Марка 12 глава

Паводле Марка Сьвятое Эвангельле
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Cовременный перевод WBTC

 
 

І пачаў гаварыць да іх прыпо́весьцямі: чалаве́к насадзіў вінаграднік, абгарадзіў яго і вы́капаў сток, ды пабудаваў ве́жу і аддаў вінагра́дарам, ды пае́хаў.
 
Он стал говорить с ними притчами: "Один человек посадил виноградник, огородил его, вырыл яму для виноградных тисков и построил башню. Затем он сдал виноградник в наём нескольким виноградарям и отлучился.

І пасла́ў у свой час да вінагра́дараў слугу́ ўзяць пладоў з вінаградніку.
 
В положенное время он послал к виноградарям слугу, чтобы тот получил с них причитающуюся ему долю урожая с виноградника.

Яны-ж схапілі яго, зьбілі дый адаслалі ні з чым.
 
Но они схватили слугу, избили его и отослали прочь ни с чем.

І ізноў паслаў да іх другога слугу́; і таму, кідаючы каме́ньні, разьбілі галаву і адаслалі, зьнява́жыўшы.
 
Тот человек послал к ним другого слугу, но они разбили ему голову и обошлись с ним постыдно.

І ізноў новага паслаў; дый таго забілі, і шмат іншых, адных б’ючы, другіх забіваючы.
 
Тогда он послал третьего слугу, и того они убили. Посылал он и многих других. Некоторых они избили, а других убили.

Маючы-ж яшчэ аднаго сына, лю́бага яму, паслаў і яго да іх накане́ц, кажучы: паўстыдаюцца сына майго.
 
У него остался только один человек, его любимый сын. Он послал его к ним самым последним, говоря: "Они отнесутся к моему сыну с уважением".

Але гэныя вінаградары сказалі паміж сабою: гэта наступнік; давайце, заб’е́м яго, і спадчына будзе наша.
 
Но виноградари сказали друг другу: "Это — наследник. Если мы убьём его, наследство будет наше".

І, схапіўшы яго, забілі й выкінулі з вінаградніку.
 
И вот они схватили его, убили и выбросили его труп из виноградника.

Што-ж зробіць гаспадар вінаградніку? Пры́йдзе і заб’е́ць вінагра́дараў і аддасьць вінаграднік другім.
 
Что же сделает хозяин виноградника? Он придёт, предаст виноградарей смерти и отдаст виноградник другим.

Няўжо-ж вы ня чыталі гэтага пісаньня: ка́мень, што адкінулі будаўнічыя, стаўся галавою кута́;
 
Разве вы не читали в Писании: "Камень, отвергнутый строителями, стал краеугольным.

ад Госпада ста́лася гэтае і дзіўна ў нашых вачох? (Псальм 117:22−23.)
 
Это свершил Господь, и видеть это чудесно"."

І манíліся схапіць Яго, ды баяліся народу; бо ве́далі, што гэтую прыпо́весьць сказаў да іх; і, пакінуўшы Яго, адыйшліся.
 
Иудейские предводители знали, что эта притча направлена против них и придумывали, как бы схватить Его, но боялись народа. Поэтому, оставив Его, они ушли.

І пасылаюць да Яго некаторых з фарысэяў і ірадзія́наў, каб улавіць Яго на слове.
 
И подослали они к Нему некоторых фарисеев и иродиан, чтобы те поймали Его на слове.

Тыя-ж, прыйшоўшы, кажуць Яму: Настаўніку! мы ве́даем, што Ты — справядлівы і не дагаджаеш нікому: бо ня ўзіраешся на аблічча людзе́й, а папра́ўдзе шлях Божы пака́зуеш. Ці гожа даваць падатак ке́сару, ці не́? Даваць нам, ці не даваць?
 
Фарисеи и иродиане подошли и сказали Ему: "Учитель! Мы знаем, что Ты справедлив, и Тебя не заботит, кто что подумает, ибо Ты не лицеприятствуешь, а учишь пути Божьему в соответствии с истиной. Правильно ли платить налоги кесарю? Должны ли мы платить их или нет?"

Ён жа, ве́даючы крывадушнасьць іх, сказаў ім: што́ Мяне́ спакушаеце? Прынясеце Мне дына́р, каб Я пабачыў.
 
Но Он видел их лицемерие и сказал: "Зачем вы испытываете Меня? Принесите Мне динарий и дайте на него взглянуть".

Яны прыне́сьлі. І кажа ім: Чые́ гэта аблічча і надпіс? Яны адказалі: ке́саравы.
 
Они принесли, и Он спросил: "Чьё здесь изображение и чьё имя?" Они ответили: "Кесаря".

І, адказваючы, Ісус сказаў ім: аддайце ке́сарава ке́сару, а Божае Богу. І дзіваваліся з Яго.
 
Тогда Иисус сказал им: "Так отдайте кесарю кесарево, а Богу — Божие". И они удивились Его словам.

Потым прыйшлі да Яго садуке́і, якія кажуць, што няма ўваскрасе́ньня ўме́ршых, і пыталіся ў Яго, кажучы:
 
Подошли к Нему несколько саддукеев, которые утверждают, что нет воскресения, и спросили:

Вучыцель! Майсе́й напісаў нам: калі ў каго памрэ брат і пакіне жонку, а дзяце́й не пакіне, каб брат яго ўзяў жонку ягоную і ўваскрасіў се́мя брату свайму (Другазаконьне 25:5).
 
"Учитель! Моисей написал для нас: "Если человек умрёт бездетным, то брат его должен жениться на вдове и иметь с ней детей для продолжения рода своего умершего брата".

Вось жа было се́м братоў: пе́ршы ўзяў жонку і, паміраючы, не пакінуў сяме́ньня.
 
Было семеро братьев. Первый из них женился, но умер, не оставив детей.

І другі ўзяў яе́ і памёр, не пакінуўшы сяме́ньня; і трэці гэтак сама.
 
На этой женщине женился второй брат и тоже умер, не оставив детей. То же самое случилось и с третьим братом.

Бралі яе́ сямёра і не пакідалі сяме́ньня. Пасьля ўсіх паме́рла й жана́.
 
Ни один из семерых братьев не оставил детей. Последней умерла женщина.

Дык у час уваскрасе́ньня, калі яны ўваскроснуць, якога з іх будзе яна жаною? Бо сямёра мелі яе́ за жану́.
 
При воскресении, когда люди воскреснут из мёртвых, кому она будет женой? Ведь она была женой семерых".

Ісус жа, адказваючы, сказаў ім: ці не дзеля таго вы блудзіце, што ня ве́даеце пісаньняў, ні сілы Божай?
 
Иисус сказал им: "Не это ли приводит в заблуждение вас, не знающих ни Писаний, ни силы Божьей?

Бо, калі ўваскроснуць із мёртвых, тады ня будуць жаніцца, ні замуж выхадзíць, але будуць як а́нгелы, што ў нябёсах.
 
Ибо, когда люди воскреснут из мёртвых, они не будут ни жениться, ни замуж выходить, а уподобятся ангелам на небесах.

А аб умёршых, што яны ўваскро́снуць, ці-ж вы ня чыталі ў кнізе Майсе́я, як Бог ля купіны сказаў яму: Я — Бог Аўраама, і Бог Ізаака, і Бог Якава. (Выхад 3:6).
 
Что же касается воскресения из мёртвых, то разве не читали вы в книге Моисея о пылающем кусте и о том, как Бог сказал Моисею: "Я — Бог Авраама, Бог Исаака, Бог Иакова".

Ня ёсьць Бог умёршых, але Бог жывых. Дык вы крэпка мыля́ецеся.
 
Он Бог не мёртвых, а Бог живых. Вы глубоко заблуждаетесь, саддукеи".

І кніжнік адзін, падыйшоўшы і пачуўшы спрэчкі іх, бачучы, што добра ім адказаў, спытаўся ў Яго: якая пе́ршая з усіх за́паведзяў?
 
Один из законников подошёл и, слыша, как они спорили и как хорошо Иисус отвечал им, спросил Его: "Какая заповедь важнейшая из всех?"

Ісус жа адказаў яму: пе́ршая з усіх за́паведзяў: Слухай, Ізраіль! Госпад Бог наш ёсьць Госпад адзіны;
 
Иисус ответил: "Вот важнейшая заповедь: "Слушай, о, Израиль! Господь Бог наш есть единый Господь,

і: любі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім розумам тваім, і ўсёю моцаю тваёю, — вось пе́ршая за́паведзь (Другазаконьне 6:4−5).
 
и ты должен возлюбить Господа Бога твоего всем сердцем твоим, всей душой твоею, всем разумом твоим и всей силой твоею".

І другая падобная да яе́: любі бліжняга твайго, як самога сябе́. І няма́шака іншага вялікшага прыказа́ньня (Лявіт 19:18).
 
Вторая заповедь такая: "Возлюби ближнего своего, как самого себя". Нет никакой другой заповеди важнее этих".

І сказаў яму кніжнік: добра, Вучыцель! Ты сказаў праўду, што адзін ёсьць Бог, і няма іншага апрача Яго;
 
И законоучитель ответил Ему: "Хорошо сказано, Учитель. Ты прав, говоря, что Бог один, и нет другого, кроме Него.

і любíць Яго ўсім сэрцам, усім розумам і ўсёю душою і ўсёю сілаю і любíць бліжняга, як самога сябе́ больш за ўсе́ агнявыя жэртвы й ахвяры.
 
И возлюбить Его всем сердцем своим, всем разумом своим, всей силой своею, и возлюбить ближнего своего, как самого себя, означает гораздо больше, чем все приношения и жертвы".

І Ісус, бачучы, што той разумна адказвае, сказаў яму: недалёка ты ад царства Божага. І ніхто ўжо ня сьме́ў задаваць Яму пытаньні.
 
Когда Иисус увидел, что тот отвечает так разумно, Он сказал: "Ты недалёк от Царства Божьего". После этого никто не решался задавать Ему вопросы.

І, азваўшыся, казаў Ісус, навучаючы ў царкве́: Як кажуць кніжнікі: што Хрыстос ёсьць сын Давідаў?
 
Когда Иисус учил народ в храме, Он сказал: "Как могут законоучители говорить, что Христос — сын Давида?

Бо сам Давід сказаў Духам Сьвятым: сказаў Госпад Госпаду майму: сядзі направа ад Мяне́, дакуль палажу ворагаў Тваіх за падножжа ног Тваіх (Псальм 109:1).
 
Давид сам, вдохновлённый Духом Святым, сказал: "Господь сказал Господу Моему: Сядь по правую руку от Меня, и Я повергну Твоих врагов к ногам Твоим".

Гэтак, сам Давід называе Яго Госпадам; дык як жа Ён — сын яго? І множства народу з ахвотаю слу́хала Яго.
 
Давид сам называет Его Господом. Так как же Он может быть его сыном?" И множество народа внимало Ему с восторгом.

І гаварыў ім у навуцы Сваёй: Сьцеражыцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у даўгíх во́пратках, ды вітаньні на торжышчах,
 
Он говорил в Своём учении: "Берегитесь законоучителей. Они любят ходить в длинных одеждах, принимать приветствия на площадях

і пе́ршыя лавы ў школах, і пе́ршыя ме́сцы на банке́тах;
 
и занимать самые почётные места в синагогах и на пиршествах.

тыя, што зьяда́юць хаты ўдоў і дзеля во́ка доўга моляцца, тыя дастануць цяжэйшую ка́ру.
 
Они, пожирающие имущество вдов и подолгу молящиеся напоказ, получат тягчайшее наказание".

І, се́ўшы ля скарбнíцы, глядзе́ў Ісус, як народ кíдае медзякí ў скарбніцу. І многа заможных кідалі шмат.
 
Сев напротив ящика для сбора пожертвований, Иисус наблюдал, как люди клали в него деньги. И многие богачи клали много денег.

І адна бе́дная ўдава, прыйшоўшы, кінула дзьве́ ле́пты або грош.
 
А одна бедная вдова, придя, положила две мелкие монеты, которые едва составляли один грош.

І, паклікаўшы вучняў сваіх, Ісус сказаў ім: запраўды кажу́ вам, што гэтая бе́дная ўдава палажыла больш за ўсіх, што клалі ў скарбніцу.
 
Тогда, призвав к себе Своих учеников, Иисус сказал им: "Истинно говорю: эта бедная вдова положила в дароносицу больше, чем все богатые жертвователи,

Бо ўсе́ клалі з лішкаў сваіх, а яна з недастатку свайго палажыла ўсё, што ме́ла, уве́сь пражы́так свой.
 
ибо те пожертвовали от избытка своего, она же отдала всё, что у неё было на жизнь".

Примечания:

 
Пераклад Л. Дзекуць-Малея
35 царква = храм.
39 школа = сынагога.
 
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.