2 да Цімафея 2 глава

Другое пасланне да Цімафея
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская на русском

Ты ж, дзіця маё, умацоўвайся ў ласцы, што ў Езусе Хрысце.

Ты убо, чадо мое, возмогай во благодати, яже о Христе Иисусе,

А пачутае ад мяне пры многіх сведках, перадай верным людзям, якія будуць здольныя навучыць таксама іншых.

и яже слышал еси от мене многими свидетели, сия предаждь верным человеком, иже доволни будут и иных научити.

Цярпі разам са мною як добры жаўнер Хрыста Езуса.

Ты убо злопостражди яко добр воин Иисус Христов.

Той, хто служыць у войску, каб падабацца таму, хто ўзяў яго на службу, не ўмешваецца ў жыццёвыя справы.

Никтоже (бо) воин бывая обязуется куплями житейскими, да воеводе угоден будет.

Таксама і той, хто змагаецца як атлет, не стане пераможцам, калі будзе змагацца не па правілах.

Аще же и постраждет кто, не венчается, аще не законно мучен будет.

Земляробу, які працуе, першаму належыць карыстацца пладамі.

Труждающемуся делателю прежде подобает от плода вкусити.

Зразумей, што гавару; няхай дасць табе Пан зразумець усё.

Разумей, яже глаголю: да даст убо тебе Господь разум о всем.

Памятай пра Езуса Хрыста з пакалення Давіда, які ўваскрос паводле майго Евангелля,

Поминай (Господа) Иисуса Христа воставшаго от мертвых, от семене давидова, по благовествованию моему,

за якое я цярплю нядолю аж да кайданаў, нібы злачынца. Але Божага слова не зняволіш.

в немже злостражду даже до уз, яко злодей: но слово Божие не вяжется.

Таму я ўсё вытрымліваю дзеля выбраных, каб і яны атрымалі збаўленне ў Езусе Хрысце з вечнаю славаю.

Сего ради вся терплю избранных ради, да и тии спасение улучат еже о Христе Иисусе, со славою вечною.

Сапраўды, калі мы разам з Ім памерлі, то з Ім і ажывём;

Верно слово: аще бо с ним умрохом, то с ним и оживем:

калі церпім, то разам з Ім валадарыць будзем;

аще терпим, с ним и воцаримся: аще отвержемся, и той отвержется нас:

калі адрачэмся, і Ён адрачэцца ад нас; калі мы не верым, Ён застаецца верным, бо самога сябе адрачыся не можа.

аще не веруем, он верен пребывает: отрещися бо себе не может.

Нагадвай пра гэта, даючы сведчанне перад Богам, каб не спрачацца з-за словаў, бо гэта не прыносіць ніякай карысці, а толькі шкодзіць слухачам.

Сия воспоминай, засвидетелствуя пред Господем, не словопретися, ни на куюже потребу, на разорение слышащих.

Старанна імкніся, каб Бог палічыў цябе годным, бездакорным працаўніком, які правільна пераказвае слова праўды.

Потщися себе искусна поставити пред Богом, делателя непостыдна, право правяща слово истины.

Пазбягай людскога пустаслоўя, бо гэта вядзе да штораз большай бязбожнасці.

Скверных же тщегласий отметайся: наипаче бо преспеют в нечестие,

Словы такіх людзей пашыраюцца, як гангрэна. Сярод іх Гіменэй і Філет,

и слово их яко гаггрена жир обрящет: от нихже есть именей и филит,

якія адступіліся ад праўды, кажучы, што ўваскрашэнне ўжо настала, і гэтым разбураюць веру некаторых.

иже о истине погрешиста, глаголюща, яко воскресение уже бысть: и возмущают некоторых веру.

Але Божы фундамент стаіць моцна, маючы такую пячатку: «Пан ведае сваіх» і: «Няхай адступіцца ад несправядлівасці кожны, хто заклікае імя Пана».

Твердое убо основание Божие стоит, имущее печать сию: позна Господь сущыя своя, и: да отступит от неправды всяк именуяй имя Господне.

У вялікім жа доме ёсць не толькі залатое і сярэбранае начынне, але драўлянае і глінянае. Адно — у пашане, другое — не ў пашане.

В велицем же дому не точию сосуди злати и сребряни суть, но и древяни и глиняни: и ови убо в честь, ови же не в честь.

Калі хтосьці ачысціць сябе ад гэтага, то стане начыннем пачэсным, асвячаным і карысным Пану, прыдатным для ўсялякай добрай справы.

Аще убо кто очистит себе от сих, будет сосуд в честь, освящен и благопотребен Владыце, на всякое дело благое уготован.

Асцерагайся юнацкай пажадлівасці, імкніся да справядлівасці, веры, любові, міру з тымі, хто заклікае імя Пана ад чыстага сэрца.

Похотей юных бегай, держися же правды, веры, любве, мира со всеми призывающими Господа от чистаго сердца.

А неразумных і бессэнсоўных спрэчак пазбягай, ведаючы, што яны прыводзяць да сварак.

Буих же и ненаказанных стязаний отрицайся, ведый, яко раждают свары:

Слуга Пана не павінен сварыцца, а павінен быць ласкавым да ўсіх, здольным да навучання і цярплівым,

рабу же Господню не подобает сваритися, но тиху быти ко всем, учителну, незлобиву,

спакойна настаўляць непрыхільных.

с кротостию наказующу противныя, еда како даст им Бог покаяние в разум истины,

Можа, калісьці Бог дасць ім апамятацца дзеля пазнання праўды і вырвацца з пастак д’ябла, які аблытаў іх, каб падпарадкаваць сваёй волі.

и возникнут от диаволския сети, живи уловлени от него в свою его волю.

« 1 глава 3 глава »