Эклезіяста 3 глава

Кніга Эклезіяста, альбо Прапаведніка
Пераклад Васіля Сёмухі → Синода́льный перево́д

 
 

Усё мае сваю пару, і гадзіна кожнае дзеі — пад небам.
 
Всему́ своё вре́мя, и вре́мя вся́кой ве́щи под не́бом:

Ёсьць пара нарадзіцца, і пара памерці, пара насаджаць, і пара вырываць пасаджанае.
 
вре́мя рожда́ться, и вре́мя умира́ть; вре́мя насажда́ть, и вре́мя вырыва́ть поса́женное;

Пара забойства, і пара гаеньня; пара разбураць, і пара будаваць;
 
вре́мя убива́ть, и вре́мя врачева́ть; вре́мя разруша́ть, и вре́мя стро́ить;

пара плачу, і пара весялосьці; пара бедаваць, і пара танцаваць;
 
вре́мя пла́кать, и вре́мя смея́ться; вре́мя се́товать, и вре́мя пляса́ть;

пара раскідаць камяні, і пара зьбіраць камяні; пара абдымаць, і пара ўхіляцца абдоўмаў;
 
вре́мя разбра́сывать ка́мни, и вре́мя собира́ть ка́мни; вре́мя обнима́ть, и вре́мя уклоня́ться от объя́тий;

пара шукаць, і пара губляць; пара ашчаджаць, і пара выкідаць;
 
вре́мя иска́ть, и вре́мя теря́ть; вре́мя сберега́ть, и вре́мя броса́ть;

пара разьдзіраць, і пара зашываць; пара маўчаць, і пара прамаўляць;
 
вре́мя раздира́ть, и вре́мя сшива́ть; вре́мя молча́ть, и вре́мя говори́ть;

пара кахаць, і пара ненавідзець; пара вайне, і пара міру.
 
вре́мя люби́ть, и вре́мя ненави́деть; вре́мя войне́, и вре́мя ми́ру.

Якая карысьць таму, хто працуе, з таго, над чым ён працуе?
 
Что по́льзы рабо́тающему от того́, над чем он тру́дится?

Бачыў я гэты клопат, які Бог даў сынам чалавечым, каб мелі сабе турботу.
 
Ви́дел я э́ту забо́ту, кото́рую дал Бог сына́м челове́ческим, что́бы они́ упражня́лись в том.

Усё Ён цудоўным зрабіў сваёю парою і вечнасьць паклаў ім у сэрца, хоць ня кемяць яны ў тых справах, што Бог учыніў, ад пачатку і да канца.
 
Всё соде́лал Он прекра́сным в своё вре́мя, и вложи́л мир в се́рдце их, хотя́ челове́к не мо́жет пости́гнуть дел, кото́рые Бог де́лает, от нача́ла до конца́.

Уведаў я, што няма ім нічога лепшага, як весяліцца і ў жыцьці сваім добрае толькі ўчыняць.
 
Позна́л я, что нет для них ничего́ лу́чшего, как весели́ться и де́лать до́брое в жи́зни свое́й.

І калі які чалавек есьць і п’е і бачыць дабро ва ўчынках сваіх, дык гэта — дар Божы.
 
И е́сли како́й челове́к ест и пьёт, и ви́дит до́брое во вся́ком труде́ своём, то э́то — дар Бо́жий.

Уведаў я, што ўсё, што робіць Бог, застаецца навекі; Ён робіць так, каб багавейна ступалі перад абліччам Яго.
 
Позна́л я, что всё, что де́лает Бог, пребыва́ет вове́к: к тому́ не́чего прибавля́ть и от того́ не́чего уба́вить, — и Бог де́лает так, что́бы благогове́ли пред лицо́м Его́.

Што было, тое ёсьць і цяпер, і што будзе, тое было ўжо; і пакліча Бог мінулае.
 
Что бы́ло, то и тепе́рь есть, и что бу́дет, то уже́ бы́ло, — и Бог воззовёт проше́дшее.

Яшчэ я пад сонцам пабачыў: месца суду — а там беззаконьне; месца праўды — а там няпраўда
 
Ещё ви́дел я под со́лнцем: ме́сто суда́, а там беззако́ние; ме́сто пра́вды, а там непра́вда.

І сказаў я ў сэрцы маім: «Судзіць будзе Бог праведнага і грэшнага; бо на кожную справу прызначана пара і суд на кожную дзею тваю».
 
И сказа́л я в се́рдце своём: «пра́ведного и нечести́вого бу́дет суди́ть Бог; потому́ что вре́мя для вся́кой ве́щи и суд над вся́ким де́лом там».

Сказаў я ў сэрцы маім сынам чалавечым, каб Бог іх выпрабаваў і каб убачылі яны, што самі ў сабе яны — жывёлы:
 
Сказа́л я в се́рдце своём о сына́х челове́ческих, что́бы испыта́л их Бог, и что́бы они́ ви́дели, что они́ са́ми по себе́ живо́тные;

бо доля ў сыноў чалавечых і доля ў жывёлін — доля адна; як паміраюць тыя, так паміраюць і гэтыя, і адно дыханьне ва ўсіх, і няма ў чалавека над жывёлінаю перавагі, бо ўсё — марнасьць!
 
потому́ что у́часть сыно́в челове́ческих и у́часть живо́тных — у́часть одна́: как те умира́ют, так умира́ют и э́ти, и одно́ дыха́ние у всех, и нет у челове́ка преиму́щества пе́ред ското́м, потому́ что всё — суета́!

Усё ідзе ў адно месца; усё выйшла з тла, і ўсё вяртаецца ў тло.
 
Всё идёт в одно́ ме́сто: всё произошло́ из пра́ха и всё возврати́тся в прах.

Хто ведае: ці дух сыноў чалавечых падымаецца ўгору, а ці дух жывёл апускаецца долу, у зямлю?
 
Кто зна́ет: дух сыно́в челове́ческих восхо́дит ли вверх, и дух живо́тных схо́дит ли вниз, в зе́млю?

І вось убачыў я, што няма нічога лепшага чалавеку, як радавацца з учынкаў сваіх: бо гэта — доля яго; хто ж бо яго прывядзе паглядзець на тое, што пасьля яго будзе?
 
Ита́к, уви́дел я, что нет ничего́ лу́чше, как наслажда́ться челове́ку дела́ми свои́ми: потому́ что э́то — до́ля его́; и́бо кто приведёт его́ посмотре́ть на то, что бу́дет по́сле него́?



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.