2 Цімафею 2 глава

Другое пасланьне да Цімафея Апостала Паўла
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская на русском

Дык ты, дзіця маё, умацоўвайся ў ласцы, што ў Хрысьце Ісусе,

Ты убо, чадо мое, возмогай во благодати, яже о Христе Иисусе,

і, што чуў ад мяне праз многіх сьведкаў, тое перадай верным людзям, якія будуць здольнымі і іншых навучыць.

и яже слышал еси от мене многими свидетели, сия предаждь верным человеком, иже доволни будут и иных научити.

Дык перанось злыбеды, як добры жаўнер Ісуса Хрыста.

Ты убо злопостражди яко добр воин Иисус Христов.

Ніхто з тых, хто змагаецца, ня зьвязвае сябе справамі жыцьцёвымі, каб падабацца таму, хто яго ўзяў у войска.

Никтоже (бо) воин бывая обязуется куплями житейскими, да воеводе угоден будет.

І калі хто спаборнічае, не атрымае вянка, калі будзе спаборнічаць незаконна.

Аще же и постраждет кто, не венчается, аще не законно мучен будет.

Земляроб, які працуе, мусіць першы спажываць плады.

Труждающемуся делателю прежде подобает от плода вкусити.

Разумей, што кажу. Няхай жа дасьць табе Госпад разуменьне ў-ва ўсім.

Разумей, яже глаголю: да даст убо тебе Господь разум о всем.

Памятай пра Ісуса Хрыста, з насеньня Давіда, Які ўваскрос з мёртвых паводле Эвангельля майго,

Поминай (Господа) Иисуса Христа воставшаго от мертвых, от семене давидова, по благовествованию моему,

у якім пераношу злыбеды аж да путаў, як злачынца, але слова Божага нельга зьвязаць.

в немже злостражду даже до уз, яко злодей: но слово Божие не вяжется.

Дзеля гэтага я ўсё трываю дзеля выбраных, каб і яны дасягнулі збаўленьня, што ў Хрысьце Ісусе, з вечнаю славаю.

Сего ради вся терплю избранных ради, да и тии спасение улучат еже о Христе Иисусе, со славою вечною.

Вернае слова, што калі мы памерлі з Ім, і жыць будзем з Ім;

Верно слово: аще бо с ним умрохом, то с ним и оживем:

калі трываем [з Ім], і валадарыць будзем з Ім; калі адрачэмся [ад Яго], і Ён адрачэцца ад нас;

аще терпим, с ним и воцаримся: аще отвержемся, и той отвержется нас:

калі мы ня верым, Ён застаецца верным, бо ад Сябе адрачыся ня можа.

аще не веруем, он верен пребывает: отрещися бо себе не может.

Гэта нагадвай, сьведчачы перад Госпадам, каб не спрачаліся дзеля словаў, што нічога не дае, а руйнуе тых, якія слухаюць.

Сия воспоминай, засвидетелствуя пред Господем, не словопретися, ни на куюже потребу, на разорение слышащих.

Намагайся паставіць сябе перад Богам вартым, работнікам, які ня будзе асаромлены, які слушна пераказвае слова праўды.

Потщися себе искусна поставити пред Богом, делателя непостыдна, право правяща слово истины.

А паганага марнаслоўя пазьбягай, бо яны яшчэ больш будуць узрастаць у бязбожнасьці,

Скверных же тщегласий отметайся: наипаче бо преспеют в нечестие,

і слова іхняе, як гангрэна, будзе мець пажыву. Гэтакія Гімэнэй і Філет,

и слово их яко гаггрена жир обрящет: от нихже есть именей и филит,

якія адхіліліся ад праўды, кажучы, што ўваскрасеньне ўжо было, і руйнуюць у некаторых веру.

иже о истине погрешиста, глаголюща, яко воскресение уже бысть: и возмущают некоторых веру.

Але цьвёрды падмурак Божы стаіць, маючы гэтакую пячатку: «Ведае Госпад тых, якія Яго», і: «Няхай адыйдзецца ад няправеднасьці кожны, хто называе імя Хрыста».

Твердое убо основание Божие стоит, имущее печать сию: позна Господь сущыя своя, и: да отступит от неправды всяк именуяй имя Господне.

А ў вялікім доме ёсьць посуд ня толькі залаты і срэбны, але і драўляны, і гліняны; і адзін — у пашане, а другі — у ганьбе.

В велицем же дому не точию сосуди злати и сребряни суть, но и древяни и глиняни: и ови убо в честь, ови же не в честь.

Дык калі хто ачысьціць сябе ад гэтага, той будзе пасудзінаю ў пашане, асьвячонаю і патрэбнаю Уладару, падрыхтаванаю на ўсякую добрую справу.

Аще убо кто очистит себе от сих, будет сосуд в честь, освящен и благопотребен Владыце, на всякое дело благое уготован.

Ад юнацкіх пажаданьняў уцякай, а імкніся да праведнасьці, веры, любові, супакою з тымі, хто прызывае Госпада ад чыстага сэрца.

Похотей юных бегай, держися же правды, веры, любве, мира со всеми призывающими Господа от чистаго сердца.

Ад дурных і бязглуздых спрэчак адмаўляйся, ведаючы, што яны нараджаюць звадкі;

Буих же и ненаказанных стязаний отрицайся, ведый, яко раждают свары:

а слуга Госпада ня мусіць вадзіцца, але быць ветлівым да ўсіх, здольным навучаць, цярплівым,

рабу же Господню не подобает сваритися, но тиху быти ко всем, учителну, незлобиву,

у ціхасьці настаўляць тых, якія працівяцца, ці ня дасьць ім Бог навяртаньня дзеля пазнаньня праўды,

с кротостию наказующу противныя, еда како даст им Бог покаяние в разум истины,

каб яны вызваліліся з пасткі д’яблавай, які злавіў іх пад сваю волю.

и возникнут от диаволския сети, живи уловлени от него в свою его волю.

« 1 глава 3 глава »