Деяния 16 глава

Деяния апостолов
Русского Библейского Центра → Пераклад Яна Станкевіча

 
 

Павел пришел в Дербу, из Дербы — в Листру. В Листре был ученик по имени Тимофей, сын верующей иудейки и эллина.
 
І зышоў ён да Дэрвы а Лістры. І вось, быў там адзін вучанік, імям Цімох, сын Жыдзіцы верніцы, але бацька Грэк;

О нем были самые добрые отзывы от братьев в Листре и Иконии.
 
Празь яго сьветчылі браты ў Лістры а Іконі.

Павел пожелал взять его с собой и в угоду тамошним иудеям обрезал: все знали, что его отец эллин.
 
Паўла зычыў, каб ён ішоў ізь ім; і ўзяўшы, абрэзаў яго дзеля Жыдоў, што былі ў тых месцах, бо ўсі ведалі, што бацька ягоны быў Грэк.

Обходя города, они призывали церкви держаться требований, утвержденных апостолами и пресвитерами в Иерусалиме.
 
А як яны праходзілі па местах, перадавалі ім заховаваць пастановы, прызначаныя апосталамі а старшымі ў Ерузаліме.

Церкви укреплялись верой, с каждым днем их становилось все больше.
 
Дык цэрквы мацніліся ў веры і што дня павялічаліся лікам.

Они пересекли Фригию и Галатийский край, и не было им от Святого Духа позволения проповедовать Слово в Азии.
 
Як прайшлі Фрыгу а Ґаляцкі край, забараніў ім Дух Сьвяты казаць слова ўв Азі.

Дойдя до Мисии, они направились было в Вифинию, но Дух Иисуса их не пустил.
 
Зышоўшы да Місі, прабавалі йсьці да Віфіні, але Дух Ісусаў не дазволіў ім.

Тогда через Мисию они спустились к Троаде.
 
Мінуўшы ж Місю, зышлі да Троады.

Ночью Павлу было видение. Пришел македонец и просит: «Нам в Македонии нужна твоя помощь. Приходи».
 
І зьявілася відзень Паўлу ночы: стаў адзін Македанянін, молячы яго й кажучы: «Перайшоўшы да Македоні, памажы нам».

После этого видения мы тут же отправились в Македонию. Не было никаких сомнений, что Сам Бог призывает нас возвестить там евангелие.
 
І як ён відзеў відзень, зараз мы сілаваліся йсьці да Македоні, зрабіўшы вывад, што Бог пагукаў нас абяшчаць там дабравесьць.

Отплыв из Троады, мы прямиком прибыли в Самофракию, а на следующий день — в Неаполь.
 
Дык, адплыўшы ад Троады, проста прыбылі да Самотракі, а назаўтрае да Неаполю,

Оттуда — в Филиппы, колонию римлян и центр той части Македонии. Здесь мы пробыли несколько дней.
 
Скуль жа да Піліпаў, каторае першае места гэтае часьці Македоні, колёня. І заставаліся ў гэтым месьце колькі дзён.

В субботу мы отправились за город к реке, где, судя по всему, было место молитвы. Мы подсели в кружок женщин и заговорили с ними.
 
У сыботні ж дзень вышлі за браму да ракі, ідзе бываў звычай маліцца; і, сеўшы, гукалі жанкам, што былі зьбершыся.

Нас с интересом слушала одна женщина из Фиатиры, по имени Лидия, торговка пурпурной тканью, почитавшая Бога. Господь помог ей близко к сердцу принять слова Павла.
 
І адна жонка, імям Ліда, зь места Тыятыра, прадаўніца шкарлату, што сьціла Бога, слухала; і Спадар адчыніў сэрца ёй уважаць, што казаў Паўла.

Она крестилась вместе со своими домочадцами и потом стала просить: «Если вы считаете меня верной Господу, располагайтесь у меня и живите». И уговорила нас.
 
Як жа яна ахрысьцілася а хатнія ейныя, яна прасіла, кажучы: «Калі вы ўважалі мяне за верную Спадару, увыйдзіце ў дом мой і пабудзьце». І яна прынучыла нас.

Как-то раз по дороге к месту молитвы к нам пристала одна челядинка, одержимая духом. Она умела предсказывать судьбу, что приносило ее хозяевам приличный доход.
 
І прыгадзілася, як мы йшлі да месца малітвы, што стрэлася нам адна дзеўка, каторая мела духа вешчаваньня; яна давала гаспадаром сваім шмат прыбытку вешчаваньням.

Женщина ходила за Павлом и кричала нам в спину: «Эти люди — рабы Бога Всевышнего. Они возвещают вам Путь спасения».
 
Яна, ідучы за Паўлам а намі, крычэла, кажучы: «Гэтыя людзі слугі Навышняга Бога, каторыя абяшчаюць нам дарогу спасеньня».

Так продолжалось изо дня в день. Наконец, Павел не выдержал, повернулся к духу и сказал: «Именем Иисуса Христа повелеваю тебе: вон из нее!» — и тот сразу убрался.
 
А гэта яна рабіла шмат дзён. Паўла ж, парушыўшыся, абярнуўся й сказаў духу: «Імям Ісуса Хрыста расказую табе выйсьці зь яе». І вышаў тае ж гадзіны.

Хозяева челядинки поняли, что прежних видов на доход у них больше нет. Они схватили Павла и Силу и поволокли на площадь к судебным властям.
 
І бачачы гаспадары ейныя, што шчэзла надзея прыбытку іхнага, нялі Паўлу а Сілу і пацягнулі на рынак да ўраднікаў.

Привели к преторам и говорят: «Эти иудеи будоражат наш город,
 
І, прывёўшы іх да прэтораў, сказалі: «Гэтыя людзі, будучы Жыдамі, парушаюць места нашае

Навязывают людям обычаи, которые нам, римлянам, нельзя ни перенимать, ни соблюдать».
 
І агалашаюць звычаі, каторых мы Рымляне ня маем права прыймаць або паўніць.

Толпа тоже ополчилась на них. Преторы приказали раздеть их и бить батогами.
 
І груд таксама паўстаў на іх; і прэторы, зьняўшы зь іх адзецьце, далі загаду сьцёбаць.

И дали им батогов изрядно, а затем бросили в тюрьму и приказали тюремщику стеречь со всей строгостью.
 
І, даўшы ім шмат вытняў, укінулі ў вязьніцу, расказаўшы вязьнічнаму вартаўніку моцна сьцерагчы іх;

Выполняя распоряжение, тот отвел апостолов во внутреннюю тюрьму и забил им ноги в колодки.
 
Каторы, адзяржаўшы такое расказаньне, укінуў іх у нутраную вязьніцу і ногі іхныя замкнуў у калодкі.

Время шло к полуночи. Павел и Сила молились и пели Божьи псалмы. Узники слушали.
 
І а поўначы Паўла а Сіла, молячыся, хвалілі Бога пяцьцём, і вязьні слухалі іх.

Вдруг началось сильное землетрясение. Сдвинулось основание тюрьмы, сразу распахнулись все двери и рассыпались цепи на узниках.
 
І разам было вялікае траееньне зямлі, ажно поды вязьніцы затрэсьліся, і ўсі дзьверы якга рашчыніліся, і путы ўсіх распуталіся.

Тюремщик проснулся и увидел открытые двери. Он выхватил меч и хотел наложить на себя руки, подумал, что узники разбежались.
 
А вартаўнік, прачхнуўшыся й абачыўшы, што дзьверы вязьніцы рашчыненыя, агаліў меч і вось, вось, гатоў быў забіцца, думаючы, што вязьні ўцяклі.

Но когда Павел закричал во весь голос: «Погоди убивать себя. Мы все здесь!» —
 
Але Паўла выгукнуў вялікім голасам, кажучы: «Не рабі сабе ніякага ліха, бо ўсі мы тут!»

Он потребовал огня, прибежал к Павлу и Силе и, трясясь, пал им в ноги.
 
І, папрасіўшы сьветла, ён убег і, калоцячыся, паў перад Паўлам а Сілаю.

Выведя их наружу, он сказал: «Судари мои! Что мне сделать, чтобы спастись?».
 
І, вывеўшы іх вонкі, сказаў: «Спадарове, што імне належа рабіць, каб спасьціся?»

Они ответили: «Верь в Господа Иисуса — спасешь и себя, и весь свой дом» —
 
Яны ж сказалі: «Вер у Спадара Ісуса, і спасешся ты а дом твой».

И Слово Господне растолковали и ему самому, и всем его домочадцам.
 
І гукалі яму слова Спадарова і ўсім, што былі ў доме ягоным.

В тот ночной час он не отпускал их от себя, омыл им раны и вместе со всей семьей тогда же принял крещение.
 
І ўзяў іх тае ж гадзіны ночы, і абмыў раны іхныя, і без адвалокі хрысьціўся ён і ўсі ягоныя.

Он привел их к себе домой и выставил угощение. Все в доме радовались, все поверили в Бога.
 
І, прывёўшы іх да дому свайго, заслаў стол і цешыўся з усім домам сваім, што ўверыў у Бога.

С наступлением дня преторы послали судебных исполнителей сказать: «Отпусти их».
 
Як разаднела, прэторы паслалі паслугачых сказаць: «Выпусьці гэных людзёў».

Тюремщик пришел с этой новостью к Павлу: «Преторы велели вас отпустить. Стало быть, выходите и ступайте с миром».
 
Вартаўнік жа паведаміў гэтыя словы Паўлу: «Прэторы прыслалі, каб вы былі вывальнены; дык выйдзіце цяпер і йдзіце ў супакою».

Но Павел сказал: «Римских граждан без суда на площади бить и бросать в тюрьму, а теперь без огласки отпускать?! Не будет этого! Пусть придут и сами нас освободят».
 
Але Паўла сказаў ім: «Нас, Рымлян, незасуджаных прынародна білі і ўкінулі нас у вязьніцу, а цяпер тойма? Не, няхай самы прыйдуць і вывядуць нас».

Преторы, которые узнали об этих словах Павла от судебных исполнителей, перепугались, что так вышло с римскими гражданами.
 
Паслугачыя паведамілі гэтыя словы прэторам, і тыя спалохаліся, як пачулі, што яны Рымляне.

Они пришли с извинениями, освободили их, но просили уйти из города.
 
І, прышоўшы, малілі, і, вывеўшы, прасілі выйсьці зь места.

Из тюрьмы Павел и Сила вернулись к Лидии. Они повидались с братьями, снабдили их наставлениями и ушли.
 
Вышаўшы зь вязьніцы, яны прышлі да Ліды, і, абачыўшы братоў, дамянілі ім, і адышлі.



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.