1 μετα ταυτα απηλθεν ο ι̅ϲ̅ περα̅ τηϲ θαλαϲϲηϲ τηϲ γαλιλαιαϲ τηϲ τιβεριαδοϲ
2 και ηκολουθει αυτω οχλοϲ πολυϲ οτι εθεωρων τα ϲημεια α εποιει επι των αϲθενουντων
3 ανηλθεν δε ειϲ το οροϲ ο ι̅ϲ̅ και εκει εκαθητο μετα των μαθητων αυτου
4 ην δε εγγυϲ το παϲχα η εορτη των ιουδαιω̅
5 επαραϲ ουν τουϲ οφθαλμουϲ ο ι̅ϲ̅ και θεαϲαμενοϲ οτι πολυϲ οχλοϲ ερχεται προϲ αυτον λεγει προϲ τον φιλιππον ποθεν αγοραϲωμεν αρτουϲ ινα φαγωϲιν ουτοι
6 τουτο δε ελεγεν πειραζων αυτον αυτοϲ γαρ ηδει τι εμελλεν ποιειν
7 απεκριθη αυτω φιλιπποϲ διακοϲιων δηναριων αρτοι ουκ αρκουϲιν αυτοιϲ ινα εκαϲτοϲ βραχυ τι λαβη
8 λεγει αυτω ειϲ εκ των μαθητων αυτου ανδρεαϲ ο αδελφοϲ ϲιμωνοϲ πετρου
9 εϲτιν παιδαριον ε̅ ωδε οϲ εχει πεντε αρτουϲ κριθινουϲ και δυο οψαρια αλλα ταυτα τι εϲτιν ειϲ τοϲουτουϲ
10 ειπεν δε ο ι̅ϲ̅ ποιηϲατε τουϲ α̅ν̅ο̅υ̅ϲ̅ αναπεϲειν ην δε πολυϲ χορτοϲ εν τω τοπω ανεπεϲαν ουν οι α̅ν̅ο̅ι̅ ανδρεϲ τον αριθμον ωϲει πεντακιϲχειλιοι
11 ελαβεν ουν τουϲ αρτουϲ ο ι̅ϲ̅ και ευχαριϲτηϲαϲ διεδωκεν τοιϲ ανακειμενοιϲ ομοιωϲ και εκ των οψαριων οϲον ηθελον
12 ωϲ δε ενεπληϲθηϲαν λεγει τοιϲ μαθηταιϲ αυτου ϲυναγαγετε τα περιϲϲευϲαντα κλαϲματα ινα μη τι απολητε
13 ϲυνηγαγον ουν και εγεμιϲαν δωδεκα κοφινουϲ κλαϲματων εκ των πεντε αρτων των κριθινων α επεριϲϲευϲεν τοιϲ βεβρωκοϲιν
14 οι ουν α̅ν̅ο̅ι̅ ιδοντεϲ ο εποιηϲεν ϲημειον ο ι̅ϲ̅ ελεγον οτι ουτοϲ εϲτιν αληθωϲ ο προφητηϲ ο ερχομενοϲ ειϲ τον κοϲμον
15 ι̅ϲ̅ ουν γνουϲ οτι μελλουϲιν ερχεϲθαι και αρπαζειν αυτον ινα ποιηϲωϲιν βαϲιλεα ανεχωρηϲεν παλιν ειϲ το οροϲ αυτοϲ μονοϲ
16 ωϲ δε οψια εγενετο κατεβηϲα̅ οι μαθηται αυτου επι την θαλαϲϲαν
17 και αναβαντεϲ ειϲ το πλοιον ηρχοντο περαν τηϲ θαλαϲϲηϲ ειϲ καπερναουμ και ϲκοτια ηδη εγεγονει και ουκ εληλυθει προϲ αυτουϲ ο ι̅ϲ̅
18 η τε θαλαϲϲα ανεμου μεγαλου πνεοντοϲ διηγειρετο
19 εληλακοτεϲ ουν ωϲει ϲταδιουϲ εικοϲι πεντε η τριακοντα θεωρουϲιν τον ι̅ν̅ περιπατουντα επι τηϲ θαλαϲϲηϲ και εγγυϲ του πλοιου γεινομενον και εφοβηθηϲαν
20 ο δε λεγει αυτοιϲ εγω ειμι μη φοβειϲθε
21 ηθελον ουν λαβει̅ αυτον ειϲ το πλοιον και ευθεωϲ εγενετο το πλοιον επι τηϲ γηϲ ειϲ ην υπηγον
22 τη επαυριον ο οχλοϲ ο εϲτηκωϲ περαν τηϲ θαλαϲϲηϲ ειδον οτι πλοιαριον αλλο ουκ ην εκει ει μη εν και οτι ου ϲυνειϲηλθεν ο ι̅ϲ̅ τοιϲ μαθηταιϲ αυτου ο ι̅ϲ̅ ειϲ το πλοιο̅ αλλα μονοι οι μαθηται αυτου απηλθον
23 αλλα δε ηλθεν πλοιαρια εκ τιβεριαδοϲ εγγυϲ του τοπου οπου εφαγον τον αρτον ευχαριϲτηϲαντοϲ του κ̅υ̅
24 οτε ουν ιδεν ο οχλοϲ οτι ι̅ϲ̅ ουκ εϲτιν εκει ουδε οι μαθηται αυτου ενεβηϲαν αυτοι ειϲ τα πλοια και ηλθον ειϲ καπερναουμ ζητουντεϲ τον ι̅ν̅
25 και ευροντεϲ αυτον περαν τηϲ θαλαϲϲηϲ ειπον αυτω ραββι ποτε ωδε γεγοναϲ
26 απεκριθη αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν ζητειτε με ουχ οτι ιδετε ϲημεια αλλ οτι εφαγετε εκ των αρτων και εχορταϲθητε
27 εργαζεϲθε μη την βρωϲι̅ την απολλυμενην αλλα τη̅ βρωϲιν την μενουϲαν ειϲ ζωην αιωνιον ην ο υιοϲ του α̅ν̅ο̅υ̅ υμιν δωϲει τουτον γαρ ο π̅η̅ρ̅ εϲφραγιϲεν ο θ̅ϲ̅
28 ειπον προϲ αυτον τι ποιωμε̅ ινα εργαζωμεθα τα εργα του θ̅υ̅
29 απεκριθη ο ι̅ϲ̅ και ειπεν αυτοιϲ τουτο εϲτιν το εργον του θ̅υ̅ ινα πιϲτευητε ειϲ ον απεϲτειλεν εκεινοϲ
30 ειπον ουν αυτω τι ουν ποιειϲ ϲυ ϲημειον ινα ιδωμεν και πιϲτευϲωμεν ϲοι τι εργαζη
31 οι π̅ρ̅ε̅ϲ̅ ημων το μαννα εφαγο̅ εν τη ερημω καθωϲ εϲτιν γεγραμμενον αρτον εκ του ο̅υ̅ν̅ο̅υ̅ εδωκεν αυτοιϲ φαγει̅
32 ειπεν ουν αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ αμην αμην λεγω υμιν ου μωϲηϲ δεδωκεν υμιν τον αρτον εκ του ο̅υ̅ν̅ο̅υ̅ αλλ ο π̅η̅ρ̅ μου διδωϲιν υμιν τον αρτον εκ του ο̅υ̅ν̅ο̅υ̅ τον αληθινο̅
33 ο γαρ αρτοϲ του θ̅υ̅ εϲτιν ο καταβαινων εκ του ο̅υ̅ν̅ο̅υ̅ και διδουϲ ζωην τω κοϲμω
34 ειπον ουν προϲ αυτον κ̅ε̅ πα̅τοτε δοϲ ημιν τον αρτον τουτον
35 ειπεν δε αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ εγω ειμι ο αρτοϲ τηϲ ζωηϲ ο ερχομενοϲ προϲ με ου μη πειναϲη και ο πιϲτευων ειϲ εμε ου μη διψηϲει πωποτε
36 αλλ ειπον υμιν οτι και εωρακατε και ου πιϲτευεται μοι
37 παν ο διδωϲιν μοι ο π̅η̅ρ̅ προϲ εμε ηξει και τον ερχομενον προϲ με ου μη εκβαλω εξω
38 οτι καταβεβηκα απο του ο̅υ̅ν̅ο̅υ̅ ουχ ινα ποιω το θελημα το εμο̅ αλλα το θελημα του πεμψαντοϲ με
39 τουτο δε εϲτιν το θελημα του πεμψαντοϲ με ινα παν ο δεδωκεν μοι μη απολεϲω εξ αυτου αλλα αναϲτηϲω αυτο εν τη εϲχατη ημερα
40 τουτο γαρ εϲτιν το θελημα του πεμψα̅τοϲ με ινα παϲ ο θεωρων το̅ υιον και πιϲτευων ειϲ αυτο̅ εχη ζωην αιωνιον και αναϲτηϲω αυτον εν τη εϲχατη ημερα
41 εγογγυζον ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ειπεν εγω ειμι ο αρτοϲ ο καταβαϲ εκ του ο̅υ̅ν̅ο̅υ̅
42 και ελεγον ουχ ουτοϲ εϲτιν ι̅ϲ̅ ο υιοϲ ιωϲηφ ου ημειϲ οιδαμεν τον π̅ρ̅α̅ και την μ̅ρ̅α̅ πωϲ ουν λεγει ουτοϲ οτι εκ του ο̅υ̅ν̅ο̅υ̅ καταβεβηκα
43 απεκριθη ουν ο ι̅ϲ̅ και ειπεν αυτοιϲ μη γογγυζεται μετ αλληλων
44 ουδειϲ δυναται ελθειν προϲ με εαν μη ο πεμψαϲ με ελκυϲη αυτον και εγω αναϲτηϲω αυτον εν τη εϲχατη ημερα
45 εϲτιν γεγραμμενον εν τοιϲ προφηταιϲ και εϲονται πα̅τεϲ διδακτοι θ̅υ̅ παϲ ουν ο ακουϲαϲ παρα του π̅ρ̅ϲ̅ και μαθων την αληθειαν ερχεται προϲ με
46 ουχ οτι τον π̅ρ̅α̅ τιϲ εωρακεν ει μη ο ων παρα του θ̅υ̅ ουτοϲ εωρακεν τον π̅ρ̅α̅
47 αμην αμην λεγω υμιν ο πιϲτευων ειϲ εμε εχει ζωην αιωνιον
48 εγω ειμι ο αρτοϲ τηϲ ζωηϲ
49 οι π̅ρ̅ε̅ϲ̅ υμων εφαγο̅ το μαννα εν τη ερημω και απεθανον
50 ουτοϲ εϲτιν ο αρτοϲ ο εκ του ο̅υ̅ν̅ο̅υ̅ καταβαινων [отсутствует]
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Иоанна, 6 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.