От Марка 9 глава

Евангелие от Марка святое благовествование
В переводе Лутковского → Пераклад Чарняўскага 2017

 
 

И сказал им: уверяю вас, что некоторые из стоящих здесь со Мною ещё при жизни своей увидят Царство Божье, пришедшее в силе.
 
І казаў ім: «Сапраўды кажу вам: некаторыя, што стаяць тут, не пакаштуюць смерці, перш чым не ўбачаць, як Валадарства Божае прыйшло ў магутнасці».

И вот через шесть дней, взяв с Собою только Петра, Иакова и Иоанна, Иисус поднялся наедине с ними на высокую гору и преобразился пред ними.
 
І праз шэсць дзён Ісус бярэ Пётру, і Якуба, і Яна і вядзе іх адных на высокую гару. І перамяніўся перад імі.

Одежды Его вдруг ярко засияли, словно снег, и стали такими белыми, как никакой человек на земле не в силах отбелить.
 
Адзенне Яго заззяла і стала белым, як снег, як на зямлі бялільшчык выбеліць не зможа.

И увидели они Илию с Моисеем, беседующих с Иисусом.
 
І з’явіўся ім Ілля з Майсеем, і гаварылі з Ісусам.

Петр же, обратясь к Иисусу, сказал: Равви! Как хорошо нам здесь! (Позволь), мы поставим здесь три шалаша: один для Тебя, другой — для Моисея, а третий — для Илии,
 
І, кажучы, гаворыць Пётра Ісусу: «Рабі, добра нам тут быць, зробім тры палаткі: Табе адну, і Майсею адну, і Іллі адну».

ибо не знал, что и сказать, из-за страха, объявшего его.
 
Бо сам не ведаў, што гаворыць, бо надта былі спалоханы.

Вдруг появилось облако и покрыло их, и раздался голос из облака: это Сын Мой возлюбленный, Его слушайте!
 
І з’явілася воблака, засланяючае іх, ды голас выйшаў з воблака: «Гэта Сын Мой улюбёны, Яго слухайце!»

Оглянувшись, они неожиданно увидели, что рядом с ними никого уже нет, кроме одного Иисуса.
 
І яны, зараз жа паглядзеўшы навокал, апрача Ісуса, нікога больш не ўбачылі каля сябе.

И когда они спускались с горы, Он повелел им, чтобы они до тех пор никому не рассказывали о том, что видели, пока Сын Человеческий не воскреснет из мертвых.
 
І, калі яны сыходзілі з гары, загадаў ім Ён, каб нікому не расказвалі, што бачылі, пакуль Сын Чалавечы не ўваскрэсне з мёртвых.

Они же спрашивали друг у друга: что это значит — воскреснуть из мертвых? И запомнили слова Его.
 
І яны стрымалі слова, толькі між сабой разважалі, што гэта значыць: «уваскрэснуць з мёртвых».

А у Него они спросили: почему же книжники и фарисеи говорят, что прежде должен придти Илия?
 
Дык пыталі Ісуса: «Чаму гэта кніжнікі кажуць, што трэба, каб перш прыйшоў Ілля?»

И Он отвечал им: если они говорят, что Илия придет прежде и обратит всех, то разве не написано о Сыне Человеческом, что Он претерпит много страданий и унижений?
 
А Ён гаворыць ім: «Ілля, калі прыйдзе перш, направіць усё; і, як напісана аб Сыне Чалавечым, будзе шмат цярпець, і будзе пагарджаны.

Но говорю вам: Илия уже приходил, и они обошлись с ним так, как сочли нужным, подобно тому, что написано о нём.1
 
Але Я вам кажу: і Ілля прыйшоў, і з ім зрабілі, як хацелі, як аб ім напісана».

Когда же возвратился Он к ученикам, то увидел около них большую толпу и книжников, которые спорили с ними.
 
І, вяртаючыся да вучняў, убачыў вакол іх вялікі натоўп кніжнікаў, што спрачаліся з імі.

А все люди, едва только увидели Его, побежали навстречу, радостно приветствуя Его.
 
І адразу, ўбачыўшы Ісуса, увесь народ здзівіўся і, падбягаючы, вітаў Яго.

И спрашивает Он у книжников: о чём вы спорите с ними?
 
І спытаўся ў іх: «Пра што спрачаецеся між сабой?»

А один человек из толпы отвечает Ему: Учитель! Привел я к Тебе сына своего, одержимого духом нечистым.
 
І нехта з натоўпу адказаў: «Настаўнік, я прывёў да Цябе сына майго, які мае духа нямога.

Где бы дух ни застиг его, повергает его на землю, и он испускает пену, скрежещет зубами и цепенеет. И обратился я к ученикам Твоим, чтобы они изгнали его, но они не смогли изгнать его.
 
І ён, дзе толькі наваліцца на яго, кідае яго, так што пеніцца ён і скрыгоча зубамі свімі ды пруцянее. Дык прасіў я вучняў Тваіх, каб яго выгналі, але яны не змаглі».

Он же сказал им в ответ: о народ, неверующий и развращенный! До каких пор Я буду с вами? До каких пор Мне терпеть вас? Приведите его ко Мне! (Втор 32:5,20)
 
Ён жа, адказваючы ім, кажа: «О род няверны, як доўга буду Я між вамі? Як доўга буду вас цярпець? Прывядзіце яго да Мяне».

И привели его к Нему. Едва увидев Иисуса, дух так сотряс одержимого, что тот упал и стал кататься по земле, испуская пену.
 
І прывялі яго да Яго. І калі ўбачыў Яго, зараз жа дух пачаў ім тузаць ды, кінуўшы на зямлю, качаў яго, выціскаючы пену.

И спросил Он у отца его: давно ли это с ним? И тот ответил: с детства.
 
І запытаўся ў бацькі: «Як даўно яму гэта прычынілася?» А ён сказаў: «Ад дзяцінства;

Уж сколько раз дух бросал его то в огонь, то в воду, чтобы погубить его. Но если Ты можешь хоть сколько-нибудь помочь нам, Господи, то сжалься над нами!
 
і часта кідаў яго нават у агонь і ў ваду, каб яго загубіць, але, калі што можаш, ратуй нас, злітуйся над намі».

Иисус же сказал ему: если ты можешь хоть сколько-нибудь верить, то всё возможно верующему.
 
А Ісус гаворыць яму: «Калі можаш верыць, усё магчыма таму, хто верыць».

И тотчас отец этого отрока воскликнул со слезами: верую! Помоги же моему маловерию!
 
Адразу бацька хлопчыка, плачучы, гаварыў уголас: «Веру, Госпадзе, дапамажы майму недавер’ю».

Увидев, что сбегается народ, Иисус повелел духу нечистому: дух немой и глухой! Я повелеваю тебе: выйди из него и впредь не возвращайся в него!
 
І, калі Ісус убачыў, што збягаецца натоўп людзей, забараніў нячыстаму духу, кажучы яму: «Дух глухі і нямы! Я загадваю табе: выйдзі з яго і больш не ўваходзь у яго».

Возопив и сильно сотрясши одержимого, дух вышел, а отрок застыл, словно мертвый, так что многие говорили: он умер.
 
І той, крычучы і моцна тузаючы ім, выйшаў з яго; і ён зрабіўся як мёртвы, так што многія гаварылі: «Ён памёр».

Но Иисус, взяв его за руку, привел его в чувство, и он поднялся.
 
Ісус жа, узяўшы яго за руку, падняў яго, і ён устаў.

А когда Он вошел в дом, ученики наедине спросили Его: почему мы не в силах были изгнать его?
 
І, калі Ён увайшоў у дом, вучні Яго ўжо адзін на адзін пыталіся ў Яго: «Чаму мы не змаглі яго выгнаць?»

Он же сказал им: сей род ничем иным не может быть изгнан, кроме как молитвою и постом.
 
І Ён сказаў ім: «Гэты род ніяк не можа выйсці, акрамя як праз [пост і] малітву».

Выйдя оттуда, они отправились в Галилею, но Он не хотел, чтобы кто-нибудь узнал об этом,
 
І, выйшаўшы адтуль, праходзілі праз Галілею; і Ён не хацеў, каб хто пра гэта ведаў.

потому что Он, наставляя учеников Своих, говорил им: Сын Человеческий предан будет в руки человеческие, и казнят Его, и через три дня после казни Он воскреснет.
 
Бо навучаў вучняў Сваіх і казаў ім: «Сын Чалавечы будзе выдадзены ў рукі людзей, і яны заб’юць Яго, але, забіты, Ён на трэці дзень ўваскрэсне».

Но они не понимали сказанного, а спросить Его — боялись.
 
Ды яны слоў гэтых не разумелі і баяліся Яго пытацца.

Когда они пришли в Капернаум, то дома Он спросил у них: что это вы обсуждали в пути между собою?
 
І прыбылі ў Кафарнаўм. І, калі былі ў доме, спытаў Ён іх: «Аб чым вы ў дарозе разважалі між сабою?»

Но они молчали, потому что в пути спорили друг с другом о том, кто из них самый главный.
 
Але яны маўчалі, бо ў дарозе спрачаліся між сабой, хто з іх большы.

И, сев, Он подозвал всех двенадцать и говорит им: если кто из вас хочет быть первым, пусть будет последним и слугою всем.
 
І Ісус, сеўшы, паклікаў дванаццаць, і гаворыць ім: «Калі хто хоча быць першым, будзь з усіх апошнім ды ўсіх паслугачом».

И, взяв ребенка, Он поставил его посреди них и, обняв его, сказал им:
 
І, узяўшы дзіця, паставіў яго між імі, і прытуліў яго, і сказаў ім:

кто примет (в сердце) хотя бы одного из таких младенцев во имя Моё, тот Меня примет, а кто Меня принял, тот не Меня принял, но Того, Кто послал Меня.
 
«Калі хто ў імя Маё прыме адно з такіх дзяцей, Мяне прымае, а хто Мяне прыме, той не Мяне прымае, але Таго, Хто Мяне паслаў».

При этом Иоанн сказал Ему: Учитель! Мы встретили человека, который именем Твоим изгоняет бесов, и запретили ему это, потому что он не ходит вместе с нами.
 
Сказаў Яму Ян: «Настаўнік, мы бачылі некага, які ў імя Тваё выганяў дэманаў, які не ходзіць за намі, і мы забаранілі яму, бо ён не ходзіць за намі».

А Иисус сказал: не надо запрещать ему, потому что любой, кто сотворит чудо именем Моим, не сможет уже клеветать на Меня,
 
Ісус жа гаворыць: «Не забараняйце яму, бо ніхто, хто чыніць цуды ў імя Маё, не можа зараз жа блага гаварыць пра Мяне.

ибо кто не против нас, тот за нас.
 
Бо хто не супраць вас, той за вас.

И кто напоит вас хотя бы чашею воды во имя Моё, потому что вы — Христовы, уверяю вас: тот не лишится награды своей.
 
Бо хто падасць вам кубак вады ў імя Маё, таму што вы — Хрыстовы, сапраўды кажу вам: не страціць узнагароды сваёй.

А кто введет в соблазн хотя бы одного из тех немногих, кто верует в Меня, то для него было бы значительно лучше, если бы ему повесили мельничный жернов на шею и бросили в море.
 
А хто згоршыць аднаго з гэтых малых, што вераць у Мяне, такому лепш было б, каб прычапілі жоран млынавы на шыю яго і кінулі ў мора.

И если соблазнит тебя рука твоя, то отруби её; лучше тебе увечному войти в Жизнь, нежели с двумя руками быть ввергнутым в геенну, в огонь неугасимый,
 
І, калі рука твая горшыць цябе, адсячы яе. Бо лепш табе калекаю ўвайсці ў жыццё, чым, маючы абедзве рукі, пайсці ў пекла, у агонь нязгасны,

где червь их не умирает и огонь их не угасает. (Ис 66:24)
 
дзе чарвяк іх не памірае і агонь не згасае.

И если нога твоя соблазнит тебя, то отруби её; лучше тебе хромым войти в Жизнь Вечную, нежели с двумя ногами быть брошенным в геенну, в огонь неугасимый,
 
І калі нага твая згаршае цябе, адсячы яе. Лепш табе кульгаваму ўвайсці ў жыццё, чым, маючы абедзве нагі, быць укінутым у агонь незгасальны,

где червь их не умирает и огонь их не угасает.
 
дзе чарвяк іх не памірае і агонь не згасае.

И если глаз твой соблазнит тебя, то вырви его; лучше тебе одноглазому войти в Царство Божье, нежели с двумя глазами быть брошенным в геенну огненную,
 
І калі вока тваё горшыць цябе, выдзяры яго, бо лепш табе ўвайсці ў Валадарства Божае аднавокім, чым, маючы двое вачэй, быць укінутым у пекла,

где червь их не умирает и огонь их не угасает,
 
дзе чарвяк іх не памірае ды агонь не згасае.

ибо каждый огнем очищается. Каждая жертва солится солью. (Лев 2:13)
 
Бо кожны агнём будзе пасолены, і ўсякая ахвяра соллю пасоліцца.

Соль — хорошая вещь; но если соль станет несоленой, на что она сгодится? Сохраняйте же соль в себе и мир между собою.
 
Соль добрая, а калі соль звятрэе, дык чым яе прысаліць? Майце ў сабе соль і мірна жывіце між сабою».

Примечания:

 
В переводе Лутковского
[9.1] «написано о Нем» — то есть о Сыне Человеческом.
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.