Ярэміі 2 глава

Кніга Ярэміі
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

Госпад скіраваў да мяне наступнае слова:

И бысть слово Господне ко мне глаголющее: иди и вопий во ушы Иерусалиму, рекий: сия глаголет Господь:

«Ідзі і крычы ў вушы Ерузаліму, кажучы: гэта кажа Госпад: “Я памятаю цябе, прывабнасць тваёй маладосці і любоў, калі ты была нарачонаю, калі хадзіла ты за Мною па пустыні, у зямлі, якой ніхто не засявае.

помянух милость юности твоея и любовь совершенства твоего, егда последовал еси в пустыни ненасеянней святому израилеву, глаголет Господь.

Святы для Госпада Ізраэль, першыя плады Яго ўраджаю; усе, хто паядалі яго, былі асуджаны; ліха прыходзіла на іх”», — кажа Госпад.

свят израиль Господеви, начаток плодов его: вси поядающии его согрешат, злая приидут на них, рече Господь.

Слухайце слова Госпада, дом Якуба ды ўсе роды дому Ізраэля!

Услышите слово Господне, доме иаковль и вся племена дому израилева.

Гэта кажа Госпад: «Што благога знайшлі ўва Мне бацькі вашы, што аддаліліся ад Мяне, пайшлі следам за марнасцю і самі сталі марнымі?

Сия глаголет Господь: кое обретоша отцы ваши во мне погрешение, яко удалишася от мене и ходиша вслед суетных и осуетишася,

І не пыталіся яны: “Дзе Госпад, Які даў нам выйсці з зямлі Егіпецкай, Які правёў нас праз пустыню, праз зямлю неабжытую і поўную ям, праз зямлю сухую і цёмную, праз зямлю, па якой ніхто не хадзіў і ніводзін чалавек не жыў?”

и не рекоша: где есть Господь, изведый нас от земли египетския, преведый нас по пустыни, по земли необитанней и непроходней, по земли безводней и неплодней, по земли, по нейже не ходил муж никогдаже и не обитал человек тамо?

А Я ўвёў вас у зямлю садоў, каб вы спажывалі плады яе і з яе найлепшае; а вы, увайшоўшы, спаганілі зямлю Маю і спадчыну Маю пераўтварылі ў абрыду.

И введох вас в землю кармил, да снесте плоды его и благая того: и внидосте, и осквернили есте землю мою, и достояние мое поставили есте в мерзость.

Святары не казалі: “Дзе ёсць Госпад?” І заканадаўцы не ведалі Мяне, і пастыры паўсталі супраць Мяне, і прарокі прарочылі на карысць Баала і хадзілі за тым, што не дае дапамогі.

Священницы не рекоша: где есть Господь? и держащии закон не ведеша мя, и пастырие нечествоваша на мя, и пророцы пророчествоваша в ваала и идолом последоваша.

Дзеля таго буду далей спрачацца з вамі, — кажа Госпад. — І з дзецьмі дзяцей вашых буду судзіцца.

Сего ради еще судом претися имам с вами, рече Господь, и с сыны вашими препрюся.

Пайдзіце на астравы кітымскія і паглядзіце ды пашліце ў Кедар і прасачыце старанна, і паглядзіце, ці сталася там штосьці падобнае?

Того ради приидите во островы хеттим и видите, и в кидар послите и разсмотрите прилежно и видите, аще сотворена быша таковая?

Ці народ змяніў сваіх багоў? А яны ж не багі насамрэч! Мой жа народ змяніў сваю славу на тое, што ніяк не дапамагае!

аще премениша языцы боги своя, и тии не суть бози? людие же мои премениша славу свою на то, от негоже не упользуются.

Аслупянейце, нябёсы, дзеля гэтага і палохайцеся звыш меры, — кажа Госпад.

Ужасеся небо о сем и вострепета попремногу зело, глаголет Господь.

Два бо ліхоцці зрабіў народ Мой: пакінулі Мяне, крыніцу жывой вады, каб выкапаць сабе вадаёмы, вадаёмы разбітыя, якія не могуць трымаць вады.

Два бо зла сотвориша людие мои: мене оставиша источника воды живы, и ископаша себе кладенцы сокрушеныя, иже не возмогут воды содержати.

Ці ж Ізраэль ёсць паслугач, ці нявольнік? Чаму ж ён зрабіўся здабычай?

Еда раб есть израиль, или домочадец есть? вскую бысть в пленение?

Над ёй рыкаюць ільвы, выяўляючы голас свой; яны змянілі зямлю яе ў пустыню, а гарады яе спалены, няма каму жыць у іх.

На него рыкаша львове и издаша глас свой, иже поставиша землю его в пустыню, и грады его сожжени суть, еже не обитати в них.

Нават сыны Мемфіса і Тапнэса абголяць табе галаву.

И сынове мемфиса и тафны познаша тя и поругашася тебе.

Ці ж не зрабілася гэта табе за тое, што пакінула ты Госпада, Бога твайго, калі вёў Ён цябе дарогаю?

Не сия ли сотвори тебе то, яко оставил еси мене? глаголет Господь Бог твой.

А цяпер што за патрэба табе хадзіць у Егіпет, каб піць ваду з Ніла? І навошта ходзіш у Асірыю? Каб піць ваду з ракі?

И ныне что тебе и пути египетскому, еже пити воду геонскую? и что тебе и пути ассирийскому, да пиеши воду речную?

Абвінаваціць цябе ліхота твая, і адступніцтва тваё асудзіць цябе. Ведай таму і глядзі, што ліхім і горкім ёсць тое, што ты пакінула Госпада, Бога твайго, ды не маеш у сабе страху перада Мною. — кажа Госпад, Бог Магуццяў. —

Накажет тя отступление твое и злоба твоя обличит тя и увеждь и виждь, яко зло и горько ти есть, еже оставити мя, глаголет Господь Бог твой: и не благоволих от тебе, глаголет Господь Бог твой.

Здаўна зламала ты ярмо тваё, парвала путы твае ды сказала: “Не буду служыць!” На кожным бо ўзгорку высокім і пад кожным дрэвам зялёным ты клалася, як блудніца.

Понеже от века сокрушил еси иго твое и растерзал еси узы твоя и рекл еси: не имам тебе служити, но пойду на всякий холм высокий и под всяким древом лиственным тамо разлиюся в блуде моем.

Я ж пасадзіў цябе як найлепшую вінаградную лазу, як кожнае сапраўднае насенне; дык як жа ты змянілася на парасткі чужой вінаграднай лазы?

Аз же насадих тя виноград плодоносен, весь истинен: како превратился еси в горесть, виноград чуждий?

Нават калі ты памыешся лугам і ўжывеш шмат попелу драўлянага, бруднай застанешся перад абліччам Маім у правіннасці сваёй, — кажа Госпад Бог. —

Аще умыешися нитром и умножиши себе травы борифовы, порочен еси во беззакониих твоих предо мною, рече Господь Бог.

Як жа ты кажаш: “Я не спаганеная, за Баалам я не хадзіла”? Паглядзі на свае паводзіны ў лагчыне, прызнайся, што ты зрабіла, спрытная вярблюдзіца, якая збочвае на шляхах сваіх.

Како речеши: не осквернихся и вслед ваала не ходих? виждь пути твоя на месте многогробищнем и увеждь, что сотворил еси. В вечер глас его рыдаше,

Дзікая асліца, прывыкшы да пустыні, у пажаданні душы сваёй уцягвае паветра; жарсць яе хто стрымае? Усе тыя, хто яе шукаюць, не спрацуюцца, у час месячніцы яе знойдуць яе.

пути своя разшири на воды пустынныя, в похотех души своея ветром ношашеся, предан бысть, кто обратит его? вси ищущии его не утрудятся, во смирении его обрящут его.

Беражы нагу сваю, каб не стала босай, і горла сваё, каб не сасмагла. А ты кажаш: “Надарма, ні за што! Я люблю чужых і пайду за імі!”

Отврати ногу твою от пути стропотна и гортань твой от жажди. И рече: возмужаюся, яко возлюби чуждих и вслед их хождаше.

Як саромеецца злодзей, калі яго зловяць, так пакрыўся сорамам дом Ізраэля, яны і цары іх, князі і святары ды прарокі іх.

Якоже стыд татю, егда ят будет, тако постыдятся сынове израилевы, тии и царие их, и началницы их и священницы их и пророцы их.

Кажуць яны дрэву: “Ты бацька мой”, і каменю: “Ты мяне нарадзіў”. Павярнуліся да Мяне спінаю, а не тварам, але ў час гора свайго просяць: “Падыміся і вызвалі нас!”

Древу рекоша: яко отец мой еси ты: и камени: ты мя родил еси: и обратиша ко мне хребты, а не лица своя: и во время озлобления своего рекут: востани и избави нас.

Дзе багі твае, якіх ты сабе нарабіла? Хай падымуцца яны і вызваляць цябе ў часіну гора твайго; бо якая колькасць гарадоў тваіх, столькі і багоў тваіх сталася, Юда!

И где суть бози твои, яже сотворил еси тебе? да востанут и избавят тя во время озлобления твоего: по числу бо градов твоих быша бози твои, иудо, и по числу путий Иерусалимских жряху ваалу.

Чаму хочаце вы са Мною спрачацца? Усе вы адступіліся ад Мяне, — кажа Госпад. —

Вскую глаголете ко мне? вси вы нечествовасте и вси вы беззаконновасте ко мне, глаголет Господь.

Надарма караў Я сыноў вашых: навукі яны не прынялі. Прарокаў вашых паглынуў меч ваш, быццам леў-спусташальнік.

Всуе поразих чада ваша, наказания не приясте, мечь пояде пророки вашя, аки лев погубляяй, и не убоястеся.

Што вы за пакаленне? Вы бачыце слова Госпада: ці ж Я зрабіўся пустыняй для Ізраэля або зямлёй цемры? Дык чаму народ Мой кажа: “Мы аддзяліліся! Не прыйдзем ужо болей да Цябе!”

Слышите слово Господне, тако глаголет Господь: еда пустыня бых израилю, или земля неплодна? вскую реша людие мои: обладаеми не будем и потом не приидем к тебе?

Ці ж дзяўчына забудзецца пра аздобы свае, а маладая — пра нагрудную стужку? Мой народ, аднак, забыўся пра Мяне ўжо безліч дзён.

Еда забудет невеста красоту свою, и дева мониста персий своих? людие же мои забыша мене дни безчисленны.

Як добра рыхтуеш ты дарогу сваю, каб шукаць кахання! Звыш таго, прывучыла ты дарогі свае да ліхоты!

Что еще добро ухитриши на путех твоих, еже взыскати любве? Не тако: но и ты лукавновала еси, еже осквернити пути твоя,

На фрэнзлях шатаў тваіх — кроў бязвінных і ўбогіх душ, якіх ты не злавіла на зладзействе, але сярод гэтага ўсяго

и в руках твоих обретеся кровь душ (убогих) неповинных: не в ровех обретох их, но во всяцей дубраве.

кажаш ты: “Я не вінаватая, таму гнеў Яго адвярнуўся ад мяне”. Вось жа, Я буду судзіць цябе, бо ты сказала: “Я не зграшыла”.

И рекла еси: неповинна есмь, но да отвратится ярость твоя от мене. Се, аз суждуся с тобою, внегда рещи тебе: не согреших:

Як лёгка ты мяняеш дарогі свае! Дык асаромлена будзеш Егіптам, як асаромлена была ты Асірыяй.

понеже презрела еси зело, еже повторити пути твоя: и от египта постыдишися, якоже постыдена еси от ассура:

І ад яго бо адыдзеш ты, і рукі твае будуць на галаве тваёй, бо Госпад адкінуў тых, на якіх ты спадзявалася, і ты не будзеш мець поспеху з імі».

яко и оттуду изыдеши, и руце твои на главе твоей: яко отрину Господь надеяние твое, и не благопоспешится тебе в нем.

« 1 глава 3 глава »