2 да Цімафея 2 глава

Другое пасланьне да Цімафея
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская на русском

Дык мацуйся, сыне мой, у мілаце Хрыстом Ісусам.

Ты убо, чадо мое, возмогай во благодати, яже о Христе Иисусе,

І што чуў ад мяне пры многіх сьведках, тое накажы верным людзям, якія былі б здольныя іншых вучыць.

и яже слышал еси от мене многими свидетели, сия предаждь верным человеком, иже доволни будут и иных научити.

Дык цярпі пакуты, як добры воін Ісуса Хрыста.

Ты убо злопостражди яко добр воин Иисус Христов.

Ніякі воін ня зьвязвае сябе справамі буднымі, каб дагадзіць ваеначальніку.

Никтоже (бо) воин бывая обязуется куплями житейскими, да воеводе угоден будет.

Калі ж хто і змагаецца, вянка не здабудзе, калі будзе змагацца не паводле правіла.

Аще же и постраждет кто, не венчается, аще не законно мучен будет.

Працоўны ратай першы павінен скаштаваць пладоў.

Труждающемуся делателю прежде подобает от плода вкусити.

Разумей, што я кажу. Хай дасьць табе Гасподзь разуменьне ва ўсім.

Разумей, яже глаголю: да даст убо тебе Господь разум о всем.

Памятай (Госпада) Ісуса Хрыста ад семені Давідавага, Які ўваскрэс зь мёртвых, паводле зьвеставаньня майго.

Поминай (Господа) Иисуса Христа воставшаго от мертвых, от семене давидова, по благовествованию моему,

за якое я пакутую аж да кайданаў, як злодзей; але на слова Божае няма кайданаў.

в немже злостражду даже до уз, яко злодей: но слово Божие не вяжется.

Таму я ўсё цярплю дзеля выбраных, каб і яны атрымалі збавеньне ў Ісусе Хрысьце зь вечнаю славаю.

Сего ради вся терплю избранных ради, да и тии спасение улучат еже о Христе Иисусе, со славою вечною.

Слушнае слова: калі мы зь Ім памерлі, дык зь Ім і ажывём;

Верно слово: аще бо с ним умрохом, то с ним и оживем:

калі церпім, дык зь Ім уладарыць будзем; калі зрачэмся, і Ён зрачэцца нас;

аще терпим, с ним и воцаримся: аще отвержемся, и той отвержется нас:

калі мы няверныя, Ён застаецца верны, бо Сябе зрачыся ня можа.

аще не веруем, он верен пребывает: отрещися бо себе не может.

Гэта нагадвай, заклінаючы перад Госпадам ня ўступаць у спрэчкі, што зусім ня служыць на карысьць, а на разлад слухачам.

Сия воспоминай, засвидетелствуя пред Господем, не словопретися, ни на куюже потребу, на разорение слышащих.

Старайся паставіць сябе прад Богам годным, працаўніком бездакорным, які правільна выкладае слова праўды.

Потщися себе искусна поставити пред Богом, делателя непостыдна, право правяща слово истины.

А непатрэбнага пустаслоўя пазьбягай; бо яны яшчэ больш будуць памнажаць бязбожнасьць,

Скверных же тщегласий отметайся: наипаче бо преспеют в нечестие,

і слова іхняе, як пухліна, будзе пашырацца. Такія Іменей і Філіт,

и слово их яко гаггрена жир обрящет: от нихже есть именей и филит,

якія адступіліся ад ісьціны, кажучы, што ўваскрэсеньне ўжо было, і разбураюць у некаторых веру.

иже о истине погрешиста, глаголюща, яко воскресение уже бысть: и возмущают некоторых веру.

Але цьвёрдая аснова Божая стаіць, маючы пячатку гэтую: «ведае Гасподзь Сваіх»; і: «хай адступіць ад няпраўды кожны, хто вызнае імя Госпада».

Твердое убо основание Божие стоит, имущее печать сию: позна Господь сущыя своя, и: да отступит от неправды всяк именуяй имя Господне.

А ў вялікім доме ёсьць посуд ня толькі залаты і срэбны, але і драўняны і гліняны; і адзін у ганаровым, а другі ў нізкім ужытку.

В велицем же дому не точию сосуди злати и сребряни суть, но и древяни и глиняни: и ови убо в честь, ови же не в честь.

Дык вось, хто будзе чысты ад гэтага, той будзе пасудзінай у гонары, асьвечанай і карыснай Уладыку, прыдатнай на ўсякую добрую патрэбу.

Аще убо кто очистит себе от сих, будет сосуд в честь, освящен и благопотребен Владыце, на всякое дело благое уготован.

Юнацкіх пажадлівасьцяў пазьбягай, а трымайся праўды, веры, любові, згоды з усімі, хто заклікае Госпада ад чыстага сэрца.

Похотей юных бегай, держися же правды, веры, любве, мира со всеми призывающими Господа от чистаго сердца.

Ад дурных і невуцкіх спрэчак ухіляйся, ведаючы, што яны спараджаюць незлагадзь;

Буих же и ненаказанных стязаний отрицайся, ведый, яко раждают свары:

а рабу Госпада нельга сварыцца, а трэба быць прыязным да ўсіх, навучальным, нязлосным,

рабу же Господню не подобает сваритися, но тиху быти ко всем, учителну, незлобиву,

здольным лагодна настаўляць праціўнікаў, — можа, дасьць ім Бог пакаяньне для спазнаньня праўды,

с кротостию наказующу противныя, еда како даст им Бог покаяние в разум истины,

каб яны вызваліліся зь цянётаў д’ябла, які залучыў іх у сваю волю.

и возникнут от диаволския сети, живи уловлени от него в свою его волю.

« 1 глава 3 глава »