Да Рымлянаў 3 глава

Пасланне да Рымлянаў
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская на русском

У чым жа перавага юдэяў, ці якая карысць ад абразання?

Что убо лишшее иудею? или кая польза обрезания?

Вялікая ва ўсіх адносінах. Перадусім у тым, што ім давераны словы Бога.

Много, по всякому образу: первее бо, яко вверена быша им словеса Божия.

Бо калі некаторыя і сталіся нявернымі, то ці іхняе нявер’е знішчыць Божую вернасць?

Что бо, аще не вероваша нецыи? еда (убо) неверствие их веру Божию упразднит?

Канешне, не! Бог праўдзівы, а кожны чалавек ілжывы, як напісана: «Каб ты апраўдаўся ў словах Тваіх і перамог, калі будзеш асуджаны».

Да не будет: да будет же Бог истинен, всяк же человек ложь, якоже есть писано: яко да оправдишися во словесех твоих, и победиши, внегда судити ти.

Калі ж нашая несправядлівасць адкрывае Божую справядлівасць, дык што скажам? Ці ж Бог, — кажучы па-чалавечы, — несправядлівы, калі гневаецца?

Аще ли неправда наша Божию правду составляет, что речем? еда ли неправеден Бог наносяй гнев? по человеку глаголю.

Канешне, не! Бо як жа можа Бог асудзіць свет?

Да не будет: понеже како судити имать Бог миру?

Калі ж праўда Бога праз мой падман узрастае на Яго славу, за што ж яшчэ мяне судзяць, як грэшніка?

Аще бо истина Божия в моей лжи избыточествова в славу его, что еще и аз яко грешник осуждаюся,

І ці не рабіць нам дрэннае, каб вышла дабро, як некаторыя абгаворваюць нас і кажуць, быццам мы гэтак вучым? Такіх чакае справядлівы прысуд.

И не якоже хулимся, и якоже глаголют нецыи нас глаголати, яко сотворим злая, да приидут благая: ихже суд праведен есть.

Дык што ж? Ці маем перавагу? Зусім не, бо мы ўжо сцвердзілі, што і юдэі, і грэкі — усе пад грахом,

Что убо, преимеем ли? Никакоже: предукорихом бо иудеи же и еллины вся под грехом быти,

як напісана: «Няма ніводнага справядлівага,

якоже есть писано. Яко несть праведен никтоже:

няма разумнага, няма таго, хто шукаў бы Бога.

несть разумеваяи, и несть взыскаяй Бога:

Усе заблукалі, усе разам сталі нягоднымі; няма таго, хто рабіў бы дабро, няма ніводнага.

вси уклонишася, вкупе непотребни быша. несть творяй благостыню, несть даже до единаго.

Горла іх — адчыненая магіла. Языкамі сваімі гавораць падступна. Яд змяіны на іхніх вуснах;

Гроб отверст гортань их, языки своими льщаху. Яд аспидов под устнами их.

поўныя праклёну і злосці іх вусны.

ихже уста клятвы и горести полна суть.

Іх ногі хуткія да праліцця крыві,

Скоры ноги их пролияти кровь:

знішчэнне і мучэнне на шляхах іхніх;

сокрушение и озлобление на путех их,

яны не пазналі дарогі спакою.

и пути мирнаго не познаша.

Няма Божай боязі перад іх вачыма».

Несть страха Божия пред очима их.

Мы ж ведаем, што тое, што кажа Закон, адносіцца да тых, хто пад Законам, каб кожныя вусны былі закрытыя і каб увесь свет прызнаў віну перад Богам,

Вемы же, яко елика закон глаголет, сущым в законе глаголет: да всяка уста заградятся, и повинен будет весь мир Богови:

бо справамі Закону не апраўдаецца перад Ім ніякае цела, таму што праз Закон пазнаецца грэх.

зане от дел закона не оправдится всяка плоть пред ним: законом бо познание греха.

Цяпер незалежна ад Закону выявілася Божая справядлівасць, пра якую сведчаць Закон і Прарокі.

Ныне же кроме закона правда Божия явися, свидетельствуема от закона и пророк.

Справядлівасць Божая ўдзяляецца праз веру ў Езуса Хрыста ўсім веруючым без розніцы.

Правда же Божия верою Иисус Христовою во всех и на всех верующих: несть бо разнствия,

Бо ўсе зграшылі і пазбаўлены Божай славы,

вси бо согрешиша, и лишени суть славы Божия,

але атрымліваюць апраўданне дарма, паводле Ягонай ласкі, праз адкупленне ў Езусе Хрысце.

оправдаеми туне благодатию его, избавлением, еже о Христе Иисусе,

Яго ўстанавіў Бог як уміласціўленне ў Ягонай крыві праз веру, каб паказаць сваю справядлівасць у адпушчэнні грахоў, учыненых раней,

егоже предположи Бог очищение верою в крови его, в явление правды своея, за отпущение прежде бывших грехов,

у час цярплівасці Божай, каб выявіць сваю справядлівасць ў цяперашні час, бо Ён справядлівы і апраўдвае таго, хто верыць у Езуса.

в долготерпении Божии, и в показание правды его в нынешнее время, во еже быти ему праведну и оправдающу сущаго от веры Иисусовы.

Дык дзе ж пахвальба? Адкінута. Якім законам? Учынкаў? Не, але законам веры.

Где убо похвала, отгнася. Которым законом? делы ли? Ни, но законом веры.

Бо мы лічым, што чалавек апраўдваецца праз веру незалежна ад учынкаў Закону.

Мыслим убо верою оправдатися человеку, без дел закона.

Ці ж Бог ёсць толькі юдэяў, а язычнікаў не? Так, і язычнікаў,

Или иудеев Бог токмо, а не и языков? Ей, и языков:

таму што адзін ёсць Бог, які апраўдвае абрэзанага з веры і неабрэзанага праз веру.

понеже един Бог, иже оправдит обрезание от веры и необрезание верою.

Дык ці Закон лічым непатрэбным з прычыны веры? Канешне, не! Наадварот, умацоўваем Закон.

Закон ли убо разоряем верою? Да не будет: но закон утверждаем.

« 2 глава 4 глава »