2 да Цімоха 2 глава

Другі ліст сьвятога Паўлы апостала да Цімоха
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

Дык, дзяцё мае, мацуйся ў ласцы, каторая ў Хрысту Ісусу;

Ты убо, чадо мое, возмогай во благодати, яже о Христе Иисусе,

І што чуў ад мяне ў прытомнасьці шмат сьветак, давер верным людзём, каторыя былі б здольныя і іншых навучаць.

и яже слышал еси от мене многими свидетели, сия предаждь верным человеком, иже доволни будут и иных научити.

Цярпі болі, як добры жаўнер Ісуса Хрыста.

Ты убо злопостражди яко добр воин Иисус Христов.

Ніякі жаўнер не мяшаецца ў справы жыцьця, каб угадзіць таму, хто запісаў яго за жаўнера.

Никтоже (бо) воин бывая обязуется куплями житейскими, да воеводе угоден будет.

І калі хто дужаецца, яму не даюць вянка, калі ня дужаецца праўна.

Аще же и постраждет кто, не венчается, аще не законно мучен будет.

Ралейніку, каторы працуе, належыцца першаму паспытацца пладоў.

Труждающемуся делателю прежде подобает от плода вкусити.

Скумай тое, што я кажу, бо Спадар дасьць табе зразуменьне ўсяго.

Разумей, яже глаголю: да даст убо тебе Господь разум о всем.

Памятуй Ісуса Хрыста з насеньня Давідавага, ускрэслага зь мертвых подле мае Дабравесьці,

Поминай (Господа) Иисуса Христа воставшаго от мертвых, от семене давидова, по благовествованию моему,

У каторай я цярплю аж да путаў, як ліхадзей, але Слова Божае ня спутанае.

в немже злостражду даже до уз, яко злодей: но слово Божие не вяжется.

Затым я ўсе цярплю дзеля абраных, каб і яны маглі адзяржаць спасеньне ў Ісусу Хрысту зь вечнай славаю.

Сего ради вся терплю избранных ради, да и тии спасение улучат еже о Христе Иисусе, со славою вечною.

Слова вернае, бо калі мы памерлі разам ізь Ім, дык будзем таксама жыць разам;

Верно слово: аще бо с ним умрохом, то с ним и оживем:

Калі церпім, будзем таксама караляваць разам; калі выпераемся, Ён таксама выпрацца нас;

аще терпим, с ним и воцаримся: аще отвержемся, и той отвержется нас:

Калі мы няверныя, Ён застаецца верны, бо Ён ня можа выперціся Самога Сябе.

аще не веруем, он верен пребывает: отрещися бо себе не может.

Дамяняй ім гэта, сьветчачы ўрочыста перад Спадаром, каб не сьперачаліся за словы, што бескарыснае, але адно да бураньня слухачых.

Сия воспоминай, засвидетелствуя пред Господем, не словопретися, ни на куюже потребу, на разорение слышащих.

Сілуйся, каб стаць да Бога ўзумелым работнікам, што ня мае за што сароміцца, рэжучы проста слова праўды.

Потщися себе искусна поставити пред Богом, делателя непостыдна, право правяща слово истины.

А сьцеражыся сьвецкае пустое чаўпні, бо яна павядзець да большае нязбожнасьці,

Скверных же тщегласий отметайся: наипаче бо преспеют в нечестие,

І слова іхнае, як ганґрэна, будзе мець пажыву. Зь іх ё Гімен а Філіт,

и слово их яко гаггрена жир обрящет: от нихже есть именей и филит,

Што зблудзілі з дарогі праўды, кажучы, што ўскрысеньне ўжо сталася, і яны пераварачаюць веру некатрых.

иже о истине погрешиста, глаголюща, яко воскресение уже бысть: и возмущают некоторых веру.

Цьвярды, адылі, под Божы стаіць, маючы гэтую пячаць: «Спадар знае Сваіх»; і: «Кажны, што мянуе імя Спадарова, няхай адыходзе ад бяспраўя».

Твердое убо основание Божие стоит, имущее печать сию: позна Господь сущыя своя, и: да отступит от неправды всяк именуяй имя Господне.

Але ў вялікім доме ё ня толькі залатое а срэбнае судзьдзё, але таксама дзярвянае а глінянае, некатрыя да сьці, а некатрыя да несьці.

В велицем же дому не точию сосуди злати и сребряни суть, но и древяни и глиняни: и ови убо в честь, ови же не в честь.

Дык, калі хто ачысьціцца ад гэтых, будзе судзіною да сьці, пасьвячаны, карысны Гаспадару, прыгатаваны да кажнага добрага ўчынку.

Аще убо кто очистит себе от сих, будет сосуд в честь, освящен и благопотребен Владыце, на всякое дело благое уготован.

Але ад маладзёнскіх жадлівасьцяў уцякай, а імкніся да справядлівасьці, веры, міласьці, супакою з тымі, што гукаюць Спадара з чыстага сэрца.

Похотей юных бегай, держися же правды, веры, любве, мира со всеми призывающими Господа от чистаго сердца.

Ад дурных а ненавуковых сьпярэчак адмаўляйся, ведаючы, што ад іх родзяцца вады;

Буих же и ненаказанных стязаний отрицайся, ведый, яко раждают свары:

Нявольнік Спадароў ня мае вадзіцца, але быць лагодным да ўсіх, умелым вучыць, выбачным,

рабу же Господню не подобает сваритися, но тиху быти ко всем, учителну, незлобиву,

Лагодна навучаючы спраціўнікаў, ці ня дасьць ім Бог каяты да пазнаньня праўды,

с кротостию наказующу противныя, еда како даст им Бог покаяние в разум истины,

Каб яны вывальніліся ад сіла дзявальскага, што ўхапіў іх у сваю волю.

и возникнут от диаволския сети, живи уловлени от него в свою его волю.

« 1 глава 3 глава »