Да Рымлянаў 3 глава

Пасланьне да Рымлянаў
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская на русском

Дык вось, у чым жа перавага быць Юдэем, альбо якая карысьць ад абразаньня?

Что убо лишшее иудею? или кая польза обрезания?

Вялікая, ва ўсіх праявах, а найперш у тым, што ім даверана слова Божае.

Много, по всякому образу: первее бо, яко вверена быша им словеса Божия.

Бо што ж? калі некаторыя ня верылі, хіба ж няверства іхняе зьнішчыць вернасьць Божую?

Что бо, аще не вероваша нецыи? еда (убо) неверствие их веру Божию упразднит?

Зусім не. Бог верны, а кожны чалавек ілжывы, як напісана: «Ты праведны ў словах Тваіх і пераможаш, у судзе Тваім».

Да не будет: да будет же Бог истинен, всяк же человек ложь, якоже есть писано: яко да оправдишися во словесех твоих, и победиши, внегда судити ти.

А калі нашая няпраўда выяўляе праўду Божую, дык што скажам? няўжо будзе Бог несправядлівы, калі паказвае гнеў? — кажу, па-чалавечы разважаючы.

Аще ли неправда наша Божию правду составляет, что речем? еда ли неправеден Бог наносяй гнев? по человеку глаголю.

Зусім не. Бо як жа тады Богу судзіць сьвет?

Да не будет: понеже како судити имать Бог миру?

Бо, калі вернасьць Божая ўзвышаецца маёю нявернасьцю на славу Божую, завошта яшчэ мяне ж судзіць, як грэшніка?

Аще бо истина Божия в моей лжи избыточествова в славу его, что еще и аз яко грешник осуждаюся,

І ці ж не рабіць нам зло, каб выйшла на дабро, як некаторыя ўпікаюць нас і кажуць, быццам мы гэтак вучым? Справядлівы суд на такіх.

И не якоже хулимся, и якоже глаголют нецыи нас глаголати, яко сотворим злая, да приидут благая: ихже суд праведен есть.

Дык што ж? ці маем мы перавагу? Зусім не; бо мы ўжо даказалі, што як Юдэі, так і Эліны, усе пад грэхам,

Что убо, преимеем ли? Никакоже: предукорихом бо иудеи же и еллины вся под грехом быти,

як напісана: «няма праведнага аніводнага;

якоже есть писано. Яко несть праведен никтоже:

няма, хто разумеў бы; няма, хто Бога шукаў бы;

несть разумеваяи, и несть взыскаяй Бога:

усе зьбіліся з тропу, нягодныя сталіся ўсе: няма, хто тварыў бы дабро, няма аніводнага».

вси уклонишася, вкупе непотребни быша. несть творяй благостыню, несть даже до единаго.

Горла іхняе — дамавіна адчыненая, лісьлівяць яны языком; атрута асьпідаў у іх на губах;

Гроб отверст гортань их, языки своими льщаху. Яд аспидов под устнами их.

вусны ў іх поўныя ліхаслоўя і горычы.

ихже уста клятвы и горести полна суть.

Ногі ў іх борздыя на праліваньне крыві;

Скоры ноги их пролияти кровь:

разбурэньне і згубнасьць на іхніх дарогах;

сокрушение и озлобление на путех их,

яны ня ведаюць шляхоў міру.

и пути мирнаго не познаша.

Няма страху Божага перад вачамі ў іх».

Несть страха Божия пред очима их.

А мы ведаем, што закон, калі што гаворыць, гаворыць да тых, хто пад законам, так што замыкаюцца ўсякія вусны, і ўвесь сьвет робіцца вінаваты перад Богам,

Вемы же, яко елика закон глаголет, сущым в законе глаголет: да всяка уста заградятся, и повинен будет весь мир Богови:

бо дзеямі закона не апраўдаецца перад Ім ніякая плоць; бо законам спазнаецца грэх.

зане от дел закона не оправдится всяка плоть пред ним: законом бо познание греха.

Але сёньня, незалежна ад закона, зьявілася праведнасьць Божая, пра якую сьведчаць закон і прарокі,

Ныне же кроме закона правда Божия явися, свидетельствуема от закона и пророк.

праведнасьць Божая празь веру ў Ісуса Хрыста ва ўсіх і на ўсіх вернікаў; бо няма розьніцы,

Правда же Божия верою Иисус Христовою во всех и на всех верующих: несть бо разнствия,

бо ўсе зграшылі і пазбаўлены славы Божай,

вси бо согрешиша, и лишени суть славы Божия,

атрымліваючы апраўданьне дарам, паводле мілаты Ягонай, адкупленьнем у Ісусе Хрысьце,

оправдаеми туне благодатию его, избавлением, еже о Христе Иисусе,

Якога Бог прынёс у ахвяру ўмілажальваньня ў Крыві Ягонай празь веру, для паказу справядлівасьці Ягонай ў дараваньні грахоў, учыненых раней,

егоже предположи Бог очищение верою в крови его, в явление правды своея, за отпущение прежде бывших грехов,

у доўгім цярпеньні Божым, для паказу справядлівасьці Ягонай ў сёньняшні час, — хай зьявіцца Ён справядлівы і апраўдае таго, хто веруе ў Ісуса.

в долготерпении Божии, и в показание правды его в нынешнее время, во еже быти ему праведну и оправдающу сущаго от веры Иисусовы.

Дзе ж тое, чым пахваліцца? зьнішчана. Якім законам? законам учынкаў? Не, а законам веры.

Где убо похвала, отгнася. Которым законом? делы ли? Ни, но законом веры.

Бо мы прызнаём, што чалавек апраўдваецца вераю, незалежна ад дзеяў закона.

Мыслим убо верою оправдатися человеку, без дел закона.

Няўжо Бог ёсьць Бог Юдэяў толькі, а не й язычнікаў? Вядома, і язычнікаў;

Или иудеев Бог токмо, а не и языков? Ей, и языков:

бо адзін Бог, Які апраўдае абрэзаных па веры і неабрэзаных празь веру.

понеже един Бог, иже оправдит обрезание от веры и необрезание верою.

Дык вось, ці ж мы не касуем закон вераю? Зусім не; а сьцьвярджаем закон.

Закон ли убо разоряем верою? Да не будет: но закон утверждаем.

« 2 глава 4 глава »