1 Саўла ж, яшчэ дыхаючы пагрозамі а забіўствам на вучанікаў Спадаровых,
2 Дабліжыўся да найвышшага сьвятара і папрасіў у яго лістоў да бажніцаў у Дамашку, каб, калі знойдзе каго, хто быў бы гэтае Дарогі, мужчынаў і жанкі, прыводзіць зьвязаных да Ерузаліму.
3 Як жа ён падарожжаваў, дабліжаючыся да Дамашку, сталася — зьнецікі зазьзяла навокал яго сьвятліня зь неба;
4 І, паўшы на зямлю, ён пачуў голас, кажучы яму: «Саўле, Саўле, чаму ты Мяне перасьлядуеш?»
5 І ён сказаў: «Хто Ты Спадару?» Ён жа сказаў: «Я Ісус, Каторага ты перасьлядуеш. Цяжка табе йсьці супроці восьцяў».
6 Ён жа ў дрыгоце а жаху сказаў: «Спадару, што кажаш імне рабіць?» Спадар яму: «Устань а йдзі да места; і сказана будзе табе, што маеш рабіць».
7 Мужы ж, што падарожжавалі зь ім, стаялі бязмоўныя, чуючы запраўды гук, але нікога ня бачачы.
8 Саўла ж устаў ізь зямлі і з адчыненымі ачыма нічога ня бачыў. І, вядучы за руку, прывялі яго да Дамашку.
9 І быў ён тры дні бязь відзеньня, і ня еў ані піў.
10 І быў адзін вучанік у Дамашку, імям Ананя; і Спадар у відзені сказаў яму: «Ананя!» І ён сказаў: «Во Я, Спадару».
11 Спадар жа яму: «Устань а йдзі на вуліцу, званую Простая, і шукай у доме Юдзіным Тарсяніна, імям Саўла, бо вось, ён моліцца,
12 І бачыў у відзені мужа, на ймя Ананя, што прышоў і ўзлажыў руку сваю на яго, каб ён празерыў».
13 Ананя ж адказаў: «Спадару, я чуў ад шмат каго ўзглядам гэтага чалавека, як шмат ліха ён зрабіў сьвятым у Ерузаліме;
14 І тут мае ўладу ад найвышшых сьвятароў вязаць усіх, што гукаюць імя Твае».
15 І сказаў яму Спадар: «Ідзі, бо ён абраная судзіна Імне, каб насіць імя Мае перад народамі а каралямі а сынамі Ізраелявымі.
16 Я ж пакажу яму, колькі ён мае выцярпець за імя Мае».
17 І Ананя пайшоў, і ўвыйшоў у дом, і, узлажыўшы на яго рукі свае, сказаў: «Браце Саўле, Спадар паслаў мяне, Ісус, што зьявіўся табе на дарозе, па каторай ты йшоў, каб ты празерыў і напоўніўся Сьвятога Духа».
18 І якга, бы луска, спала з аччу ягоных, і ён празерыў, і, устаўшы, быў ахрышчаны.
19 І, пасілкаваўшыся, стаў дужы. І быў з вучанікамі, што ў Дамашку, колькі дзён.
20 І зараз абяшчаў у бажніцах Ісуса, што Ён сын Божы.
21 І ўсі, што чулі, зумяваліся й казалі: «Ці ня тый ён, што губіў у Еарузаліме гукаючых імя гэтае, дый сюды прышоў із заданьням прыводзіць іх зьвязаных да найвышшых сьвятароў?».
22 А Саўла балей мацаваўся й прыводзіў у зямятню Жыдоў, што жылі ў Дамашку, даводзячы, што Гэты ё Хрыстос.
23 Як жа мінула шмат дзён, Жыды зрадзіліся забіць яго.
24 Але Саўла даведаўся праз змову іхную. А яны назіралі дзень і ноч ля брамы, каб зьнішчыць яго.
25 Але вучанікі ўзялі яго ночы і спусьцілі ў кашу перазь сьцяну.
26 Прыбыўшы ж да Ерузаліму, ён сілаваўся прылучыцца да вучанікаў, але ўсі баяліся яго, ня верачы, што ён вучанік.
27 Варнава ж узяў яго, і прывёў яго да апосталаў, і паведаў ім, як ён бачыў Спадара ў дарозе, і што Ён казаў яму, і як у Дамашку ён гукаў адважна ў імя Ісусава.
28 І быў ён ізь імі, уходзячы й выходзячы ў Ерузаліме,
29 І гукаючы адважна ў імя Ісусава. Таксама гукаў і сьперачаўся з Гэленістымі; а яны прабавалі забіць яго.
30 Браты ж, ведаючы гэта, прывялі яго да Цэсарэі і паслалі яго да Тарсу.
31 Цэрквы тады па ўсёй Юдэі а Ґалілеі а Самары мелі супакой, будучы навучаныя і ходзячы ў боязьні Спадаровай; і пацяшэньням Духа Сьвятога мнажыліся.
32 Прыгадзілася ж, што Пётра, абходзячы ўсіх, зышоў таксама да сьвятых, што жыхарылі ў Лідзьдзе;
33 І засьпеў там аднаго чалавека, на ймя Эней, што восьмі год ляжаў у пасьцелі паляржаваны.
34 І сказаў яму Пётра: «Энею, Ісус Хрыстос уздараўляе цябе; устань і пасьцялі сабе»; і ён якга ўстаў.
35 І бачылі гэта ўсі, што жыхарылі ў Лідзьдзе а ў Сароне, каторыя й навярнуліся да Спадара.
36 І ў Ёппе была адна вучаніца, на ймя Тавіта, што знача Сэрна; яна была поўная добрых справаў і чыніла убожніну.
37 І сталася тых дзён, што яна захварэла й памерла; і, памыўшы, паклалі яе ў верхнім пакою.
38 А як Лідда была блізка да Ёппы, вучанікі, пачуўшы, што Пётра быў там, паслалі двух мужоў да яго, просячы яго: «Не адвалакай прыйсьці да нас».
39 І Пётра, устаўшы, пайшоў зь імі; як ён прышоў, прывялі яго да верхняга пакою, і ўсі ўдовы сталі перад ім, плачучы й паказуючы яму сарочкі а адзецьце, каторыя шыла Сэрна, як жыла зь імі.
40 Пётра ж, выправіўшы іх усіх вонкі і ўклякшы, памаліўся; і, зьвярнуўшыся да цела, сказаў: «Тавіта, устань!» І яна адчыніла вочы свае і, абачыўшы Пётру, села.
41 І, падаўшы ёй руку, падняў яе; і, пагукаўшы сьвятых а ўдовы, пастанавіў ім яе жывую.
42 І гэта сталася ведамным па ўсёй Ёппе, і шмат уверыла ў Спадара.
43 І было, што ён заставаўся шмат дзён у Ёппе ў якогась Сымона кажамякі.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Дзеі сьвятых апосталаў, 9 раздзел. Пераклад Яна Станкевіча.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.