Деяния 23 глава

Деяния апостолов
Русского Библейского Центра → Пераклад Анатоля Клышкi

Обведя взглядом синедрион, Павел сказал: «Мужи братья! Моя жизнь до нынешнего дня проходила с Богом по всей доброй совести».

І Павел, пільна паглядзеўшы на сінедрыён, сказаў: Мужы браты, я з усім добрым сумленнем жыў перад Богам да гэтага дня.

Архиерей Анания приказал караульному ударить Павла по устам.

І першасвятар Ананія загадаў тым, хто стаялі пры ім, біць яго па вуснах.

На это Павел сказал ему: «Тебя, многоликого, будет бить Бог. Ты сел судить меня по Закону, а как же вопреки Закону велишь меня бить?».

Тады Павел сказаў яму: Цябе будзе біць Бог, сцяна пабеленая! І ты сядзіш, каб судзіць мяне паводле закона, і, насуперак закона, загадваеш, каб мяне білі?

Люди из караула говорят: «Ты кого поносишь? Божьего архиерея!».

Тыя ж, што стаялі пры ім, сказалі: Першасвятара Божага лаеш?

Павел отвечал: «Я не понял, братья, что он архиерей. Написано: “Имущего власть над народом твоим не хули”».

І сказаў Павел: Я не ведаў, браты, што ён першасвятар; бо напісана: «Пра начальніка твайго народа не кажы дрэнна».

Вспомнив, что одни в синедрионе — саддукеи, другие — фарисеи, Павел крикнул: «Мужи братья! Я фарисей, сын фарисея. Судят меня за неоставление надежды на воскресение мертвых».

І Павел, уведаўшы, што тут адна частка з фарысеяў, а другая з садукеяў, усклікнуў у сінедрыёне: Мужы браты, я фарысей, сын фарысеяў; за надзею і за ўваскрэсенне мёртвых судзяць [мяне].

Эти слова напомнили фарисеям и саддукеям об их разногласиях. Собрание заспорило.

І, калі ён сказаў гэта, узнік разлад паміж фарысеямі і садукеямі і ўсё мноства іх падзялілася.

Саддукеи утверждают, что нет воскресения, нет ни ангела, ни духа. Фарисеи же все это признают.

Бо садукеі кажуць, што няма ні ўваскрэсення, ні Анёла, ні духа; а фарысеі прызнаюць і тое і другое.

Поднялся крик. С фарисейской стороны в спор вступили книжники. Они говорили: «Ничего зловредного в этом человеке мы не находим. Что если и впрямь с ним говорил дух или ангел?».

Усчаўся вялікі крык і, устаўшы, некаторыя з кніжнікаў фарысейскага боку, моцна спрачаліся, кажучы: Нічога дрэннага мы не знаходзім у гэтым чалавеку. А калі з ім гаварыў дух альбо Анёл? [Не будзем змагацца з Богам].

Спор все разгорался. Командир когорты, опасаясь, что Павла просто растерзают, приказал солдатам вмешаться, отобрать у них Павла и отвести в крепость.

Калі ж дайшло да вялікага ўзбурэння, тысячаначальнік, спалохаўшыся, як бы яны не разарвалі Паўла, загадаў атраду воінаў спусціцца і выхапіць яго між іх, і весці ў крэпасць.

Той ночью Павлу явился Господь и сказал: «Не падай духом, Павел. Ты был Мне свидетелем в Иерусалиме, а теперь пойдешь свидетелем в Рим».

А наступнай ночы Госпад, стаўшы каля яго, сказаў: Будзь мужны, [Паўле]! Бо як ты цвёрда сведчыў пра Мяне ў Іерусаліме, так табе трэба сведчыць і ў Рыме.

С наступлением дня иудеи учинили сговор, поклялись ни есть ни пить, покуда не убьют Павла.

А калі настаў дзень, іудзеі зрабілі зборышча і заклялі сябе, сказаўшы, што не будуць ні есці, ні піць, пакуль не заб’юць Паўла.

Было сорок, а то и больше, участников этого сговора.

І было больш за сорак тых, хто ўчынілі гэтую змову.

Они пришли к первосвященникам и старейшинам и говорят: «Мы по клятвенному обещанию теперь ничего в рот не берем, покуда не убьем Павла.

Яны, прыйшоўшы да першасвятароў і старэйшынаў, сказалі: Мы закляліся клятваю нічога не есці, пакуль не заб’ем Паўла.

Отправьте от себя и от синедриона прошение командиру когорты, чтобы завтра он привел его к вам, якобы для более тщательного разбора обстоятельств, а мы изловчимся убить его по дороге».

Дык цяпер вы разам з сінедрыёнам аб’явіце тысячаначальніку, каб ён [заўтра] прывёў яго да вас, нібы вы збіраецеся больш дакладна разгледзець яго справу, а мы, перш чым ён наблізіцца, гатовы забіць яго.

Сын Павловой сестры узнал о засаде, пришел к Павлу в крепость и это все ему рассказал.

Але сын Паўлавай сястры, пачуўшы пра засаду, прыйшоў і, увайшоўшы ў крэпасць, паведаміў Паўлу.

Павел окликнул центуриона и сказал: «Отведи этого паренька к командиру когорты. У него есть к нему дело».

І Павел, паклікаўшы аднаго з сотнікаў, сказаў: Адвядзі гэтага юнака да тысячаначальніка, бо ён мае штосьці яму паведаміць.

Тот привел его к командиру когорты и говорит: «Узник Павел позвал меня и попросил отвести к тебе этого паренька: ему, мол, нужно поговорить с тобой о каком-то деле».

Той, узяўшы яго, прывёў да тысячаначальніка і кажа: Вязень Павел, паклікаўшы мяне, папрасіў прывесці да цябе гэтага юнака, які мае штосьці сказаць табе.

Командир когорты отвел его за локоть в сторону и сказал: «Ну так какое у тебя ко мне дело?».

І тысячаначальнік, узяўшы яго за руку і, адвёўшы ўбок, спытаўся: Што такое ты маеш паведаміць мне?

Тот ответил: «Иудеи сговорились просить тебя привести завтра Павла в синедрион, якобы для более тщательного выяснения обстоятельств.

І ён сказаў: Іудзеі змовіліся папрасіць цябе, каб заўтра ты прывёў Паўла ў сінедрыён, нібы яны збіраюцца больш дакладна даведацца пра яго.

Ты им не верь. Ему готовится засада. Сорок, а то и больше, человек поклялись ни есть ни пить, покуда его не убьют. У них уже все и готово, они только ждут, когда ты дашь добро».

Дык ты не давай ім пераканаць сябе, бо на яго робяць засаду больш за сорак чалавек з іх, якія пакляліся ні есці, ні піць, пакуль не заб’юць яго; і яны цяпер гатовы, чакаючы ад цябе распараджэння.

Приказав «никому не заикаться о нашем с тобой разговоре», командир когорты отпустил юношу,

Тады тысячаначальнік адпусціў юнака, загадаўшы: Нікому не кажы, што ты мне даў знаць пра гэта.

Позвал двух центурионов и сказал им: «Сегодня вечером к девятому часу подготовьте на предмет перехода в Кесарию две сотни солдат, семьдесят всадников и две сотни стрелков.

І, паклікаўшы двух сотнікаў, ён сказаў: Падрыхтуйце дзвесце воінаў, каб ішлі ў Кесарыю, седзесят коннікаў і дзвесце дзіднікаў на тры гадзіны ночы;

Павла в лучшем виде верхом доставьте к прокуратору Феликсу».

і даць верхавую жывёлу, каб пасадзіць Паўла і бяспечна давесці яго да намесніка Фелікса.

И написал письмо такого содержания:

І напісаў ліст такога зместу:

«Клавдий Лисий — его превосходительству прокуратору Феликсу: приветствую тебя!

«Клаўдзій Лісій — высокашаноўнаму намесніку Феліксу — радавацца.

Этого человека схватили и намеревались убить иудеи. Я пришел с солдатами, узнал, что он римский гражданин, и спас его.

Гэтага чалавека, якога іудзеі схапілі і збіраліся забіць, я, прыйшоўшы з атрадам воінаў, выбавіў, калі даведаўся, што ён рымскі грамадзянін.

Желая затем понять, в чем он обвиняется, я привел его в их синедрион.

І, хочучы даведацца прычыну, з-за якой яны абвінавачваюць яго, я прывёў [яго] ў іх сінедрыён

Выяснилось, что обвинение касается лишь вопросов толкования их Закона. Для смертного приговора или тюремного заключения нет достаточных оснований.

і выявіў, што яго абвінавачваюць у спрэчных пытаннях іх закона, але ён не абвінавачваецца ні ў якім злачынстве, вартым смерці ці ланцугоў.

Мне донесли, что на него готовится покушение, и я в срочном порядке отправляю его к тебе. Его обвинителям я тоже велел изложить перед тобой свои доводы».

А калі мне данеслі, што супроць гэтага чалавека існуе змова, я зараз жа адаслаў яго да цябе, загадаўшы і абвінаваўцам казаць супроць яго перад табою. [Бывай здаровы]».

Выполняя приказание, солдаты ночью доставили Павла в Антипатриду.

Воіны ж, як ім было загадана, узяўшы Паўла, прывялі яго ўночы ў Антыпатрыду.

На следующий день они вернулись в крепость. Дальше его сопровождали верховые.

І назаўтра, дазволіўшы коннікам ісці з ім, вярнуліся ў крэпасць.

Придя в Кесарию, вручили прокуратору письмо. И передали ему Павла.

Тыя, прыйшоўшы ў Кесарыю і аддаўшы ліст намесніку, паставілі перад ім і Паўла.

Прокуратор прочитал письмо, спросил Павла, из каких он мест, и узнав, что из Киликии,

І ён, прачытаўшы, спытаўся, з якой ён правінцыі і, даведаўшыся, што з Кілікіі,

Сказал: «Я выслушаю тебя с прибытием обвинителей» — и приказал держать его под стражей в претории Ирода.

сказаў: Я выслухаю цябе, калі прыйдуць і твае абвінаваўцы. — І загадаў, каб яго ахоўвалі ў Ірадавай прэторыі.

« 22 глава 24 глава »