2 Самуйлава 22 глава

Другая кніга Самуйлава
Пераклад Яна Станкевіча → Русского Библейского Центра

І гукаў Давід словы гэтае песьні СПАДАРУ таго дня, як СПАДАР вывальніў яго з рукі ўсіх непрыяцеляў ягоных і з рукі Саўлавае.

І ён казаў: «СПАДАР — скала мая, і горад мой, і выбавіцель мой.

СПАДАР — скала мая, я абаранюся Ім; шчыт мой, рог спасеньня майго, высокая вежа мая, уцёк мой; Спасе мой, ад усілства Ты выбавіў мяне!

Хвалы годнага я пагукаю СПАДАРА, і ад непрыяцеляў сваіх вывальнюся.

Бо абнялі мяне хвалі сьмерці, і цур’і Веляла напалохалі мяне;

Ланцугі шэолю акружылі мяне, і сеці сьмерці выперадзілі мяне.

Але ў бядзе сваёй я пагукаў СПАДАРА, і да Бога свайго загукаў, і Ён пачуў з палацу Свайго голас мой, і галашэньне мае ў вушшу Ягоным.

Захісталася, затрэслася зямля, дрыганулі а захісталіся поды нябёс, бо ўгневаўся.

Узьняўся дым ад гневу Ягонага, і з вуснаў Ягоных цяпло зьядаючае; вугальле загарэлася ад Яго.

Нахінуў Ён нябёсы й зышоў, і цемнь пад нагамі ў Яго.

І ехаў на херуве, і ляцеў, і бачаны быў на крылах ветру.

І пастанавіў цемнь навокал Сябе, як будан, згусьціў воды булакоў нябёсных.

Ад зьзяньня перад Ім жар угараўся.

Загрымеў зь нябёс СПАДАР, і Навышні даў Голас Свой;

Пусьціў стрэлы, і расьцярушыў іх; маланку, і зрабіў замятню ў іх.

І паказаліся цур’і мора, агаліліся поды сьвету ад ганеньня СПАДАРА, ад тхненьня духа ноздраў Ягоных.

Ён паслаў з вышы, і ўзяў мяне, і выцягнуў мяне зь вялікіх водаў;

Выбавіў мяне ад майго дужога непрыяцеля, ад ненавідзячых мяне, бо былі дужшыя за мяне.

Яны перанялі мяне ў дзень бяды мае, але СПАДАР быў апораю імне,

І вывеў на прастору мяне, уратаваў мяне; бо Ён прыяе імне.

Заплаціў імне СПАДАР подле справядлівасьці мае, подле чысьціні рук маіх зьвярнуў.

Бо я глядзеў дарогаў СПАДАРОВЫХ і не адтыргнуўся нягодна ад Бога свайго;

Бо ўсі суды Ягоныя перад імною, і ўставаў Ягоных я не адсуваў ад сябе.

І быў бязганны перад Ім, сьцярогся бяспраўя свайго.

І адплаціў імне СПАДАР подле справядлівасьці мае, подле чысьціні мае ў ваччу Яго.

Зь міласэрным Ты абходзішся міласэрна, зь беззаганным — беззаганна,

З чыстым — чыста, а з крутадухам Ты ходаешся.

І люд убогі Ты выбаўляеш, і ачыма сваімі паніжаеш пышак.

Ты, СПАДАРУ, сьветач мой; і СПАДАР асьвячае цемнь Маю.

Бо Табою я бягу на вятку; з Богам сваім пераскочу сьцяну.

БОГ! — беззаганная дарога Ягоная, слова СПАДАРОВА пералітаванае, шчыт Ён усім, што спадзяюцца на Яго.

Бо хто БОГ, апрача СПАДАРА, і хто скала, апрача Бога нашага?

БОГ — Ён мацніня, сіла мая, Ён пракладае дасканальна дарогу маю;

Робе простымі ногі мае, як аленія, і на вышынях маіх ставе мяне;

Вуча рукі мае вайны, і гбаю лук мядзяны рукамі сваімі.

І Ты даў імне шчыт спасеньня Свайго, і кунежнасьць Твая ўзьвялічыла мяне.

Ты пашыраеш сігень мой пад імною, і ня хістаюцца шчыкалаткі мае.

Ганяюся за варагамі сваімі, і гублю іх, і не зварачаюся, пакуль ня зьнішчу іх;

І гублю іх, і раню іх, і не ўстаюць, і валяцца пад ногі мае.

Ты паперазуеш мяне сілаю на вайну, прычыняеш, каб праціўнікі мае ўгбаліся пад імною.

А варагоў маіх Ты даў імне патыліцы, ненавідзячых мяне я зьнішчу.

Яны гукалі, але ня было ратаўніка; — да СПАДАРА, але Ён не адказаў ім.

Я расьцер іх, як пыл земны, як балота вулічнае, сьцянюціў іх і расьцягнуў іх.

Ты даў імне ўцячы ад прававаньняў люду з імною; Ты захаваў мяне, каб быць імне галавою народаў; люд, каторага я ня знаў, будзе служыць імне.

Сынове чужаземцаў паддаліся імне, на галасы празь мяне яны слухмяныя імне.

Чужаземцы млеюць а дрыжаць у вагарожах сваіх.

Жыў СПАДАР і дабраславёная скала мая! І ўзьвялічаны Бог, скала спасеньня майго.

БОГ, што даець імне памсьціцца, і зводзе люды пад мяне;

І выводзе мяне ад варагоў маіх! Над паўсталымі супроці мяне Ты ўздымаеш мяне; ад глабаньніка Ты выбавіў мяне.

За гэта я буду выхваляць Цябе, СПАДАРУ, меж народаў, і імені Твайму буду пяяць.

Павялічае выбаўленьні караля Свайго й чыне міласэрдзе памазанцу Свайму Давіду а насеньню ягонаму на векі!»

« 21 глава 23 глава »