2 да Тыматэя 2 глава

Другі ліст св.Паўла да Тыматэя
Пераклад П. Татарыновіча → Елизаветинская на русском

Дыкузмацоўвайся, сыне мой, у ласцы, што ў Хрыстусе Езусе,

Ты убо, чадо мое, возмогай во благодати, яже о Христе Иисусе,

ітое, шточуў ты ад мяне пры многіх сьветках, перадай верным людзям, якіе здольны будуць і другіх навучыць.

и яже слышал еси от мене многими свидетели, сия предаждь верным человеком, иже доволни будут и иных научити.

Мужнацярпі працавітае гора, як добры ваяр Езуса Хрыстуса.

Ты убо злопостражди яко добр воин Иисус Христов.

Ніводзін ваяр ня зьвязвае сябе сьвецкажыцьцёвымі турботамі, ён бо хоча дагадзіць ваеначальніку.

Никтоже (бо) воин бывая обязуется куплями житейскими, да воеводе угоден будет.

Бо і змагар-спаборнік не атрымоўвае вянка, калі не змагаецца водле правіла.

Аще же и постраждет кто, не венчается, аще не законно мучен будет.

Працуючы земляроб мае права першы карыстаць з пладоў.

Труждающемуся делателю прежде подобает от плода вкусити.

Уцям што кажу. Дасьць табе Госпад ва ўсім разуменьне.

Разумей, яже глаголю: да даст убо тебе Господь разум о всем.

Памятай, што Езус Хрыстус з роду Давідавага згробуўсталы быў зь мяртвых водле мае Эванэліі,

Поминай (Господа) Иисуса Христа воставшаго от мертвых, от семене давидова, по благовествованию моему,

для якое цярплю нядолю аж да путаў, моў ліхадзей; але Слова Божага нельга закаваць.

в немже злостражду даже до уз, яко злодей: но слово Божие не вяжется.

Таму вось цярплю я ўсё гэта з увагі на выбраных, каб і яны дасяглі збаўленьня, што ў Хрыстусе Езусе ёсьць з хвалаю вечнай.

Сего ради вся терплю избранных ради, да и тии спасение улучат еже о Христе Иисусе, со славою вечною.

Верная навука гэта: калі бо разам уміраем, дык разам і жыць будзем;

Верно слово: аще бо с ним умрохом, то с ним и оживем:

калі вытрываем, дык разам зь ім і валадарыць будзем; калі-ж бы яго мы адцураліся, дык і ён адрачэцца нас.

аще терпим, с ним и воцаримся: аще отвержемся, и той отвержется нас:

Хоць бы мы ня верылі, ён застанецца верным, ад сябе бо адрачыся ня можа.

аще не веруем, он верен пребывает: отрещися бо себе не может.

Гэта вось напамінай, заклінаючы прад Госпадам, каб не ўдаваліся ў спрэчкі аб словах, гэта бо да нічога іншага не вядзе, як да падкопваньня веры ў слухаючых.

Сия воспоминай, засвидетелствуя пред Господем, не словопретися, ни на куюже потребу, на разорение слышащих.

Старайся шчыра ставіць сябе годным перад Богам працаўніком, не патрабуючым стыдацца, правільна пераказваючым слова праўды.

Потщися себе искусна поставити пред Богом, делателя непостыдна, право правяща слово истины.

Ад сьвецкага пустаслоў я (крывамудрых) ухіляйся, бо яно даводзіць да бязбожжа;

Скверных же тщегласий отметайся: наипаче бо преспеют в нечестие,

гаворка гэткіх, як Гімэнэй і Філет, будзе шырыцца, моў гангрэна,

и слово их яко гаггрена жир обрящет: от нихже есть именей и филит,

яны адпалі ад праўды, цьвердзячы, што згробуўстаньне ўжо даканалася, і праз гэта выкрыўляюць веру ў некаторых.

иже о истине погрешиста, глаголюща, яко воскресение уже бысть: и возмущают некоторых веру.

Але цьвёрдая аснова Божая стаіць непарушна, маючы гэткую вось пячаць: «Знае Госпад тых, каторые ёсьць ягоные»; і: «Хай адступіць ад няпраўды кажны, хто вымаўляе імя Госпадава».

Твердое убо основание Божие стоит, имущее печать сию: позна Господь сущыя своя, и: да отступит от неправды всяк именуяй имя Господне.

У вялікім доме ёсьць пасудзіны ня толькі залатыя і сярэбраныя, але і дзеравяныя ды гліняныя, адны ў пашанотным, а другія ў будзённым ужытку, нізкім.

В велицем же дому не точию сосуди злати и сребряни суть, но и древяни и глиняни: и ови убо в честь, ови же не в честь.

Хто вось-жа захавае сябе чыстым (ад нізкаўжыткоўнасьці), той будзе судзінай пачэснага ўжытку, пачэснакарыснай для Гаспадара, здатнай да ўсякай добрай патрэбы.

Аще убо кто очистит себе от сих, будет сосуд в честь, освящен и благопотребен Владыце, на всякое дело благое уготован.

Уцякай ад юнацкіх похацяў, а пільнуйся праўды, веры, любасьці ды згоды з прызываючымі Госпада з чыстага сэрца.

Похотей юных бегай, держися же правды, веры, любве, мира со всеми призывающими Господа от чистаго сердца.

Ад глупых і недарэчных дыспутаў ухіляйся, ведаючы колькі яны родзяць сварак;

Буих же и ненаказанных стязаний отрицайся, ведый, яко раждают свары:

слузе Божаму нясьлед сварыцца, а — быць да ўсіх ветлівым, лагодным, навучаючым і цярплівым,

рабу же Господню не подобает сваритися, но тиху быти ко всем, учителну, незлобиву,

даючым у ціхасьці напамін супраціўнікам і спадзяючымся: ці ня дасьць ім Бог духа раскаеньня да пазнаньня праўды,

с кротостию наказующу противныя, еда како даст им Бог покаяние в разум истины,

каб вызваліліся зь цянётаў шатана, што жыўцом улавіў іх пад сваю волю.

и возникнут от диаволския сети, живи уловлени от него в свою его волю.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

2 Ня літара Пісьма, але слова жывое духоўных настаўнікаў абясьпечвае веручым із роду ў род існа правільнае разуменьне праўдаў веры. Гэтак і сееў тую веруАпосталу Эфэзе, закладаючы аснову эклезіяльнаму (касьцельн.) навучаньню.

7 «Уцям» — зразумей.

19 На асноведзі фундаманьце будоўлі Эклезіі Апостал у духу бачыць два накрэсьленые, цытаваные ім высказы, узятые із: Кнігі Лічбаў (16:5), Ізай (52:11) і Ян (10:14).

20−22 Кажны хрысьціянін павінен ухіляцца ад блуднавучыцялёў і спакусьнікаў, каб яны не напоўнілі судзіну душы ягонай гідлівай брыдою.

« 1 глава 3 глава »