1 μετα δε το παυϲαϲθαι τον θορυβο̅ προϲκαλεϲαμενοϲ ο παυλοϲ τουϲ μαθηταϲ και παρακαλεϲαϲ αϲπαϲαμενοϲ εξηλθεν πορευεϲθαι ειϲ την μακαιδονιαν
2 διελθων δε τα μερη εκεινα και παρακαλεϲαϲ αυτουϲ λογω πολλω ηλθεν ειϲ την ελλαδα
3 ποιηϲαϲ τε μηναϲ τρειϲ γενομενηϲ επιβουληϲ αυτω υπο τω̅ ιουδαιων μελλοντι αναγεϲθαι ειϲ την ϲυριαν εγενετο γνωμηϲ του υποϲτρεφειν δια μακαιδονιαϲ
4 ϲυνειπετο δε αυτω αχρι τηϲ αϲιαϲ ϲωπατροϲ πυρρου βεροιαιοϲ θεϲϲαλονικεων δε αριϲταρχοϲ και ϲεκου̅δοϲ και γαιοϲ ο δερβαιοϲ και τιμοθεοϲ αϲιανοι δε τυχικοϲ και τροφιμοϲ
5 ουτοι δε προϲελθοντεϲ εμενον ημαϲ εν τρωαδι
6 ημειϲ δε εξεπλευϲαμεν μετα ταϲ ημεραϲ των αζυμων απο φιλιππων και ηλθομεν προϲ αυτουϲ ειϲ την τρωαδα αχρι ημερων πεντε οπου διετριψαμεν ημεραϲ επτα
7 εν δε τη μια των ϲαββατων ϲυνηγμενων ημων κλαϲαι αρτον ο παυλοϲ διελεγετο αυτοιϲ μελλων εξιεναι τη επαυριον παρετεινεν τε τον λογον μεχρι μεϲονυκτιου
8 ηϲαν δε λαμπαδεϲ ικαναι εν τω υπερωω ου ημε̅ ϲυνηγμενοι
9 καθεζομενοϲ δε τιϲ νεανιαϲ ονοματι ευτυχοϲ επι τηϲ θυριδοϲ καταφερομενοϲ υπνω βαθει διαλεγομενου του παυλου επι πλειον κατενεχθειϲ απο του υπνου επεϲεν απο του τριϲτεγου κατω και ηρθη νεκροϲ
10 καταβαϲ δε ο παυλοϲ επεπεϲεν αυτω και ϲυνπεριλαβω̅ ειπεν μη θορυβειϲθε η γαρ ψυχη αυτου εν αυτω εϲτιν
11 αναβαϲ δε και κλαϲαϲ τον αρτον και γευϲαμενοϲ εφ ικανον τε ομειληϲαϲ αχρι αυγηϲ ουτωϲ εξηλθεν
12 ηγαγον δε τον παιδα ζωντα και παρεκληθηϲαν ου μετριωϲ
13 ημειϲ δε προϲελθο̅τεϲ επι το πλοιον ανηχθημε̅ επι την αϲϲον εκειθεν μελλο̅τεϲ αναλαμβανειν τον παυλο̅ ουτωϲ γαρ διατεταγμενοϲ η̅ μελλων αυτοϲ παιζευειν
14 ωϲ δε ϲυνεβαλλεν ημιν ειϲ τη̅ αϲϲον αναλαβοντεϲ αυτον ηλθομεν ειϲ μιτυλινην
15 κακειθεν αποπλευϲαντεϲ τη επιουϲη κατηντηϲαμεν αντικρυϲ χιου τη δε ετερα παρεβαλομε̅ ειϲ ϲαμον τη δε εχομενη ηλθομεν ειϲ μιλητον
16 κεκρικει γαρ ο παυλοϲ παραπλευϲαι την εφεϲον οπωϲ μη γενηται αυτω χρονοτριβηϲαι εν τη αϲια εϲπευδεν γαρ ει δυνατον ειη αυτω την ημεραν τηϲ πεντηκοϲτηϲ γενεϲθαι ειϲ ι̅λ̅η̅μ̅
17 απο δε τηϲ μιλητου πεμψαϲ ειϲ εφεϲον μετεκαλεϲατο τουϲ πρεϲβυτερουϲ τηϲ εκκληϲιαϲ
18 ωϲ δε παρεγενοντο προϲ αυτο̅ ομου οντων αυτων ειπεν αυτοιϲ υμειϲ επιϲταϲθαι απο πρωτηϲ ημεραϲ αφ ηϲ επεβην ειϲ την αϲιαν πωϲ μεθ υμων το̅ παντα χρονον εγενομην
19 δουλευων τω κ̅ω̅ μετα παϲηϲ ταπεινοφροϲυνηϲ και δακρυω̅ και πειραϲμων των ϲυμβαντων μοι εν ταιϲ επιβουλαιϲ των ιουδαιων
20 ωϲ ουδεν υπεϲτειλαμην των ϲυμφεροντω̅ του μη αναγγειλαι υμιν και διδαξαι υμαϲ δημοϲια και κατ οικουϲ
21 διαμαρτυρομενοϲ ιουδαιοιϲ τε και ελληϲιν την ειϲ τον θ̅ν̅ μετανοιαν και πιϲτιν ειϲ τον κ̅ν̅ ημων ι̅ν̅ χ̅ν̅
22 και νυν ιδου δεδεμενοϲ εγω τω π̅ν̅ι̅ πορευομαι ειϲ ι̅λ̅η̅μ̅ τα εν αυτη ϲυναντηϲαντα μοι μη ειδωϲ
23 πλην οτι το π̅ν̅α̅ το αγιον κατα πολιν διεμαρτυρατο μοι λεγον οτι δεϲμα και θλιψειϲ με μενουϲιν
24 αλλ ουδενοϲ λογον εχω ουδε ποιουμαι την ψυχην τιμιαν εμαυτω ωϲ τελειωϲαι τον δρομον μου και την διακονιαν ην ελαβο̅ παρα του κ̅υ̅ ι̅υ̅ διαμαρτυραϲθαι το ευαγγελιον τηϲ χαριτοϲ του θ̅υ̅
25 και νυν ιδου εγω οιδα οτι ουκετι οψεϲθαι το προϲωπον μου υμειϲ παντεϲ εν οιϲ διηλθο̅ κηρυϲϲων την βαϲιλειαν
26 διοτι μαρτυρομαι υμιν εν τη ϲημερον ημερα οτι καθαροϲ εγω απο του αιματοϲ παντων
27 ου γαρ υπεϲτειλαμην του μη αναγγειλαι υμιν παϲαν την βουλην του θ̅υ̅
28 προϲεχετε εαυτοιϲ και παντι τω ποιμνιω εν ω υμαϲ το π̅ν̅α̅ το αγιον εθετο επιϲκοπουϲ ποιμαινειν την εκκληϲιαν του κ̅υ̅ ην περιεποιηϲατο δια του αιματοϲ του ιδιου
29 εγω οιδα οτι ειϲελευϲονται μετα την αφιξιν μου λυκοι βαρειϲ ειϲ υμαϲ μη φειδομενοι του ποιμνιου
30 και εξ υμων αυτων αναϲτηϲονται ανδρεϲ λαλουντεϲ διεϲτραμμενα του αποϲπα̅ τουϲ μαθηταϲ οπιϲω εαυτων
31 διο γρηγορειτε μνημονευοντεϲ οτι τριετιαν νυκταν και ημεραν ουκ επαυϲαμην μετα δακρυων νουθετων ενα εκαϲτον
32 και τα νυν παρατιθεμε υμαϲ τω θ̅ω̅ και τω λογω τηϲ χαριτοϲ αυτου τω δυναμενω οικοδομηϲαι και δουναι την κληρονομιαν αυτου εν τοιϲ ηγιαϲμενοιϲ παϲιν
33 αργυριου η χρυϲιου η ιματιϲμου ουθενοϲ επεθυμηϲα
34 αυτοι οιδατε οτι ταιϲ χριαιϲ μου και τοιϲ ουϲιν μετ εμου υπηρετηϲαν αι χειρεϲ αυται
35 παντα υπεδειξα υμιν οτι ουτωϲ κοπιωνταϲ δει των αϲθενουντων αντιλαμβανεϲθε μνημονευειν {} [78] τω̅ λογων του κ̅υ̅ {ι̅υ̅} [79] οτι αυτοϲ ειπε̅ μακαριον εϲτιν μαλλον διδοναι η λαμβανειν
36 και ταυτα ειπω̅ θειϲ τα γονατα αυτου ϲυν παϲιν αυτοιϲ προϲηυξατο
37 ικανοϲ δε κλαυθμοϲ εγενετο παντων και επιπεϲοντεϲ επι τον τραχηλο̅ του παυλου κατεφιλουν αυτο̅
38 οδυνωμενοι μαλιϲτα επι τω λογω ω ειρηκει οτι ουκετι μελλουϲι̅ το προϲωπον αυτου θεωρειν προεπεμπον δε αυτον ειϲ το πλοιο̅
Примечания:
35 [78] {τε}
35 [79] {}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Деяния апостолов, 20 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.