа. Пагэтаму, выйшаўшы, ідзіце зь мірам.
 
Темничный страж сказал Павлу: — Начальники приказали освободить вас! Вы можете идти с миром!

Але Паўла казаў ім: нас, грамадзян рымскіх, бяз суду́ ізбіўшы перад народам кінулі ў вязьніцу, а цяпер цішком звальняюць нас? О, не, няхай самі прыйдуць і вывядуць нас.
 
Но Павел сказал: — Они без суда избили нас перед народом, несмотря на то что мы римские граждане, и бросили нас в темницу. Сейчас же они хотят от нас избавиться так, чтобы никто не знал? Нет! Пусть они сами придут и выведут нас.

Слугі мескія пераказалі словы гэтыя ваяводам, і тыя спалохаліся, пачуўшы, што яны рымляне.
 
Служители доложили об этом городским начальникам, и когда те услышали, что Павел и Сила римские граждане, то испугались.

І, прыйшоўшы, перапрасілі іх і, вывеўшы, прасілі пакінуць места.
 
Они пришли, принесли им свои извинения, вывели из темницы и попросили, чтобы те покинули город.

Выйшаўшы ж зь вязьніцы (яны) прыйшлі да Ліды і, убачыўшы братоў, навучылі іх ды пайшлі стуль.
 
Выйдя из темницы, Павел и Сила пошли в дом Лидии. Там они встретились с братьями и ободрили их. После этого они отправились дальше.

Примечания:

 
 
Новый русский перевод
10 [103]Мы. С этого момента Лука участвует в этом путешествии. Его участие в описываемых событиях заметно в ст. 10-17; 20:5-21:18; 27:1-28:16.
16 [104] — Букв.: духом Пифоном. Согласно одной из версий древнегреческого мифа, Пифоном называлась огромная змея, опустошавшая окрестности Дельф. Она сторожила дельфийский оракул и давала там прорицания до того, как ее убил Аполлон. Позже Пифоном стали называть духа прорицания, который овладевал людьми.
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.