Да Рымлянаў 3 глава

Ліст да Рымлянаў
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская на русском

Дык якая перавага іудзея, ці якая карысць ад абразання?

Что убо лишшее иудею? или кая польза обрезания?

Вялікая ва ўсіх адносінах. Перш за ўсё ў тым, што ім былі даручаны словы Божыя.

Много, по всякому образу: первее бо, яко вверена быша им словеса Божия.

Бо што? Калі некаторыя не ўверавалі, хіба іх нявер’е знішчыць веру Божую?

Что бо, аще не вероваша нецыи? еда (убо) неверствие их веру Божию упразднит?

Зусім не2. Бог жа праўдзівы, а кожны чалавек ілгун, як напісана: «Праведны ў Тваіх словах і пераможаш у Тваім судзе».

Да не будет: да будет же Бог истинен, всяк же человек ложь, якоже есть писано: яко да оправдишися во словесех твоих, и победиши, внегда судити ти.

Калі ж наша няправеднасць паказвае праведнасць Божую, што скажам? Няўжо няправедны Бог, што наводзіць гнеў? Я кажу па-чалавечы.

Аще ли неправда наша Божию правду составляет, что речем? еда ли неправеден Бог наносяй гнев? по человеку глаголю.

Зусім не. Бо як Бог будзе судзіць свет?

Да не будет: понеже како судити имать Бог миру?

А калі маёю маною праўда Божая ўзвышаецца для Яго славы, за што яшчэ я асуджаюся як грэшнік?

Аще бо истина Божия в моей лжи избыточествова в славу его, что еще и аз яко грешник осуждаюся,

І хіба не зневажаюць нас, і як некаторыя сцвярджаюць, што мы кажам: «Давайце рабіць зло, каб выйшла дабро». Суд над такімі справядлівы.

И не якоже хулимся, и якоже глаголют нецыи нас глаголати, яко сотворим злая, да приидут благая: ихже суд праведен есть.

Дык што? Ці маем мы перавагу? Ніколькі. Бо мы ўжо высветлілі раней, што і іудзеі, і эліны — усе пад грахом,

Что убо, преимеем ли? Никакоже: предукорихом бо иудеи же и еллины вся под грехом быти,

як напісана: «Няма ніводнага праведнага,

якоже есть писано. Яко несть праведен никтоже:

няма нікога, хто разумее, няма нікога, хто шукае Бога.

несть разумеваяи, и несть взыскаяй Бога:

Усе збіліся з дарогі, усе разам зрабіліся нягодныя; няма нікога, хто робіць дабро, няма ніводнага.

вси уклонишася, вкупе непотребни быша. несть творяй благостыню, несть даже до единаго.

Горла іх — раскрытая магіла, сваімі языкамі яны ашуквалі, змяіны яд пад іх губамі;

Гроб отверст гортань их, языки своими льщаху. Яд аспидов под устнами их.

іх вусны поўныя пракляцця і гаркоты;

ихже уста клятвы и горести полна суть.

іх ногі хуткія на праліццё крыві;

Скоры ноги их пролияти кровь:

руйнаванне і няшчасце на іх дарогах,

сокрушение и озлобление на путех их,

а дарогі міру яны не пазналі.

и пути мирнаго не познаша.

Няма страху Божага перад іх вачыма».

Несть страха Божия пред очима их.

Але мы ведаем, што ўсё, што гаворыць закон, ён гаворыць да тых, хто пад законам, каб усе вусны змоўклі і ўвесь свет стаў падсудны Богу;

Вемы же, яко елика закон глаголет, сущым в законе глаголет: да всяка уста заградятся, и повинен будет весь мир Богови:

бо са справаў закона не будзе апраўданы перад Ім ніякае цела: бо праз закон пазнаецца грэх.

зане от дел закона не оправдится всяка плоть пред ним: законом бо познание греха.

Але цяпер, незалежна ад закона, з’явілася праведнасць Божая, пра якую сведчаць закон і прарокі;

Ныне же кроме закона правда Божия явися, свидетельствуема от закона и пророк.

а праведнасць Божая праз веру ў Ісуса Хрыста для ўсіх [і на ўсіх] вернікаў. Бо няма розніцы,

Правда же Божия верою Иисус Христовою во всех и на всех верующих: несть бо разнствия,

бо ўсе саграшылі і пазбаўлены3 славы Божай,

вси бо согрешиша, и лишени суть славы Божия,

і апраўдваюцца дарма Яго ласкай праз выкуп, што ў Ісусе Хрысце;

оправдаеми туне благодатию его, избавлением, еже о Христе Иисусе,

Якога Бог паставіў у ахвяру прымірэння ў Яго крыві праз веру, каб выявіць Сваю праведнасць праз дараванне раней учыненых грахоў,

егоже предположи Бог очищение верою в крови его, в явление правды своея, за отпущение прежде бывших грехов,

у цярплівасці Божай: для доказу Сваёй праведнасці ў цяперашні час, каб быць Яму праведнымі апраўдваць таго, хто веруе ў Ісуса.

в долготерпении Божии, и в показание правды его в нынешнее время, во еже быти ему праведну и оправдающу сущаго от веры Иисусовы.

Дык дзе ж пахвальба? Яна была выключана. Праз які закон? Закон учынкаў? Не, праз закон веры.

Где убо похвала, отгнася. Которым законом? делы ли? Ни, но законом веры.

Бо мы лічым, што чалавек апраўдваецца вераю, незалежна ад учынкаў закона.

Мыслим убо верою оправдатися человеку, без дел закона.

Хіба Ён Бог іудзеяў толькі? Ці не Ён і Бог язычнікаў? Так, і язычнікаў,

Или иудеев Бог токмо, а не и языков? Ей, и языков:

бо сапраўды адзіны Бог, Які апраўдвае абрэзаных з веры і неабрэзаных праз веру.

понеже един Бог, иже оправдит обрезание от веры и необрезание верою.

Дык мы адмяняем закон праз веру? Зусім не, але мы закон сцвярджаем.

Закон ли убо разоряем верою? Да не будет: но закон утверждаем.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

4 2: Літаральна: няхай станецца! (Так ва ўсім гэтым Лісце).

23 3: Або: усім нестае.

« 2 глава 4 глава »