Выслоўяў 5 глава

Кніга Выслоўяў Саламонавых
Пераклад Чарняўскага 2017 → Синодальный перевод (СВ)

Сыне мой, звярніся да мудрасці маёй і нахілі вуха сваё да разважлівасці маёй,

Сын мой! Внимай мудрости моей и приклони ухо твое к разуму моему,

каб зберагчы думкі і каб вусны твае захавалі настаўленне.

чтобы соблюсти рассудительность и чтобы уста твои сохранили знание.

Бо вусны распусніцы сочацца мёдам, а горла яе больш бліскучае, чым алей;

Ибо мед источают уста чужой жены, и мягче елея речь ее;

а ў рэшце рэшт — яно ў яе горкае, быццам палын, і вострае, быццам двусечны меч.

но последствия от нее горьки, как полынь, остры, как меч обоюдоострый;

Ногі яе сыходзяць да смерці, а крокі яе вядуць да мерцвякоў;

ноги ее нисходят к смерти, стопы ее достигают преисподней.

паколькі не заўважае яна сцежку жыцця, хісткія крокі яе і сама яна не ведае [іх].

Если бы ты захотел постигнуть стезю жизни ее, то пути ее непостоянны, и ты не узнаешь их.

Вось, зараз паслухай, мой сыне, не адступай ад слоў вуснаў маіх.

Итак, дети, слушайте меня и не отступайте от слов уст моих.

Трымай далёка ад яе шлях твой і не падыходзь блізка да дзвярэй дому яе.

Держи дальше от нее путь твой и не подходи близко к дверям дома ее,

Не аддавай гонару свайго чужым і гадоў сваіх — лютаму чалавеку,

чтобы здоровья твоего не отдать другим и лет твоих мучителю;

каб часам з намаганняў тваіх не насычаліся іншыя і каб працы твае не былі ў чужой хаце,

чтобы не насыщались силой твоей чужие и труды твои не были для чужого дома.

а ў рэшце рэшт ты будзеш стагнаць, калі сілы твае і цела тваё будуць растрачаныя,

И ты будешь стонать после, когда плоть твоя и тело твое будут истощены,

і ты скажаш: «Чаму пагрэбаваў я настаўленнем, і сэрца маё адхіліла папрокі,

и скажешь: «Зачем я ненавидел наставление, и сердце мое пренебрегало обличением,

і не пачуў я голасу тых, хто вучыў мяне, і не нахіляў вуха маё да настаўнікаў?

и я не слушал голоса учителей моих, не приклонял уха моего к наставникам моим?

Ледзь не трапіў я ў вялікую бяду сярод сходу і грамадства!»

Едва не впал я во всякое зло среди собрания и общества!»

Пі ваду са свайго вадаёма і тую, што цячэ ў тваёй студні,

Пей воду из твоего водоема и текущую из твоего колодца.

хай не выліваюцца крыніцы твае на двор, а патокі водаў — па вуліцах;

Пусть не разливаются источники твои по улице, потоки вод — по площадям;

валодай імі толькі ты адзін, і хай не будуць саўдзельнікамі тваімі іншыя.

пусть они будут принадлежать тебе одному, а не чужим с тобой.

Хай выток твой будзе дабраславёны, і весяліся з жонкай маладосці тваёй.

Источник твой да будет благословен; и утешайся женою юности твоей,

Яна — лань найпрыгажэйшая і сарна зграбнейшая, прывабнасці яе ап’яняюць цябе ў кожны час, у каханні яе бесперапынна шукай асалоду.

любезной ланью и прекрасной серной: груди ее да упаивают тебя во всякое время, любовью ее услаждайся постоянно.

Нашто, сыне мой, ты спакушаешся чужою і грэешся ў абдымках чужой?

И для чего тебе, сын мой, увлекаться посторонней и обнимать груди чужой?

Бо перад Госпадам — дарогі чалавека і Ён бачыць крокі яго.

Ибо пред очами Господа пути человека, и Он измеряет все стези его.

Бязбожніка захопяць яго ўласныя несправядлівасці, і будзе ўтрыманы ён грахамі сваімі.

Беззаконного уловляют собственные беззакония его, и в узах греха своего он содержится.

Памрэ ён, бо не меў настаўлення, і знікне ў безлічы бязглуздасці сваёй.

Он умирает без наставления и от множества безумия своего теряется.